Αποφασίστηκε η διενέργεια του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης

Η Ολομέλεια της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής για το Συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης συνεδρίασε  το Σαββατοκύριακο και έλαβε αποφάσεις για την πραγματοποίησή του το τελευταίο δεκαήμερο του Ιανουαρίου.
Στην Αθηναΐδα σε δείπνο παλαιών και νυν βουλευτών του ΠΑΣΟΚ εξάλλου πραγματοποιήθηκαν ομιλίες που είχαν, επίσης, ως στόχο την υποστήριξη της πορείας προς το Συνέδριο για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Όλες οι ομιλίες

Δευτερολογία Ευάγγελου Βενιζέλου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην Ολομέλεια της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής για το Συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, σας ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας στην πρώτη αυτή Σύνοδο της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής για το συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Μια σύνοδο που κατάφερε να γίνει ήδη από μόνη της ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός και αυτό  είναι ένας εξαιρετικά θετικός οιωνός για το συνέδριο της παράταξης που το θέλουμε ένα μεγάλο εθνικό πολιτικό γεγονός, προγραμματικού χαρακτήρα.
Με τη σύνοδό μας αυτή, με τα όσα συζητήσαμε και με τα όσα αποφασίζουμε, η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη είναι ήδη μια πραγματικότητα, είναι ήδη μια πολιτική οντότητα και αυτό είναι η πρώτη μας επιτυχία.
Αυτή η πρώτη σύνοδος της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου, απέκτησε εκ των πραγμάτων χαρακτηριστικά καταστατικά. Ο τρίτος πόλος είναι εφικτός. Ο τρίτος πόλος σπάει το μικρό στείρο διπολισμό, που ούτως ή άλλως, είναι τεχνητός και αδιέξοδος και αναδεικνύει τα πραγματικά διλήμματα πάνω στα οποία καλείται να απαντήσει ο ελληνικός λαός, ο κάθε πολίτης ατομικά. Ο δικός μας χαρακτήρας νομίζω ότι ξεκαθάρισε πλήρως από τη συζήτηση και το συνέδριο θα έχει στη διάθεσή του, πιστεύω, μέσα από την ολοκλήρωση των εργασιών των ομάδων δουλειάς, πολύ σημαντικά κείμενα, σύγχρονα, ευθύβολα, κυρίως ειλικρινή.
Θα ήθελα απ’ όλα τα στοιχεία της ταυτότητάς μας σήμερα, κλείνοντας αυτή τη διαδικασία, να αναδείξω το πιο καθοριστικό που είναι ο ρόλος του εγγυητή της εθνικής σταθερότητας. Έχουμε ήδη μετακινηθεί από την απλή έννοια της κυβερνητικής σταθερότητας στην πολύ πιο ολοκληρωμένη έννοια της εθνικής σταθερότητας, που όπως είπαμε, έχει χαρακτηριστικά στρατηγικά, γι’ αυτό είναι εθνική. Έχει χαρακτηριστικά ενωτικά, έχει χαρακτηριστικά έντονης και βαθιάς υπευθυνότητας, έχει χαρακτηριστικά θεσμικά. Γι’ αυτό επιμένουμε πως είναι ανάγκη να προστατευθεί ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και έχει χαρακτηριστικά τα οποία είναι τελικά προοδευτικά, γιατί όπως είπαμε και χθες, η ενότητα και η σταθερότητα ή θα είναι και εθνική και προοδευτική, ή δεν θα υπάρχει καθόλου.
Φίλες και φίλοι, φάνηκε απ’ όλα όσα είπατε πως είμαστε και θα παραμείνουμε πιστοί στις αρχές της αλήθειας και της ευθύνης. Δεν θα υποχωρήσουμε σε κανένα φαινόμενο δημαγωγίας και λαϊκισμού. Σε καμία απόπειρα εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Σε καμία υπόσχεση επανόδου στις πρακτικές και στις νοοτροπίες προ του 2010 που τροφοδότησαν την κρίση. Όχι μόνο γιατί αυτό επιβάλλεται από την εμπειρία μας, την τόσο σκληρή, αλλά και γιατί αυτό νομίζω ότι προστατεύει τον αυτόνομο πολιτικό ρόλο της παράταξης. Η παράταξη υπάρχει και θα υπάρχει λέγοντας την αλήθεια. Δεν μπορεί να υπάρχει ως ουρά της αντίπαλης αντίληψης και νοοτροπίας.
Υπάρχει όμως πλέον και ευθύνη του πολίτη. Ο πολίτης μετά από όσα τραβήξαμε ως λαός και γνωρίζει και επιλέγει. Είναι  κύριος της μοίρας του. Επειδή έχω αναφερθεί πολλές φορές στο ζήτημα αυτό, θα πω σήμερα κάτι πάρα πολύ απλό: Για να σεβαστούν οι εταίροι μας τις θυσίες των Ελλήνων πολιτών, για να πειστούν πως πρέπει να συμφωνήσουμε στην ολοκληρωμένη πρότασή μας για την ασφαλή έξοδο από το μνημόνιο και την τρόικα, πρέπει εμείς οι ίδιοι, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, να σεβόμαστε τις θυσίες που έγιναν.
Είναι πραγματικά παράδοξο να ζητάμε από τους άλλους να τις κατανοήσουν και να τις σεβαστούν και εμείς οι ίδιοι να τις θέτουμε με επιπόλαιη ευκολία σε κίνδυνο.
Υπάρχουν διλήμματα. Ναι. Ποτέ η ιστορία δεν προχώρησε χωρίς διλήμματα. Και πράγματι η χώρα έχει αλλάξει σελίδα. Τα επιτεύγματα είναι πολλά, οι αριθμοί, οι δείκτες για την ελληνική οικονομία είναι  εξαιρετικά θετικοί και ευοίωνοι.
Όμως όλο το σύστημα είναι εύθραυστο γιατί η ευρωπαϊκή οικονομία  είναι  εύθραυστη. Γιατί η διεθνής οικονομία είναι  εύθραυστη. Και γιατί οι αγορές εξ ορισμού  βρίσκονται σε ένα ανοιχτό ανελέητο πόλεμο με τα κράτη, με όλα τα κράτη και τα πιο ισχυρά του κόσμου,  με τις ΗΠΑ, με τη Γερμανία. Γιατί, αφ´ης στιγμής διαμορφώθηκε η έννοια του δημοσίου χρέους, ακόμη και εάν αυτό είναι απολύτως ελεγχόμενο και χρηματοδοτούμενο, ακόμη και εάν αυτό είναι το αμερικάνικο ή το γερμανικό,  αφ’ ης στιγμής διαμορφώθηκε η έννοια του κρατικού ομολόγου, του «κυριάρχου ομολόγου», όπως λέγεται στα αγγλικά, οι αγορές έχουν αποκτήσει πολιτικά στοιχεία. Στοιχεία κυριαρχίας, συχνά ισχυρότερα από αυτά που έχουν οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου. Οι μεγάλες δυνάμεις που έχουν και στρατιωτική ισχύ, που θέτουν σε κίνδυνο τις ένοπλες δυνάμεις τους, παρεμβαίνοντας σε διάφορες κρίσεις. Αυτή είναι μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε.
Ναι, είναι μεγάλο το ελληνικό δημόσιο χρέος. Μικρότερο απ’ ό,τι φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, γιατί πετύχαμε μια ριζοσπαστική και γενναία αναδιάρθρωση και ένα τεράστιο κούρεμα. Αλλά είναι πάρα πολύ μικρό το ελληνικό χρέος, σε απόλυτους αριθμούς, μπροστά στο συνολικό χρέος της ευρωζώνης, μπροστά στο χρέος των μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης, μπροστά στο χρέος άλλων περιφερειακών οικονομιών μεταξύ των οποίων και αυτή των ΗΠΑ και η ζώνη του δολαρίου.
Άρα, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε τέτοια φαινόμενα, όταν μπορούν συναλλαγές  μερικών εκατοντάδων μόλις εκατομμυρίων, 300 – 400 εκατομμυρίων, όχι παραπάνω, να επηρεάσουν όλους τους δείκτες στις αγορές ομολόγων ή στα εθνικά χρηματιστήρια, τότε αντιλαμβάνεστε πόσο εύθραυστη είναι η κατάσταση.
Είναι επιτυχία του ελληνικού λαού, ότι κατάφερε να αλλάξει όλα τα μακροοικονομικά και τα δημοσιονομικά δεδομένα, να φέρει τη χώρα στην πραγματικότητα σε κατάσταση όχι μόνο πρωτογενούς, αλλά και δημοσιονομικού πλεονάσματος. Να φέρει τις τράπεζες σε μια κατάσταση σταθερότητας, που σημαίνει πάρα πολλά για τους πολίτες, για τους καταθέτες, για τις επιχειρήσεις, που μας επιτρέπει να κάνουμε ριζικές παρεμβάσεις στο ιδιωτικό χρέος, στα κόκκινα δάνεια, την αναδιάρθρωση των δανείων και των επιχειρήσεων. Αλλά από την άλλη μεριά, όλα αυτά χρειάζονται ένα περιβάλλον σταθερότητας και σοβαρότητας, γιατί το πρώτο στοιχείο σε όλες τις αναλύσεις, σε όλες τις αγορές, σε όλα τα funds ,σε όλες τις τράπεζες, σε όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, είναι το περιβόητο «country risk», ο πολιτικός κίνδυνος της χώρας, η σταθερότητα της χώρας.
