Ο
πρώην υφυπουργός και νυν υποψήφιος
βουλευτής Ευβοίας Συμεών Κεδίκογλου
αναλύει τους λόγους αποχώρησής του από
το ΠΑΣΟΚ και τη συμμετοχή του στο Κίνημα
Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ),
απευθυνόμενος στους πολίτες που έχει
κτίσει μαζί τους μια σχέση εμπιστοσύνης.
Με
ανάρτηση στην ιστοσελίδα του, ο Συμεών
Κεδίκογλου εξηγεί
τους λόγους:
Γιατί
στο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου; Ποιες
είναι οι αρχές που το διαφοροποιούν;
Το
Κίνημα των Δημοκρατών Σοσιαλιστών είναι
το επόμενο μεγάλο βήμα και το
νέο ξεκίνημα στον προοδευτικό χώρο.
Δημιουργήθηκε από την ανάγκη της βάσης
και από όλους τους πολίτες που δεν τους
εκφράζουν τα σημερινά κόμματα και οι
σημερινές ηγεσίες με βάση τις αξίες
που μας ενώνουν.
Στο
Κίνημα των Δημοκρατών Σοσιαλιστών
λοιπόν για έξι κυρίως λόγους:
- Γιατί η χώρα, προκειμένου να πορευτεί με ασφάλεια στο μέλλον, χρειάζεται αποφασιστικότητα και πολιτικές δυνάμεις και ηγεσίες που βάζουν πρώτα την Ελλάδα χωρίς να υπολογίζουν προσωπικό ή πολιτικό κόστος.
- Γιατί είναι αναγκαίο να εκπροσωπηθούν κοινοβουλευτικά οι δυνάμεις της προόδου.
- Γιατί είναι αναγκαία μια κυβέρνηση συνεργασίας με ξεκάθαρο προοδευτικό πλαίσιο.
- Γιατί πρέπει να αποκαλύπτονται αλήθειες συνεχώς. Αλήθειες που πνίγηκαν κάτω από ένα πέπλο σιωπής και συνομωσιολογίας, καθώς πόναγαν ένα κατεστημένο που δεν άντεχε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις απαραίτητες για μια μεταπελατειακή Ελλάδα ευνομούμενη και δίκαιη.
- Γιατί πρέπει να δώσουμε φωνή στους χιλιάδες πολίτες με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες.
- Γιατί μόνο αν στηριχθούμε στις δυνάμεις μας με ένα ελληνικό σχέδιο για την επόμενη μέρα, εκμεταλλευόμενοι τα δικά μας πλεονεκτήματα και αλλάζοντας το κράτος συθέμελα, θα ξεφύγουμε οριστικά από την κρίση.
Ήταν
όμως απαραίτητη να συμβεί τώρα η
δημιουργία του Κινήματος; Τι απαντάτε
όσους σας κατηγορούν για διάσπαση;
Εδώ
και πάρα πολύ καιρό, το ΠΑΣΟΚ είχε αρχίσει
να καταγράφει συνεχείς απώλειες δυνάμεων
από ανθρώπους που το στήριξαν σε αυτή
τη διαδρομή, χάνοντας την επαφή του με
την κοινωνική του βάση. Απέναντι σε αυτή
την εικόνα, πολλοί από εμάς είχαμε
καταθέσει τις ανησυχίες μας και προτάσεις
για το πώς θα ανακοπεί αυτή η πορεία
προς τη συρρίκνωση είτε στο δημόσιο
λόγο είτε στα αρμόδια όργανα, όποτε
είχαμε την ευκαιρία. Και αυτές οι
προτάσεις ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν
θετικά.
Είχαμε
μια παρελκυστική πολιτική σε ό,τι αφορά
το συνέδριο για απαραίτητες αλλαγές
και είναι σίγουρο ότι ούτε και μετά τις
εκλογές θα γινόταν τίποτα. Θυμίζω ότι
στις προτάσεις του Γιώργου Παπανδρέου,
η απάντηση ήταν μια πρόταση για θέση
στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Διάσπαση
γινόταν όλο το διάστημα που μεγάλα
τμήματα έφευγαν προς όλες τις κατευθύνσεις
για να καταλήξουμε στο 3%. Τώρα δεν μιλάμε
για διάσπαση αλλά για λύτρωση και
δημιουργική ρήξη. Άλλωστε, τιμήσαμε την
εντολή των ψηφοφόρων ως την τελευταία
ημέρα της Βουλής και τώρα κρινόμαστε
εξαρχής από το εκλογικό σώμα.
