«...Η παράταση της ύφεσης το 2015 και το 2016, οφείλεται στις αδιέξοδες επιλογές της κυβέρνησης που ενίσχυσαν την αβεβαιότητα, υπονόμευσαν το επενδυτικό κλίμα και οδήγησαν στην επιβολή των Capital Controls...»
Από τον Τομέα Οικονομίας του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ, σχετικά με τις αποφάσεις της ΕΚΤ, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Τώρα που η ΕΚΤ ενισχύει με ρευστότητα την πραγματική οικονομία των χωρών της Ευρωζώνης, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα κρατάει ομπρέλα διατηρώντας την Ελλάδα σε απομόνωση.
Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι, με τις χθεσινές του αποφάσεις αποδεικνύει ότι κυριολεκτούσε όταν δήλωνε πως θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να σώσει το ευρώ και να οδηγήσει την Ευρωζώνη σε ανάπτυξη. Η Ελλάδα όμως, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, θα παραμείνει σε ύφεση και το 2016.
Η παράταση της ύφεσης το 2015 και το 2016, οφείλεται στις αδιέξοδες επιλογές της κυβέρνησης που ενίσχυσαν την αβεβαιότητα, υπονόμευσαν το επενδυτικό κλίμα και οδήγησαν στην επιβολή των Capital Controls. Είχε προηγηθεί, ως συνέπεια των δηλώσεων του τότε Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η απόφαση της ΕΚΤ να μην γίνονται αποδεκτά ως ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα καθιστώντας ακόμη πιο ακριβό τον δανεισμό των τραπεζών.
Η Ελλάδα αντί να βαδίζει προς την έξοδο από τα Μνημόνια πλατσουρίζει μόνη στο τέλμα του Τρίτου Μνημονίου, αφού στο Eurogroup της 7 Μαρτίου 2016 επισημοποιήθηκε και η έξοδος της Κύπρου από το Μνημόνιο, μόλις τρία χρόνια από την ένταξη της. Είχαν προηγηθεί η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Έτσι, η Ελλάδα παραμένει η μόνη χώρα που αδυνατεί να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές, έξι χρόνια μετά την πρώτη προσφυγή της στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό.
Αντίθετα, μόλις τον περασμένο Αύγουστο υπέγραψε το Τρίτο Πρόγραμμα.
Η Κύπρος πέτυχε την έξοδο στις αγορές γιατί από την πρώτη στιγμή εξασφαλίστηκαν ευρείες πολιτικές συναινέσεις μεταξύ των πολιτικών κομμάτων του νησιού και έτσι οι δύσκολες για τους πολίτες της Κύπρου αποφάσεις εφαρμόστηκαν χωρίς να αποτελέσουν αντικείμενο μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και αντιπαραθέσεων.
Τελικά, από τα μνημόνια δεν βγαίνεις ούτε με Ζάππεια, ούτε αρθρογραφώντας για την έξοδο στις αγορές χωρίς προληπτικές γραμμές πίστωσης, ούτε με προγράμματα Θεσσαλονίκης, ούτε σκίζοντας τα.
Και σίγουρα από τα μνημόνια δεν βγαίνεις όταν οι κυβερνώντες δεν προωθούν μεταρρυθμίσεις αλλά βολεύονται με συστήματα τύπου 4-2-1, ενώ σε καθοριστικές στιγμές για την ολοκλήρωση του προγράμματος εγκαταλείπουν προσπάθεια και αξιολόγηση στο βωμό μιας ακόμη επικοινωνιακής καμπάνιας και εκλογικής σωτηρίας.
Ίσως ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε πόσο ελαφρύτερο θα ήταν το κόστος προσαρμογής και μικρότερη η διάρκεια και ένταση της ύφεσης αν υπήρχε κοινή εθνική προσπάθεια από το Μάιο του 2010.
Ας αναλογιστούμε επίσης, πως θα ήταν σήμερα το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό χωρίς το δηλητήριο του μίσους, του λαϊκισμού και του διχασμού.
Σε μια περίοδο όπου η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ολοένα και πιο σύνθετα προβλήματα, με την Ευρώπη εκ νέου φοβική απέναντι στην προσφυγικό κρίση αυτή τη φορά, η κυβέρνηση και τα κόμματα αντί να χτίζουν εθνική στρατηγική επιμένουν σε μικροπολιτικούς μονολόγους. Η επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων παραμένει το μεγάλο ζητούμενο και εκ των πραγμάτων η αναγκαία αλλά όχι και ικανή προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση.