Η σταθερότητα της χώρας δεν επηρεάζεται από μια φυσιολογική δημοκρατική εναλλαγή στην κυβέρνηση. Επηρεάζεται όμως από την ανευθυνότητα, από το λαϊκισμό, από τον ερασιτεχνισμό. Ναι, όπως είπα ,σε πέντε μόλις μέρες μπορούν να καταστραφούν οι θυσίες πέντε ετών, γιατί δεν θέλει παρά μόνο λίγες ώρες για να πεις ότι σταματάς την εξυπηρέτηση του χρέους. Δεν θέλεις παρά μόνο λίγες ώρες για να διαδόσεις διεθνώς ότι σπας μια συμφωνία και κινείσαι εκτός πλαισίου. Δεν θέλεις παρά μόνο λίγες ώρες για να κινητοποιήσεις όλες τις αγορές του κόσμου εναντίον σου, όλα τα Κοινοβούλια της ευρωζώνης, όλα τα μέσα ενημέρωσης του  διεθνούς  συστήματος ενημέρωσης.
Άρα τα διλήμματα είναι πάντα ανοιχτά και εμείς ως Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, με το ΠΑΣΟΚ και τις άλλες κινήσεις, τις άλλες οντότητες, τους πολίτες που ανήκουν απευθείας πια αδιαμεσολάβητα στην παράταξη, δεν ζητούμε και δεν θέλουμε να παίξουμε κανέναν απολύτως θεσμικό και πολιτικό ρόλο πέραν εκείνου που μας αναθέτει ο ελληνικός λαός. Και πέραν εκείνου που θα μας αναθέσει στις επόμενες εκλογές, ελπίζω το 2016. Αλλά εάν κάποιοι το προκαλέσουν και νωρίτερα . Και θα δούμε.
Ο ελληνικός λαός θα κατανείμει τους ρόλους και εμείς με απόλυτο δημοκρατικό σεβασμό και με εθνική υπευθυνότητα θα αναλάβουμε το ρόλο που θα μας αναθέσει ο κόσμος. Δεν επιζητούμε κανέναν αυξημένο ή ιδιαίτερο ρόλο. Δεν πάσχουμε από κυβερνητισμό. Αλλά έχουμε υψηλό φρόνημα ευθύνης δημοκρατικής, εθνικής και παραταξιακής.
Άρα τους επόμενους μήνες έχουμε δυο βασικές προτεραιότητες. Η πρώτη προτεραιότητα είναι η ολοκλήρωση της προσπάθειας και άρα της διαπραγμάτευσης για την οριστική και ασφαλή έξοδο από το μνημόνιο και την τρόικα. Για την αλλαγή σελίδας. Για την περίοδο μετά το πρόγραμμα προσαρμογής, χωρίς νέο δάνειο, χωρίς νέο πρόγραμμα, χωρίς μνημόνιο, χωρίς το υβρίδιο της τρόικας.  Αλλά με τη στήριξη και την εγγύηση των προβλεπόμενων από τις συνθήκες ευρωπαϊκών μηχανισμών, που έχουν ήδη ενσωματώσει και την εμπειρία και τη τεχνογνωσία του ΔΝΤ. Τώρα έχουν αφομοιώσει την εμπειρία αυτή οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί.
Βεβαίως επειδή λέμε και θα λέμε πάντα την αλήθεια, για να πάμε στο βήμα αυτό, πρέπει να τελειώσει το πρώτο βήμα που είναι η τρέχουσα αναθεώρηση της τρόικας ώστε να καταβληθεί η τελευταία δόση και να ολοκληρωθεί 31/12 το ευρωπαϊκό σκέλος του προγράμματος. 
Αυτό θα γίνει χωρίς νέα μέτρα, χωρίς περικοπή μισθών και συντάξεων, θα γίνει χωρίς ν’ αναλάβουμε υποχρεώσεις, που βρίσκονται σε αντίθεση με το φρόνημα της κοινωνίας και το συμφέρον της εθνικής οικονομίας.  Αλλά ένα φρόνημα κοινωνικό και λαϊκό που είναι γνήσιο, δε διαμορφώνεται επικοινωνιακά, δε διαμορφώνεται με φθηνές δημαγωγίες παλαιάς κοπής. Άρα είναι πολύ σημαντικό να προχωρήσουμε με μέτρα που κάνουν ακόμη πιο ανεξάρτητη κι ακόμη πιο αποτελεσματική τη φορολογική διοίκηση. Γιατί μια ανεξάρτητη και αποτελεσματική φορολογική διοίκηση μας επιτρέπει να προχωρήσουμε γρηγορότερα και ευκολότερα στη φορολογική μεταρρύθμιση που θα μειώσει τα βάρη, θα τ’ ανακατανείμει με πολύ πιο δίκαιο τρόπο με κριτήρια και κοινωνικά και αναπτυξιακά.
Άρα η κοινωνία θέλει τέτοιου είδους αλλαγές σε σχέση με την ανεξαρτησία και την αποτελεσματικότητα της φορολογικής διοίκησης. Οι αναλογιστικές μελέτες δίνουν βάθος χρόνου και προοπτική στο ασφαλιστικό σύστημα γιατί αναλάβαμε την ευθύνη μεγάλων τομών τα προηγούμενα χρόνια.
Δε χρειάζεται να γίνει κάτι που θίγει τον ασφαλισμένο. Αλλά πρέπει να γίνει πολύ καλύτερη, πολύ πιο λειτουργική και αποτελεσματική η οργανωτική διάρθρωση και η λειτουργία των φορέων και των οντοτήτων του ασφαλιστικού συστήματος. Χωρίς αυτό να θίγει ασφαλιστικά δικαιώματα.
Αλλά υπάρχουν ζητήματα λειτουργικά, διαχειριστικά, γραφειοκρατικά, πάρα πολύ σημαντικά. Και η επίλυσή τους θα βοηθήσει τον πολίτη. Άλλωστε έτσι θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε πολύ πιο καλά και τη γενναία αύξηση των δόσεων για την καταβολή των οφειλών που έχουν εργοδότες στ’ Ασφαλιστικά Ταμεία. Και ξέρουμε και ποιες άλλες παρεμβάσεις πρέπει να γίνουν στο ζήτημα αυτό ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα ταμειακό υπέρ των Ταμείων.
Πριν από λίγες εβδομάδες συνέβη ένα γεγονός που θα έπρεπε να περάσει απαρατήρητο: Ο κοινωνικός διάλογος επαναλήφθηκε στη χώρα μας στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και με τις πιο σημαντικές διεθνείς θεσμικές εγγυήσεις. Γιατί στη Γενεύη, στη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, με την παρουσία του ILO, έγινε μια πολύ σημαντική συνάντηση των κοινωνικών εταίρων που κατέληξε σε πολύ συγκεκριμένα γραπτά συμπεράσματα, σε συμφωνίες για θέματα που αφορούν την αγορά εργασίας και τις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων.
Δε χρειαζόμαστε τίποτε παραπάνω από αυτό που ήδη έχουμε συμφωνήσει με τους κοινωνικούς εταίρους σε σχέση με τις περιβόητες ομαδικές απολύσεις που δεν είναι κανένα τρέχον πρακτικό θέμα στην Ελλάδα. Η ανταπεργία είναι μια ξεχασμένη πρακτική για την οποία δεν ξέρω ποιος λόγος επιβάλλει να γίνεται μακρά συζήτηση.
Αυτά τα θέματα τα έχει λύσει εδώ και δεκαετίες ο Αστικός Κώδικας και εύκολα λύνονται και οι δικονομικές εκκρεμότητες. Και βέβαια οι συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες στον ευρωπαϊκό κοινωνικό χάρτη, κατοχυρωμένες στο χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Κανείς δε μιλάει για τα θέματα αυτά, που είναι πολύ σημαντικά και είναι στον πυρήνα ενός δημοκρατικού κράτους δικαίου. Η κοινωνία όμως δε θέλει προκλητικά προνόμια για τους συνδικαλιστές. Αυτοί που ασκούν καθήκοντα σοβαρά βεβαίως, προστατεύονται και πρέπει να προστατεύονται. Αλλά προνόμια που λειτουργούν ως πρόκληση για την κοινωνία, δε μπορούν να γίνουν δεκτά. Και κανείς συνδικαλιστής που σέβεται τον εαυτό του και το συνάδελφό του και την αγωνία του ανέργου δε θέλει να έχει τέτοιου είδους καθεστώς.
Και αυτό που θέλουμε να κάνουμε στη Δημόσια Διοίκηση, πρέπει να καθησυχάσει απολύτως κάθε συνεπή δημόσιο υπάλληλο που δεν έχει κανένα λόγο να παρασύρεται από κραυγές, από ψιθύρους, από ανυπόστατες δήθεν ειδήσεις. Κανείς δεν κινδυνεύει. Γιατί έχουμε ζητήσει να προταθεί από το αρμόδιο Υπουργείο ένα ολοκληρωμένο σύστημα αξιολόγησης, που θα είναι απολύτως αδιάβλητο, δε θα λειτουργεί με τρόπο αυτοματοποιημένο ή εκβιαστικό, θα εκτιμά την προσωπικότητα και τη συμβολή κάθε εργαζόμενου με τον πιο δίκαιο και ολοκληρωμένο τρόπο.
Αλλά δε μπορούμε να έχουμε αδικαιολόγητες ανισότητες μετά από τόσα χρόνια μεταξύ υπαλλήλων με ίδια προσόντα και ίδια καθήκοντα και φυσικά πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας την πραγματικότητα σε διαφόρους κλάδους υψίστης σημασίας όπως είναι για παράδειγμα οι εκπαιδευτικοί, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, όταν οι άνθρωποι αυτοί αναγκάζονται ν’ απομακρυνθούν από τα σπίτια τους και να υποβάλλονται σε αυξημένες δαπάνες τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια της δημόσιας υπηρεσίας τους.
Και αυτό έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε τώρα με τον καλύτερο τρόπο, να κινηθούμε με τρόπο ορθολογικό, δίκαιο, ευαίσθητο. Και αυτό το κάνουμε τώρα. δεν είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε έναν συγκεκριμένο τομέα, είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε το γενικό συμφέρον, για να προστατεύουμε την εθνική οικονομία.
Όσο μας ενδιαφέρει ο δημόσιος υπάλληλος, μας ενδιαφέρει ο ιδιωτικός. Όσο μας ενδιαφέρει ο ιδιωτικός, μας ενδιαφέρει ο εργάτης. Όσο μας ενδιαφέρει ο εργάτης, μας ενδιαφέρει οι άνεργος. Όσο μας ενδιαφέρει ο άνεργος, μας ενδιαφέρει ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας που αγωνίζεται δίπλα στους εργαζομένους του.