Ποια
πιστεύετε ότι ήταν τα λάθη του Βαγγέλη
Βενιζέλου;
Όσον
αφορά τις ειδικότερες ευθύνες της
σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ :
- Δεν κατάφερε από το 2012 να διατηρήσει ούτε το ένα τρίτο της προγενέστερης δύναμης του ΠΑΣΟΚ.
- Δεν κατάφερε ούτε καν να δημιουργήσει τα σχήματα που η ίδια επεδίωξε. Το πλαίσιο των «58» απεδείχθη ατελέσφορο. Η «Ελιά» ήταν φούσκα που έσκασε και η «Δημοκρατική Παράταξή» της δεν θα υπάρξει ποτέ.
- Δεν κατάφερε να διατηρήσει την αυτονομία του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά αντίθετα, έγινε παρακολούθημα του Αντώνη Σαμαρά. Για πρώτη φορά, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είχε μόνο επαίνους για τον αρχηγό της δεξιάς. Έχασε έτσι το ιδεολογικό του στίγμα σε σημείο να είναι δύσκολο για έναν πολίτη να απαντήσει στο ερώτημα γιατί να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και όχι απευθείας τη Νέα Δημοκρατία.
- Δεν κατάφερε να συνεννοηθεί εξαρχής με όμορα κόμματα, πρωτίστως γιατί τα αντιμετώπιζε αλαζονικά.
- Και τέλος απομονωμένη και κάνοντας στην άκρη άξια και ικανά στελέχη δεν κατάφερε αυτό που είναι βασική αποστολή μιας ηγεσίας, να διατηρήσει την σύμπνοια και την πραγματική-και όχι επίπλαστη- ενότητα του ΠΑΣΟΚ.
Θεωρείτε
ότι δεδομένων των συνθηκών οι μεταρρυθμίσεις
προχώρησαν όσο γρήγορα έπρεπε; Και τι
φταίει αν δεν έγινε;
Από
την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι αυτή η
τελευταία κυβέρνηση δεν διακατεχόταν
από μεταρρυθμιστικό οίστρο. Έτσι άρχισε
το «ξήλωμα του πουλόβερ» για μια σειρά
μεταρρυθμίσεων που άρχισαν να εφαρμόζονται
τη διετία 2010-2012. Σας θυμίζω για παράδειγμα
το νόμο για τα πανεπιστήμια που είχε
ψηφισθεί με ευρύτατη πλειοψηφία ή το
πόσες φορές γλύτωσε στο παρά πέντε η
«Διαύγεια». Ο βασικός λόγος είναι ότι
δεν υπήρχε η πολιτική βούληση. Οι θέσεις
στο δημόσιο άρχισαν να μοιράζονται με
την αναλογία 4-2-1 και δημοκρατικές
λειτουργίες, όπως αυτές του κοινοβουλίου
ή συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου
υποβαθμίστηκαν πλήρως. Σαν να μην έφταναν
αυτά, το τελευταίο διάστημα μετά τον
τελευταίο ανασχηματισμό προεκλογικού
χαρακτήρα με υπουργοποίηση στελεχών
από το λαϊκιστικό τμήμα της δεξιάς,
καμία μεταρρύθμιση δεν έγινε. Δυστυχώς,
η πελατειακή λογική είχε επικρατήσει
και πάλι (βλ. και τον απίστευτο τρόπο
εισαγωγής τροπολογιών στο τελευταίο
διάστημα), την ώρα που είναι φανερό ότι
έπρεπε να περάσουμε στη λογική της
μεταπελατειακής Ελλάδας.
Τι
φταίει και τρία χρόνια μετά το 2012 μιλάμε
ακόμα για grexit και για χώρα που βρίσκεται
στο χείλος του γκρεμού;
Δυστυχώς,
το τελευταίο διάστημα επικράτησαν
μικροπολιτικές λογικές που θέτουν εν
αμφιβόλω τις μεγάλες θυσίες του ελληνικού
λαού. Οι μεταρρυθμίσεις σταμάτησαν και
η κυβέρνηση άρχισε να υιοθετεί από τον
Σεπτέμβρη και μετά την αντζέντα του
Σύριζα. Είδαμε τον πρωθυπουργό και τον
αντιπρόεδρο να μας διαβεβαιώνουν για
το ΔΝΤ που φεύγει, για την έξοδο από το
μνημόνιο με τις συνέπειες που είδαμε,
όταν επιχειρήσαμε να βγούμε στις αγορές.