Ας αναλογιστεί η κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που οδηγείται η χώρα όσο αδυνατεί να έχει πρόσβαση στις αγορές και ας αναλάβουν όλοι τις ιστορικές ευθύνες που τους αναλογούν».
«Τώρα που η ΕΚΤ ενισχύει με ρευστότητα την πραγματική οικονομία των χωρών της Ευρωζώνης, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα κρατάει ομπρέλα διατηρώντας την Ελλάδα σε απομόνωση.
Ο Πρόεδρος της ΕΚΤ κ. Ντράγκι, με τις χθεσινές του αποφάσεις αποδεικνύει ότι κυριολεκτούσε όταν δήλωνε πως θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να σώσει το ευρώ και να οδηγήσει την Ευρωζώνη σε ανάπτυξη. Η Ελλάδα όμως, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ, θα παραμείνει σε ύφεση και το 2016.
Η παράταση της ύφεσης το 2015 και το 2016, οφείλεται στις αδιέξοδες επιλογές της κυβέρνησης που ενίσχυσαν την αβεβαιότητα, υπονόμευσαν το επενδυτικό κλίμα και οδήγησαν στην επιβολή των Capital Controls. Είχε προηγηθεί, ως συνέπεια των δηλώσεων του τότε Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η απόφαση της ΕΚΤ να μην γίνονται αποδεκτά ως ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα καθιστώντας ακόμη πιο ακριβό τον δανεισμό των τραπεζών.
Η Ελλάδα αντί να βαδίζει προς την έξοδο από τα Μνημόνια πλατσουρίζει μόνη στο τέλμα του Τρίτου Μνημονίου, αφού στο Eurogroup της 7 Μαρτίου 2016 επισημοποιήθηκε και η έξοδος της Κύπρου από το Μνημόνιο, μόλις τρία χρόνια από την ένταξη της. Είχαν προηγηθεί η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.
Έτσι, η Ελλάδα παραμένει η μόνη χώρα που αδυνατεί να αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές, έξι χρόνια μετά την πρώτη προσφυγή της στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό.
Αντίθετα, μόλις τον περασμένο Αύγουστο υπέγραψε το Τρίτο Πρόγραμμα.
Η Κύπρος πέτυχε την έξοδο στις αγορές γιατί από την πρώτη στιγμή εξασφαλίστηκαν ευρείες πολιτικές συναινέσεις μεταξύ των πολιτικών κομμάτων του νησιού και έτσι οι δύσκολες για τους πολίτες της Κύπρου αποφάσεις εφαρμόστηκαν χωρίς να αποτελέσουν αντικείμενο μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων και αντιπαραθέσεων.
Τελικά, από τα μνημόνια δεν βγαίνεις ούτε με Ζάππεια, ούτε αρθρογραφώντας για την έξοδο στις αγορές χωρίς προληπτικές γραμμές πίστωσης, ούτε με προγράμματα Θεσσαλονίκης, ούτε σκίζοντας τα.
Και σίγουρα από τα μνημόνια δεν βγαίνεις όταν οι κυβερνώντες δεν προωθούν μεταρρυθμίσεις αλλά βολεύονται με συστήματα τύπου 4-2-1, ενώ σε καθοριστικές στιγμές για την ολοκλήρωση του προγράμματος εγκαταλείπουν προσπάθεια και αξιολόγηση στο βωμό μιας ακόμη επικοινωνιακής καμπάνιας και εκλογικής σωτηρίας.
Ίσως ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε πόσο ελαφρύτερο θα ήταν το κόστος προσαρμογής και μικρότερη η διάρκεια και ένταση της ύφεσης αν υπήρχε κοινή εθνική προσπάθεια από το Μάιο του 2010.
Ας αναλογιστούμε επίσης, πως θα ήταν σήμερα το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό χωρίς το δηλητήριο του μίσους, του λαϊκισμού και του διχασμού.
Σε μια περίοδο όπου η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ολοένα και πιο σύνθετα προβλήματα, με την Ευρώπη εκ νέου φοβική απέναντι στην προσφυγικό κρίση αυτή τη φορά, η κυβέρνηση και τα κόμματα αντί να χτίζουν εθνική στρατηγική επιμένουν σε μικροπολιτικούς μονολόγους. Η επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων παραμένει το μεγάλο ζητούμενο και εκ των πραγμάτων η αναγκαία αλλά όχι και ικανή προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση.
Ας αναλογιστεί η κυβέρνηση αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που οδηγείται η χώρα όσο αδυνατεί να έχει πρόσβαση στις αγορές και ας αναλάβουν όλοι τις ιστορικές ευθύνες που τους αναλογούν».