Όσο μας ενδιαφέρει ο μικρός και ο μεσαίος επιχειρηματίας, μας ενδιαφέρει ο αγρότης, ο καινοτόμος αγρότης, αυτός που είναι και εργάτης στη γη του και ταυτόχρονα επιχειρηματίας σε σχέση με την προώθηση των προϊόντων του. Αυτές είναι οι δημιουργικές παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.
Και τώρα λοιπόν, τις μέρες αυτές που μας έρχονται, τις αμέσως επόμενες, έχοντας ως στέρεη βάση τα stress tests και τα δημοσιονομικά αποτελέσματα, πηγαίνουμε στη ρύθμιση για την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, στη ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια, των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων, των μικρών με οριζόντιο τρόπο, των μεσαίων με δικαστική εγγύηση πολύ εύκολα, πολύ γρήγορα, με απόλυτη διαφάνεια.
Και εδώ περιλαμβάνουμε όλες τις υποχρεώσεις. Και αυτές που έχουν αναληφθεί με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, γιατί χωρίς αυτές δε μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα, και αυτές που είχαν τη μορφή επιχορηγήσεων των αναπτυξιακών νόμων που ίσχυσαν κατά καιρούς και που τώρα θέτουν ενδεχομένως ορισμένα θέματα παράνομων κρατικών ενισχύσεων σε σχέση με το Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο. Και, όπως είπα και προχθές, μπορούμε τώρα να προχωρήσουμε και στη ρύθμιση για τα στεγαστικά δάνεια, η οποία στην πραγματικότητα θα λύσει με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο και το ζήτημα της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Γιατί πλέον δεν υπάρχει μόνο θέμα πλειστηριασμού, υπάρχει ένα γενικότερο θέμα σχεδιασμού των υποχρεώσεων κάθε οικογένειας, η οποία πρέπει να ξέρει τι είναι αυτό που έχει, πώς το έχει και να νιώσει ασφαλής. Και αυτή και τα παιδιά της. Γιατί εδώ ετοιμαζόμαστε να μεταφέρουμε στην επόμενη γενιά όχι περιουσία, αλλά χρέος. Και αυτό δεν πρέπει να γίνει.
Βλέπετε λοιπόν ότι διαμορφώνεται μια πολύ μεγάλη δέσμη θετικών πρωτοβουλιών. Οι πολλές δόσεις για τις ασφαλιστικές εισφορές, η αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης για όλους τους οφειλέτες μέχρι ένα πολύ σημαντικό ύψος που έχει ήδη ανακοινωθεί ως πρακτική, η δραστική μείωση προστίμων και προσαυξήσεων για ασφαλιστικά και φορολογικά χρέη, η αποκατάσταση αδικιών, η προστασία ευπαθών ομάδων, το εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα, αλλά και διαρθρωτικές αλλαγές που θέλει η κοινωνία…
Γιατί η κοινωνία θέλει ένα Πανεπιστήμιο που να λειτουργεί. Και χαιρετίζω αυτό που έγινε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πρέπει να γίνει σε κάθε Πανεπιστήμιο. Και συγχαίρω κι εγώ το συνάδελφό μου στο Δημόσιο Δίκαιο, τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου, τον Καθηγητή Φορτσάκη, γιατί δε πρέπει το Πανεπιστήμιο να είναι χώρος βίας και ανομίας.
Το σημαντικότερο όμως είναι η στροφή στην πραγματική οικονομία. Η στροφή στην πραγματική οικονομία  θέλει εμπιστοσύνη στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, στο επίπεδο της πραγματικής επιχείρησης που στη μεγάλη της πλειονότητα είναι μικρή και πολύ μικρή.
Όταν μιλάμε για επενδύσεις στην Ελλάδα, μην έχουμε υπόψη μας μόνο επενδύσεις επιπέδου Ελληνικού που μπορεί να δώσει δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους και να αλλάξει την εικόνα της Αθήνας.  Όταν μιλάμε για επενδύσεις μην έχουμε μόνο υπόψη μας τα κεφάλαια από τις μεγάλες και ισχυρές χώρες του Κόλπου, επένδυση σημαίνει κάθε πρωτοβουλία σε κάθε επιχείρηση. Μια ανανέωση εξοπλισμού, μια μικρή καινοτομία, μια επέκταση, το να φτιάξεις καινούργια γραφεία, το να δημιουργήσεις μια θέση εργασίας προκειμένου να κινηθεί η πραγματική οικονομία.
Και έχουμε, το επαναλαμβάνω, στη διάθεσή μας πόρους πολλούς γιατί ήδη έχουμε συμφωνήσει την εμπροσθοβαρή χρηματοδότηση έργων από το νέο ΕΣΠΑ. Οι αγρότες ξέρουν τις δυνατότητες που κρύβει μέσα της η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, ή οι επιχειρηματίες και ιδίως οι νέοι επιχειρηματίες ξέρουν που μπορούν να βρουν χρηματοδότηση για τις ιδέες τους για απλές ιδέες.
Είχα την ευκαιρία να αναφερθώ προχθές σε ένα Συνέδριο για την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία στην εκδήλωση που είχαμε κάνει, ως ΠΑΣΟΚ, το Σεπτέμβριο του 2013 στη Θεσσαλονίκη με νέους ανθρώπους που παρουσίασαν απλά πράγματα. Και διάβαζα σήμερα τις αγροτικές καινοτομίες, τι σημαίνει να βγάζεις φυστικοβούτυρο ή να έχεις καλλιέργεια στρουθοκαμήλων όπως παλαιότερα ήταν σημαντική ιδέα να καλλιεργείς κρόκο ή σπιρουλίνα.  Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να βρίσκεις νέες ιδέες και να τις εφαρμόζεις και αυτό να σου ανοίγει τις αγορές γιατί δεν μπορείς να μείνεις μόνο σε παραδοσιακές καλλιέργειες όταν έχεις ένα ευλογημένο τόπο που σου επιτρέπει να συνδέσεις την πρωτογενή παραγωγή με τη βιομηχανία τροφίμων.
Δεν είναι δυνατό να είμαστε μια χώρα με τέτοιο διανοητικό κεφάλαιο και αυτό να μη το μετατρέπουμε σε μια παραγωγική δύναμη η οποία θα προωθήσει το νέο μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης στη χώρα μας.
Έτσι θα πείσουμε και τους οίκους αξιολόγησης. Και το ξαναλέω πως η αναβάθμιση της οικονομίας θα μας δώσει ένα bonus πολύ μεγαλύτερο από πολλές ώρες πολιτικής διαπραγμάτευσης για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και την αναστήλωση του προσώπου της. Αυτή είναι η πρώτη προτεραιότητα.
Και η δεύτερη προτεραιότητα είναι η Δημοκρατική Παράταξη. Η ενότητά μας, η αυτοοργάνωσή μας, η ενεργοποίησή μας καθ' οδόν προς το Συνέδριο του Ιανουαρίου, η διαμόρφωση της λεπτομερούς αξιόπιστης προγραμματικής μας πρότασης, η δικτύωσή μας σε όλους τους Δήμους σε όλες τις εκλογικές Περιφέρειες, η σύνδεσή μας με όλους τους κοινωνικούς χώρους και όλα τα κοινωνικά Κινήματα.
Μπορούμε η μαζική παρουσία σας και χτες και σήμερα εδώ είναι ένας εξαιρετικός οιωνός και ένας ακόμη πιο συγκινητικός οιωνός ήταν το χτεσινό δείπνο των πρώην βουλευτών της Παράταξης, που ήρθαν εκφράζοντας τη συνέχεια της Παράταξης, τους αγώνες, τη σχέση τη βαθιά και αυθεντική με τον ελληνικό λαό. Είναι παρόντες, θέλουν να μετάσχουν σε όλη αυτή την προσπάθεια.
Και όταν μιλάμε για πρώην βουλευτές μιλάμε για μέντορες και νέστορες, αλλά μιλάμε και για ανθρώπους μέσης ή νέας ηλικίας που εξελέγησαν στη Βουλή, που είναι ενεργοί, που είναι παρόντες, που θέλουν να ξαναφτιάξουν την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα μεγάλη.
Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας όταν θα ξεκινήσει η διαδικασία αυτή το Φεβρουάριο, δεν είναι ένας αυτοτελής στόχος. Είναι μια θεσμική πρόγνωση του Συντάγματος, εφαρμόζουμε μια συνταγματική ρύθμιση. Κάθε βουλευτής είναι υποχρεωμένος να ψηφίσει κατά συνείδηση, σεβόμενος τη θέση του κόμματός του εφόσον ανήκει σε ένα κόμμα αλλά υπάρχουν πολλοί βουλευτές που δεν ανήκουν σε κόμματα και υπάρχουν κόμματα που αυτή τη στιγμή αναζητούν το στρατηγικό τους προσανατολισμό, άρα υπάρχει πολύ μεγάλος βαθμός ατομικής και θεσμικής ευθύνης για τον καθένα.
Αλλά ο καθένας θα σηκωθεί όρθιος στη Βουλή, υπό το φως των προβολέων της τηλεόρασης, και θα εκφωνήσει την ψήφο του με απόλυτη διαφάνεια, δεν υπάρχουν πρακτικές του παρελθόντος. Άρα ας μην μένουν κάποιοι στα στερεότυπα της δεκαετίας του ’70 ή του ’80 γιατί αυτά τα έχουμε ξεπεράσει και συνταγματικά με την αναθεώρηση του 1986.
Η στάση πρέπει να είναι θεσμικά υπεύθυνη και επειδή πολλοί ασχολούνται με τους 180, θα επαναλάβω αυτό που είπα στη Βουλή: ποιος μας έχει πει ότι υπάρχουν 121 που είναι οριστικά και ανοιχτά και επίσημα και με διαφάνεια εναντίον; Εκτός κι αν η Αξιωματική Αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ υπολογίζει τις ψήφους της Χρυσής Αυγής, γιατί δεν έχουν εκφραστεί πάρα πολλοί βουλευτές στο θέμα αυτό.