Ταυτόχρονα, υπήρχε διαβεβαίωση ότι δεν
χρειάζονται νέα μέτρα, πράγμα που φάνηκε
πως δεν ίσχυε, ενώ πληρώσαμε τους
λεονταρισμούς με την γνωστή πια συνάντηση
των Παρισίων. Ακόμα και η ημερομηνία
των εκλογών μπήκε σε κομματικές
σκοπιμότητες. Όλα αυτά είχαν τη συνέπεια
που μόλις αναφέραμε. Σήμερα, πέντε χρόνια
μετά κανένας δεν απάντησε πειστικά στο
ερώτημα πώς θα βρίσκαμε χρήματα χωρίς
μνημόνιο και μηχανισμό στήριξης. Αν
όμως είχαμε ακολουθήσει από τότε τα
σωστά βήματα και υπήρχε ένα μήνυμα
συναίνεσης θα είχαμε βγει τώρα, όπως οι
άλλες χώρες που ήταν στο μνημόνιο,
Ιρλανδία και Πορτογαλία.
Ποια
είναι η γνώμη σας για την τιμωρητική
ψήφο; Πολλοί λένε ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ
διότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα
Είναι
δύσκολο να φανταστείς πώς είναι μία
χειρότερη κατάσταση, αν δεν την βιώσεις.
Κάτω από αυτό το πρίσμα αλλά και από την
πραγματικά δύσκολη κατάσταση στην οποία
έχουν περιέλθει χιλιάδες οικογένειες,
πολλοί σκέφτονται ότι τα πράγματα δεν
μπορούν να γίνουν χειρότερα. Είναι όμως
λάθος. Άλλωστε, όλος ο διεθνής περίγυρος
μας προειδοποιεί συνεχώς. Δεν είναι
όμως μόνο η ασύνταχτη χρεοκοπία. Ακόμη
και αυτή να μην συμβεί, είναι σίγουρο
ότι το πρόγραμμα του Σύριζα, έστω και
αν μπορούσε να εφαρμοστεί στην ολότητα
του, θα γύρναγε τη χώρα πολλά χρόνια
πίσω.
Τι
μήνυμα θέλετε να απευθύνετε για τις
εκλογές που έρχονται στους πολίτες που
σας έχουν στηρίξει όλο αυτό το διάστημα;
Έχουμε
κτίσει μαζί μια σχέση
εμπιστοσύνης
που βασίζεται στην αλήθεια,
στην καθαρότητα του λόγου και στη
συνέπεια
σε αρχές και αξίες. Είναι αυτή η σχέση
που με έκανε να κάνω κριτική εγκαίρως
για την πορεία του ΠΑΣΟΚ ερμηνεύοντας
τις δικές σας ενστάσεις. Γιατί τελικά
σημασία έχει η ουσία της πολιτικής και
όχι το όνομα στην ταμπέλα.
Στο
διάστημα που είχα την ευκαιρία να είμαι
στο Υπουργείο Παιδείας, κάναμε πράξη
και όχι εξαγγελίες δομές που έλειπαν
από την Εύβοια για δεκαετίες, όπως ειδικά
σχολεία για παιδιά με αναπηρία, σχολείο
Δεύτερης Ευκαιρίας, μουσικό σχολείο,
ΙΕΚ και άνοιγμα σχολείων που ήταν
κλειστά. Προσπάθησα να είμαι κοντά σας
με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Είναι
η
συνέπεια ακριβώς σε αρχές και αξίες
που με οδηγούν να είμαι υποψήφιος με το
Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών τώρα που
κάνουμε ένα ξεκίνημα για τις προοδευτικές
δυνάμεις του τόπου!
Είμαστε
πολλοί που μοιραζόμαστε τα ίδια ιδανικά,
τις ίδιες αγωνίες. Απευθύνομαι στην
καρδιά και στη λογική σας. Ας ξαναβρεθούμε!
Στην προσπάθεια αυτή, ζητώ την στήριξή
σας για να μου δώσετε τη δύναμη να
συνεχίσουμε την σχέση που συνεχώς
ενδυναμώνουμε!