Και εν πάση περιπτώσει το ξαναλέω: όποιος θέλει να προκαλέσει εκλογές, θα αναλάβει την ευθύνη αυτής της πρόκλησης που αντιβαίνει στα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας και στη βούληση της κοινωνίας.
Οι επόμενες εκλογές πρέπει να γίνουν το 2016 γιατί χρειαζόμαστε εθνικό χρόνο έως τότε για να ολοκληρώσουμε την προσπάθεια όλοι μαζί, με συναίνεση. Εάν κάποιος το εκβιάσει αυτό, πρέπει να ξέρει ότι οι επόμενες εκλογές θα κριθούν προεκλογικά, δεν είναι ταυτολογία αυτό.
Η προεκλογική περίοδος είναι από μόνη της ένα πολύ σημαντικό γεγονός, το οποίο λειτουργεί πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και θα μας πει ο ελληνικός λαός τι και πως θέλει και τι αναθέτει στον καθένα.
Και στο πλαίσιο αυτό, τα όσα έχουμε πει -τα όσα έχω πει- για το εκλογικό σύστημα είναι πρόβλεψη της προγραμματικής σύμβασης που διέπει την παρούσα Κυβέρνηση. Αλλά ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα για όλα τα κόμματα. Γιατί όπως ξέρετε για τα θέματα αυτά απαιτείται κατ' αρχάς αυξημένη πλειοψηφία 200 ψήφων. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ στο θέμα αυτό.
Κλείνω με το σημαντικότερο ίσως ζήτημα. Η Ελλάδα είναι ένας χώρος σταθερότητας και ασφάλειας σε μια περιοχή που είναι περικυκλωμένη από ένα πρωτοφανή πληθωρισμό κρίσεων. Αυτό ισχύει για τα δυτικά Βαλκάνια, τα οποία είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να γλιστρήσουν στην κρίση.
Αυτό συμβαίνει με τη Μεσόγειο, αυτό συμβαίνει με τη Μέση Ανατολή, αυτό συμβαίνει με την Βόρεια Αφρική, αυτό συμβαίνει με τον ευρύτερο χώρο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης με πυρήνα την Ουκρανία αλλά δεν υπάρχει μόνο η Ουκρανία, υπάρχουν ανοιχτές κρίσεις στη Γεωργία, υπάρχουν ζητήματα που αφορούν το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, υπάρχει η Μολδαβία που βαδίζει σε εκλογές.
Αντιλαμβάνεστε πόσο μεγάλη σημασία έχει η Ελλάδα να ακολουθεί μια καθαρή εθνική στρατηγική, που σέβεται τη θέση της ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη θέση της ως κράτους μέλους του ΝΑΤΟ στο οποίο η Ελλάδα εντάχθηκε πριν από 62 χρόνια αλλά τώρα για πολλές χώρες η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι μια επίμονη διεκδίκηση που την κάνουν με πάθος πολλές από τις χώρες αυτές.
Βεβαίως, έχει πολύ μεγάλη σημασία να σεβόμαστε και να αναδεικνύουμε όλες τις περιφερειακές μας ταυτότητες, την βαλκανική, τη μεσογειακή, την παραευξείνια που την έχουμε όχι γεωγραφικά αλλά ιστορικά και αναπτυξιακά και προεδρεύουμε το εξάμηνο αυτό του ΟΣΕΠ του Οργανισμού για τη Συνεργασία στον Εύξεινο Πόντο .Πρέπει να τοποθετούμαστε μέσα στους διεθνείς συσχετισμούς, να επιβεβαιώνουμε ότι η οικονομική κρίση δεν κάμπτει τη στρατηγική μας και τις επιλογές μας στον κατάλογο των κρίσιμων εθνικών θεμάτων, στο Κυπριακό, στα ελληνοτουρκικά, στο ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων.
Και ταυτόχρονα πρέπει οτιδήποτε λέμε και κάνουμε για τα περιφερειακά και διεθνή ζητήματα, για τη Μέση Ανατολή, τη Συρία, τη Λιβύη, το Λίβανο, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη σχέσεις μας με τις χώρες του Κόλπου, η σχέση μας με την Ουκρανία, τη σχέση μας με τη Ρωσία βεβαίως, να επηρεάζει ευμενώς και πάντως να μην δυσκολεύει τους συσχετισμούς δυνάμεων στα στενά εθνικά μας θέματα σε σχέση με το Κυπριακό, σε σχέση με το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, σε σχέση με τα Δυτικά Βαλκάνια.
Κι αυτό το έχουμε καταφέρει. Έχουμε καταφέρει η Ελλάδα να μπορεί να απευθύνεται προς τη διεθνή κοινότητα και τους γείτονές της και να τους ζητάει να είναι ψύχραιμοι και προσεκτικοί. Να μην αποσταθεροποιούν την περιοχή. Να μην θέτουν σε αμφιβολία τον κοινό στόχο που είναι η ειρήνη και η ευημερία των λαών. Και βεβαίως όλα αυτά στο όνομα του διεθνούς δικαίου, που δυστυχώς δεν συνοδεύεται από ένα ολοκληρωμένο σύστημα εγγυήσεων και κυρώσεων.
Γι’ αυτό υπάρχουν τα προβλήματα επί τόσες δεκαετίες. Συνεχίζονται κραυγαλέες προσβολές του διεθνούς δικαίου.  Και πρέπει να διδασκόμαστε από τα λάθη μας είτε αυτά έγιναν δια πράξεων, ή δια παραλείψεων και πίσω από μακροχρόνιες πρακτικές και αδράνειες, να ξαναθυμόμαστε τον πυρήνα των στρατηγικών επιλογών που κάναμε κάποτε και που πρέπει πάντοτε να τον επανεξετάζουμε, είτε για να τον επιβεβαιώσουμε, είτε για να τον διορθώσουμε.
Δυστυχώς στην εσωτερική πολιτική ζωή πάντοτε κυριαρχούσαν μύθοι, συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, αφέλειες, έλλειψη γνώσης, ερασιτεχνισμοί, εις πείσμα όμως όλων αυτών η μεταπολίτευση μας κληροδότησες ένα υψηλό βαθμό συναίνεσης στα εθνικά θέματα.  Και ενώ η οικονομική κρίση κλόνισε το πολιτικό σύστημα, άλλαξε τους συσχετισμούς, ακύρωσε τις δυνατότητες συνεννόησης και πολύ περισσότερο συναίνεσης, γιατί κάποιοι άρπαξαν την ευκαιρία για να μεγαλώσουν κομματικά και να υποκαταστήσουν τα παλαιά βασικά κόμματα της μεταπολίτευσης στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας, δεν έχει ευτυχώς πληγεί το συναινετικό πλαίσιο της μεταπολίτευσης, το οποίο είναι ένα πολύτιμο κεκτημένο. Συμπεριλαμβανομένων και των λαθών της περιόδου.
Αυτό είναι εντυπωσιακό και οφείλεται στην πραγματικότητα στο ένστικτο του ελληνικού λαού, που ξέρει την πραγματικότητα. Ή εν πάση περιπτώσει κατά βάθος τουλάχιστον αντιλαμβάνεται τους συσχετισμούς, τα όρια και τις ορθές επιλογές. Αυτό πρέπει να το προστατεύσουμε. Την εθνική συναίνεση, τα θέματα αυτά, γιατί είναι μια πολύ σοβαρή εγγύηση για το ρόλο της χώρας και την ασφάλεια της χώρας.
Αλλά αυτό θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι μια καλή ένδειξη για τις δυνατότητες που έχουμε και στα άλλα θέματα ως χώρα, στα θέματα της οικονομίας, της ανάπτυξης, του εκσυγχρονισμού του κράτους, της αλλαγής των νοοτροπιών και των πρακτικών της κοινωνίας, εάν απεγκλωβιστούμε από τα νέα στερεότυπα της τελευταίας 5ετίας.
Γιατί μέχρι το 2010 η χώρα καλλιέργησε κάποια απλά και μεγάλα στερεότυπα γύρω από τα οποία κινήθηκε σε όλα τα θέματα. Πολιτικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά. Αυτό μας έφερε μέχρι ενός σημείου, αναγκαστήκαμε να υποχωρήσουμε για να διασώσουμε το μεγαλύτερο μέρος αυτού του κεκτημένου, αλλά βεβαίως τώρα πρέπει να αλλάξουμε το πλαίσιο αναφοράς.
Και αυτό είναι εύκολο εάν ξεπεράσουμε τώρα τα στερεότυπα που δημιουργήθηκαν τα τελευταία πέντε χρόνια. Αυτά δημιουργήθηκαν πάνω στις πλάτες μας. Έγινε μια εντυπωσιακά γρήγορη και εύκολη κατανομή ρόλων. Βρεθήκαμε εμείς και μετά ήρθαν και κάποιοι άλλοι, αφού το σκέφτηκαν για αρκετό καιρό και αναλάβαμε το ρόλο το δύσκολο, το φθοροποιό, τον επικίνδυνο και πληρώνουμε κόστος.
Εμείς όμως επιτρέπουμε με τη συμπεριφορά μας και την υπευθυνότητά μας στους άλλους να είναι επιπόλαιοι, ανεύθυνοι, προκλητικοί πολλές φορές και να υπόσχονται την επιστροφή στο παρελθόν. Αυτό είναι ένα νέο στερεότυπο.
Καμία χώρα δεν πορεύεται για πολύ με βάση τα στερεότυπα. Εμείς λοιπόν αυτά πρέπει να τα σπάσουμε. Και εάν σπάσουμε αυτό το κέλυφος, κάτι το οποίο φαίνεται δύσκολο, αλλά είναι ευκολότερο απ’ ό,τι φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού, τότε θα δείτε πώς θα αναδειχθεί ο ρόλος της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης και πώς μπορούμε να διαμορφώσουμε τους συσχετισμούς που αξίζουν στην παράταξη, αλλά αξίζουν και στην πατρίδα μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Χαιρετισμός Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου στο δείπνο παλαιών και νυν βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, στην Αθηναΐδα

Σύντροφοι και συνάδελφοι, σας ευχαριστώ ειλικρινά για την παρουσία σας εδώ. Είναι μια πράξη ηθικής στήριξης της δύσκολης και επίπονης προσπάθειάς μας. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως, από καρδιάς τους φίλους και συντρόφους που πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν τη συνάντηση αυτή.

Εσείς που είχατε την τιμή και την ευκαιρία και την ευθύνη να εκπροσωπήσετε την κοινωνική βάση της παράταξης, το δημοκρατικό λαό της πατρίδας μας στη Βουλή των Ελλήνων σε διάφορες περιόδους, συγκυρίες και στιγμές, είστε η ζωντανή συνέχεια της παράταξης και είστε εκ των πραγμάτων, είτε το επιδιώκετε είτε όχι, η ζωντανή συνείδησή της και οι εγγυητές αυτού του ιδιαίτερου χαρακτήρα που έχει η παράταξη, που αξιακού χαρακτήρα, των ευαισθησιών των ιδεολογικών, των πολιτικών, των ιστορικών, των κοινωνικών.

Είναι δε εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι εσείς και όσοι δεν είναι εδώ σήμερα αλλά θα ήθελαν να είναι, έχετε αντέξει, νιώθετε ότι ανήκετε στην παράταξη. Δεν την εγκαταλείψατε. Γιατί δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μας εγκατέλειψαν πολλοί. Μας εγκατέλειψε ένα πολύ μεγάλο μέρος της εκλογικής βάσης, γιατί εμείς οι ίδιοι το διαπαιδαγωγήσαμε σ’ έναν τρόπο σκέψης και πολιτικής αντίδρασης, που του επέτρεπε να το κάνει αυτό υπό συνθήκες κρίσης, με την ελπίδα ότι κάποιος θα τους δώσει ένα χαμένο παράδεισο που στη συνείδησή τους το ΠΑΣΟΚ τους τον είχε φτιάξει. Δε θα τον βρουν ποτέ αυτό το χαμένο παράδεισο. Και αυτό που εύχομαι κι ελπίζω είναι να μην εξανεμιστούν μέσα σε ελάχιστες μέρες όσα κατάφερε με τις θυσίες του και τον πόνο του και τον αγώνα του ο ελληνικός λαός τα τελευταία 5 χρόνια.

Κάναμε μια επιλογή εξαιρετικά δύσκολη για να κρατήσουμε τη χώρα σ’ ένα επίπεδο, δηλαδή για να την προσαρμόσουμε συντεταγμένα με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Απώλειες μεγάλες, αλλά τις μικρότερες δυνατές. Λέω πολύ συχνά ότι όλοι βιώνουν την κρίση και νομίζουν ότι η κρίση είναι η προσπάθεια υπέρβασής της. Νομίζουν ότι η κρίση άρχισε το 2010, δεν καταλαβαίνουν ότι το 2010 ξέσπασαν οι ανεξέλεγκτες επιπτώσεις της κρίσης. Δεν έζησαν αυτό που γλίτωσαν, επειδή εμείς πληρώσαμε το πολιτικό κόστος. Άρα είναι πολύ δύσκολο στο βίωμα των συνεπειών που τώρα πληρώνει η κοινωνία για να γλιτώσει τα χειρότερα, να αντιτάξεις κάτι το οποίο δεν έγινε αλλά θα μπορούσε να γίνει. Θέλει πολύπλοκη σκέψη για να κάνεις αυτή τη σύγκριση, αλλά και ένστικτο. Μπορείς και με το ένστικτο να το καταλάβεις αυτό, βλέποντας τι γίνεται σε άλλες χώρες, στην Κύπρο, σε χώρες μεγάλες όπως είναι η Ιταλία, η Γαλλία, πώς διαπραγματεύονται, πώς συμβιβάζονται.

Οι πρώην Βουλευτές, δεν είναι έναν ενιαίο Σώμα, έχουμε ανθρώπους με μεγάλη διαδρομή που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους, που καταξιώθηκαν μέσα από την παράταξη σε υψηλά αξιώματα, κυβερνητικά, κοινοβουλευτικά, αυτοδιοικητικά.
Έχουμε και ανθρώπους νέους που η συγκυρία τους έχει θέσει εκτός Βουλής, γιατί μειώθηκε δραστικά η κοινοβουλευτική μας δύναμη, αλλά είναι ζωντανά, ενεργά στελέχη, βοηθούν την παράταξη, βοηθούν στο κράτος, έχουν την προσδοκία και τη φιλοδοξία, την εύλογη και τη δίκαιη να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους μέσα σ’ ένα χώρο που υπάρχει, που σπάει την τεχνητή μικρή πόλωση και που διαμορφώνει την άλλη λύση, τον τρίτο πόλο. Αυτή είναι η Δημοκρατική Παράταξη.

Βρήκα λοιπόν πάρα πολύ ωραία την ιδέα να βρεθούμε σήμερα στο μέσον της πρώτης συνεδρίασης της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης. Γιατί ήθελα όλοι εσείς, να μετέχετε σε αυτή την καταστατική ημέρα. Ξεκινά κάτι καινούργιο, απέκτησε υπόσταση η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη.

Θα μου πείτε, μήπως απλώς αλλάζει τρόπο έκφρασης το ΠΑΣΟΚ; Μήπως είμαστε πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι; Όχι. Γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν όπως είπα το πρωί πάντα ένα κόμμα – παράταξη, ένα κόμμα – κίνημα και γιατί πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία να πλησιάσουν και να δουλέψουν μαζί μας άνθρωποι που θέλουν να εκφραστούν μ’ ένα νέο τρόπο χωρίς τα βάρη του παρελθόντος.

Είναι δε πράγματι συγκινητικό όπως βλέπω εσάς του παλιούς να μην έχετε πρόβλημα να εμφανιστείτε ως ΠΑΣΟΚ, να βλέπω ανθρώπους προερχόμενους από την παράδοση της Κομμουνιστικής Αριστεράς ή από την παράδοση της Οικολογίας ή από την παράδοση του Πανεπιστημίου που δεν είχαν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, να μιλάνε για το ΠΑΣΟΚ και το έργο του και τον εγγυητικό του ρόλο με πάθος και σθένος και κάποιοι δικοί μας να κρύβονται, να φέρονται καιροσκοπικά. Μα θρέψαμε φυσικά πολλούς καιροσκόπους, γιατί πέρασαν από τους κόλπους μας όλοι σχεδόν οι Έλληνες, η μισή ελληνική κοινωνία και παραπάνω κάποια στιγμή εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ, ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Εξέφρασε ελπίδες και προσδοκίες, επένδυσε στο ΠΑΣΟΚ. Και έχουμε ευθύνη και για τη συμπεριφορά των άλλων κομμάτων, γιατί κι αυτοί είδαν το παράδειγμά μας το οποίο ήταν το ηγεμονικό, αυτό που κυριάρχησε.

Φυσικά έχουμε πολλά αντίθετα παραδείγματα, έχουμε πολλές παθογένειες αναδείξει. Τα ξέρουμε όλα αυτά. Και δεν είμαστε ο μόνος χώρος που βαρύνεται με τέτοια πράγματα. Εμείς τουλάχιστον είχαμε το θάρρος και της αυτοκριτικής και της αυτοκάθαρσης από την άποψη αυτή.

Αλλά, γενικά ο λαϊκιστικός και δημαγωγικός λόγος, κι αυτό το έχουμε κάνει κι εμείς οι ίδιοι πολλές φορές, έχει και μια διάσταση που είναι η αυτοταπείνωση των πολιτικών θεσμών, των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών προσώπων. Δε γίνεται κανείς συμπαθής μέσα από την αυτοταπείνωση και το γλείψιμο. Πρέπει να λέμε στον πολίτη την αλήθεια. Έχει κι ο ίδιος ευθύνη για τις επιλογές του.

Άλλωστε όλα τα μεγάλα λάθη της μεταπολίτευσης των τελευταίων 40 ετών και τα προηγούμενα βέβαια λάθη τα ιστορικά, έχουν στην πλειοψηφία τους - όταν δεν επιβλήθηκαν από αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα- έχουν ψηφιστεί μ’ ενθουσιασμό δημοκρατικά. Τα μεγάλα λάθη είναι μεγάλα λάθη δημοκρατικά.
Ο ελληνικός λαός οδήγησε το Χαρίλαο Τρικούπη να πει το «ανθ’ ημών Γουλιμής». Ο ελληνικός λαός καταψήφισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920 και διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις μιας ολόκληρης καταστροφής. Ο ελληνικός λαός είναι αυτός που τώρα καλείται να κάνει μια επιλογή η οποία λίγο πολύ θα μοιάζει με την επιλογή που έκαναν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Βρετανοί. Πρέπει να σκεφτούν πώς κερδίζονται οι πόλεμοι και πώς χάνονται οι μάχες στην ειρήνη.

Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να μιλάμε με ειλικρίνεια, καθαρότητα και ευθύτητα. Ενότητα υπάρχει όταν ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη του, μιλάει καθαρά με ευθύτητα, χωρίς κρυψίνοια, χωρίς προσωπικές στρατηγικές. Όταν μετέχει σε μια συλλογική, δύσκολη προσπάθεια. Για όλους υπάρχει χώρος, με δόξα και τιμή να συστρατευθούν και να βοηθήσουν την παράταξη.

Και κλείνω με τις αναφορές των δυο φίλων μου, του Θανάση και του Φοίβου στην περιβόητη «αντοχή» μου: Δεν έχω καμία προσωπική αντοχή που υπερβαίνει τα συνήθη μέτρα. Δε θεωρώ ότι το ζήτημα που χειρίζομαι είναι προσωπικό. Εάν το ζήτημα ήταν προσωπικό, δεν είχα κανένα λόγο ν’ αντέξω όπως και η παράταξη ολόκληρη δεν είχε κανένα λόγο ν’ αντέξει τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, την αθλιότητα, την αδικία, την αδυναμία κατανόησης του αυτονόητου, την προσπάθεια που κάνουμε, τις προτεραιότητες, τη λεπτότητα και τον εύθραυστο και επικίνδυνο χαρακτήρα όλων των χειρισμών.

Θεωρώ ότι αυτό που έλαχε να κάνω, στο όνομα της παράταξης, είναι μια ιστορική, εθνική και παραταξιακή πρόκληση και ότι αν καμφθούμε και αν καμφθώ κι εγώ εκ μέρους σας, τότε οι συνέπειες θα είναι πολλαπλάσιες αυτών που μπορεί να υπολογίσει κανείς δια γυμνού οφθαλμού.

Γιατί πράγματι η παράταξη αυτή είναι ο εγγυητής της εθνικής σταθερότητας, όπως είπαμε και το πρωί. Που είναι και θεσμική και δημοκρατική και προοδευτική.

Σας θέλουμε λοιπόν κοντά μας. Και τους παλαιότερους και τους νεότερους πρώην Βουλευτές. Και αυτούς που δε θέλουν τίποτα πια από την πολιτική τους δραστηριότητα και είναι μέντορες και Νέστορες της παράταξης και η παράταξη έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους και αυτούς που είναι ενεργά και μάχιμα πολιτικά στελέχη και θα παίξουν ξανά ρόλο και στα ψηφοδέλτιά μας και στις άλλες δραστηριότητές μας.

Σας θέλουμε κοντά μας στις δραστηριότητες της Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου, στις Οργανωτικές Επιτροπές που θα συγκροτήσουμε σε κάθε εκλογική Περιφέρεια, σε κάθε Δήμο.

Σας θέλουμε κοντά στην προσπάθεια επικοινωνίας με την κοινωνία, με το λαό, με τους πολίτες, σε τοπικό κυρίως επίπεδο, όπου κυρίως διαμορφώνεται μια σχέση εμπιστοσύνης και αλήθειας στην οποία αναφέρθηκε ο Φοίβος και άρα, είχε και αυτή τη σκοπιμότητα και την υστεροβουλία αν θέλετε, η αποδοχή της ιδέας να κάνουμε αυτή τη συνάντηση εδώ.
Γιατί θέλω να σας παρακαλέσω να ενεργοποιηθείτε, να συσπειρωθείτε, ο καθένας όπως και όσο μπορεί στο επίπεδό του και με τον τρόπο του ώστε να πετύχουμε το στόχο μας, που δεν αφορά την εκλογική επιβίωση ή την εκλογική άνοδο ενός κόμματος, μιας παράταξης, ενός χώρου, ενός ψηφοδελτίου, αυτό είναι το λιγότερο. Σημαντικό, αλλά το λιγότερο.

Το σημαντικότερο είναι ότι τα έφερε έτσι η μοίρα του τόπου αυτού, ώστε εμείς, όπως συνέβαινε πάντα σχεδόν στις κρίσιμες στιγμές με το δικό μας χώρο, ανεξάρτητα από την ονομασία που είχε κάθε φορά, να είμαστε αυτοί που μπορούμε να προστατεύσουμε την ομαλή πορεία του τόπου, τη δημοκρατική πορεία του τόπου, την έξοδό του από την κρίση, την επάνοδο στην κανονικότητα μιας χώρας που συχνά αδικεί τον εαυτό της, αλλά που αξίζει να καταλάβει μια πολύ σπουδαία θέση μέσα στην Ευρώπη και μέσα στον κόσμο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Χαιρετισμός του πρώην βουλευτή ΠΑΣΟΚ, Θανάση Δημητρακόπουλο στο δείπνο παλαιών και νυν βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, στην Αθηναΐδα

Θέλω να σας ευχαριστήσω ιδιαίτερα που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μας. Είναι μια πρωτόγνωρη πράγματι διαδικασία. Δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν, αλλά δεν κρύβει κάποιο μυστήριο αυτή. Πέντε συνάδελφοι από εμάς είχαν αυτή την ιδέα, ο φίλος Ιωαννίδης, ο Βασίλης Γεραλίρης, ο Γιάννης Γιαννακόπουλος, ο αντιπρόεδρός μας ο Γιάννης Δριβελέγκας, ο Νίκος Σαλαγιάννης βεβαίως και εγώ.

Την ιδέα μας αυτή την μεταφέραμε στο Νίκο Σαλαγιάννη, ο οποίος ενημέρωσε τον Πρόεδρο ο οποίος τη βρήκε πολύ ενδιαφέρουσα και είπε να την προχωρήσουμε και μάλιστα έδωσε την υπόσχεση ότι θα βρίσκεται μαζί μας και ιδού το αποτέλεσμα, ετήρησε απόλυτα το λόγο του ο Πρόεδρος.

Στη συνέχεια πήραμε τις λίστες των τέως Βουλευτών. Είναι εκατοντάδες, περίπου τις 400 συνάδελφοι εν ζωή διασκορπισμένοι σε όλα τα διαμερίσματα της χώρας. Πρέπει να πω ότι ένιωσαν μεγάλη έκπληξη, δεν το περίμεναν. Είχαν εξοικειωθεί με την ιδέα ότι είναι πλέον στα αζήτητα, ότι κανένας δεν τους υπολογίζει, κανένας δεν τους λογαριάζει, κανένας δεν ρωτάει για τίποτα. Είναι ξοφλημένοι. Πρέπει να πω ότι υπήρξαν πάρα πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι αποδέχτηκαν με ευχαρίστηση την πρόσκλησή μας πλην όμως δεν μπορούσαν να προσέλθουν για λόγους υγείας, είναι πάρα πολλοί. Άλλοι πάλι για κοινωνικούς λόγους δεν μπορούσαν να έρθουν.

Δεν θέλω να σας κουράσω. Θέλω να πω μόνο τούτο, ότι εμείς οι τέως βουλευτές δεν έχουμε απαιτήσεις, δεν θέλουμε να γίνουμε ούτε βουλευτές, ούτε δήμαρχοι, ούτε κομματικοί αξιωματούχοι, ούτε κρατικοί αξιωματούχοι. Είμαστε οι παλιοσειρές του ’70, του ’80 και δεν έχουμε τέτοιες φιλοδοξίες. Μία μόνο φιλοδοξία έχουμε, θέλουμε να βλέπουμε αυτό το κόμμα το οποίο το αγκαλιάσαμε, το στηρίξαμε, δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις, να πηγαίνει καλά και θλιβόμαστε πραγματικά όταν βλέπουμε ότι δεν υπάρχει εκείνη η ενότητα, εκείνη που υπήρχε όταν το ΠΑΣΟΚ στην διαδρομή του αντιμετώπισε θύελλες. Δεν ήταν η πορεία του ΠΑΣΟΚ στρωμένη με δάφνες και παρά ταύτα, ήμασταν όλοι μια γροθιά από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι τον τελευταίο οπαδό. Και αποκρούσαμε τις κατηγορίες.

Εκείνο που προέχει είναι η ενότητα και πάλι η ενότητα. Πρόεδρέ μου θα μπορούσα πολλά να πω και για την οξυδέρκειά σου και για την ευγλωττία σου και για την ευρυμάθειά σου, εγώ θαυμάζω ένα πράγμα από εσάς, την αντοχή και το κουράγιο σας. Καλό κουράγιο Πρόεδρε.

Χαιρετισμός του πρώην βουλευτή ΠΑΣΟΚ, Φοίβου Ιωαννίδη, στο δείπνο παλαιών και νυν βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, στην Αθηναΐδα

Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, τέως συνάδελφοι και νυν συνάδελφοι, δεν έχω βεβαίως να πω πολλά, αλλά θέλω να εκφράσω πρώτα απ’ όλα τη χαρά μου όσων είχαν την πρωτοβουλία αυτή με το συντονισμό του Νίκου Σαλαγιάννη τους οποίους ανέφερε προηγουμένως ο συνάδελφος Θανάσης.

Αυτή η πρωτοβουλία τελικά έχει μια ευτυχή ανταπόκριση. Είμαστε πολλοί εδώ, είμαστε όσοι ζούμε γιατί πολλοί έχουν απέλθει του κόσμου τούτου και εν πάση περιπτώσει ζωή να έχουμε και βεβαίως απουσιάζουν και οι άλλοι που για λόγους που προανέφερε ο Θανάσης δεν μπορούσαν να παρευρεθούν απόψε εδώ.

Εγώ θέλω να πω μόνο ότι και η πρωινή συνεδρίαση σήμερα την οποία παρακολούθησα, μου έδωσε ορισμένες ευκαιρίες για να πω και εγώ μια κουβέντα μόνο. Ο Παντελής Καψής του οποίου ο πατέρας είναι εδώ, στην ομιλία του ανέφερε μια λέξη. Τη λέξη εμπιστοσύνη. Ο μεγάλος σοσιαλιστής ηγέτης ο Γάλλος ο Ζαν Ζορές που δολοφόνησαν οι φασίστες, είχε πει ότι η δημοκρατία είναι μια πράξη τόλμης και μια διαδικασία εμπιστοσύνης. Με χαρά διαπιστώνουμε ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένα πνεύμα αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης μεταξύ των τέως συναδέλφων και νυν πάλι συναδέλφων για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε. Δεν θέλουμε τίποτε άλλο. Και ακριβώς αυτό μας έκανε να πάρουμε την πρωτοβουλία και να συναντηθούμε, διότι εμείς που δεν έχουμε πια και φιλοδοξίες προσωπικές, μπορούμε ίσως να είμαστε περισσότερο χρήσιμοι, γιατί μπορούμε να είμαστε και περισσότερο πειστικοί και δεν θέλουμε αξιώματα ούτε κομματικά, ούτε πολιτικά, ούτε τίποτε απ’ όλα αυτά.

Τώρα δεν χρειάζεται να πούμε άλλα. Χρειάζεται μόνο να πω ότι και για μένα έχει πολύ μεγάλη σημασία η αντοχή που έχει επιδείξει ο πρόεδρός μας όλα αυτά τα χρόνια, γιατί αυτά που έχει τραβήξει, είναι ανθρωπίνως σχεδόν αδύνατον να τα αντέξει κανείς και τον βλέπω ότι έχει διάθεση να αντέξει ακόμα.

Και θα πω μόνο τελειώνοντας ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος όταν το ’32 επτώχευσε η Ελλάδα, ενώ είχε συντριπτική πλειοψηφία στη Βουλή, εκάλεσε την τότε αντιπολίτευση να σχηματίσουν οικουμενική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα και προσέφυγε τότε, γιατί δεν υπήρχε η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τότε Κοινωνία των Εθνών και εζήτησε να υπάρξει οικουμενική κυβέρνηση για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίσιμη κατάσταση, αλλά η δεξιά και τότε δεν δέχτηκε. Ο Τσαλδάρης δεν δέχτηκε. Και τότε είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος στη Βουλή, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ο αρχηγός μεγάλου κόμματος και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρνήθηκε να στηρίξει τις προσπάθειες για να περιορίσουμε τις δυσκολίες, τα βάσανα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, προκειμένου να επωφεληθεί ο ίδιος για να έρθει να κυριαρχήσει επί των ερειπίων.
Και το κόμμα των Φιλελευθέρων έστω και μόνο του, τότε και μόνο θα αναλάβει την ευθύνη για να κάνει ό,τι χρειάζεται να γίνει. Και αυτό έγινε.


Αυτό επαναλήφθηκε επί των ημερών του Βαγγέλη Βενιζέλου. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν από το σύνολο του ΠΑΣΟΚ επαναλήφθηκε, εκτός από όσους οι οποίοι ευτυχώς για το χώρο μας, απέδρασαν νύχτα προς άλλες κατευθύνσεις. Σας ευχαριστώ. Να είστε όλοι καλά και ο Πρόεδρος προπαντός.

Ομιλία Νίκου Ανδρουλάκη Γραμματέα της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ στην Ολομέλεια της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής για το συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Καλούμαστε σήμερα να συζητήσουμε για το μέλλον της δημοκρατικής παράταξης σε μια κρίσιμη συγκυρία. Η κυριαρχία του λαϊκισμού, η εμφυλιοπολεμική πόλωση, οι αντιπολιτικές τάσεις δυσχεραίνουν το διάλογο για το περιεχόμενο μιας προοδευτικής πολιτικής πρότασης, για την ανάγκη ανασυγκρότησης του προοδευτικού χώρου μέσα από μια δημοκρατική συμπαράταξη. Κι όμως και τα δύο αυτά, και η επεξεργασία ενός προοδευτικού προγραμματικού λόγου και η ανασύνταξη και συστράτευση όλων όσων εκφράζουν τη δημοκρατική παράταξη είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Είναι μονόδρομος πλέον η συνάντηση και συμπόρευση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της ανανεωτικής αριστεράς. Είναι αυτή ακριβώς η συμπόρευση που μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας προοδευτικής τρίτης λύσης μεταξύ της δημαγωγίας του ΣΥΡΙΖΑ και της συντήρησης της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν μας αφορούν εδώ ούτε συμφωνίες κορυφής ούτε τακτικισμοί με στόχο το στενά εκλογικό όφελος. Σε κάθε περίπτωση και πάνω απ’ όλα, μας ενδιαφέρει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την κοινωνία φτιάχνοντας σύγχρονα πρότυπα και νέο ηθικό πλαίσιο. Κάθε νέο εγχείρημα οφείλει να έχει βαθιά χαραγμένο στη συνείδησή του ότι οφείλουμε να επαναθεμελιώσουμε τη σχέση μας με τους πολίτες αποδεικνύοντας έμπρακτα την απόλυτη ρήξη μας με τις παθογένειες του παρελθόντος. Με τα φαινόμενα αναξιοκρατίας, διαφθοράς, που υπέσκαψαν το κύρος της πολιτικής και του κομματικού συστήματος. Αυτή είναι η νέα Αλλαγή που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος. Και τους άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί καλούμαστε να χαράξουμε εμείς με τις αποφάσεις μας στο ερχόμενο συνέδριο.

Ίσως το πιο ισχυρό μήνυμα που μπορούμε να στείλουμε σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η προσήλωσή μας στη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος. Τη στιγμή που η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να παλινωδεί ανάμεσα στην επί σειρά ετών αφοσίωσή της στο στόχο της απλής αναλογικής και στον πειρασμό της αυτοδυναμίας, εμείς μπορούμε να δώσουμε το στίγμα μιας προοδευτικής μεταρρύθμισης. Η μεγάλη πολιτική μεταρρύθμιση χρειάζεται ώστε να μην δημιουργούνται τεχνητές πλειοψηφίες και να σπάσουν οι μεγάλες περιφέρειες για να μην έχουμε βουλευτές δύο ταχυτήτων. Η μάχη κατά του πολιτικού χρήματος και των πελατειακών σχέσεων μπορούν να γίνουν η αφετηρία για την εξυγίανση της πολιτικής μας ζωής, για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η χρηματοδότηση να γίνεται μόνο μέσα από κωδικούς συγκεκριμένων υπηρεσιών και βέβαια το «σταθερό κράτος». Ένα κράτος στο οποίο η λειτουργία ανεξάρτητων αρχών θα διασφαλίζει ότι η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού θα πραγματοποιείται με αξιοκρατία και δεν θα αποτελεί λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης. Το σταθερό κράτος θα διασφαλίζει τη συνέχεια στη διοίκηση ακόμα και σε περιπτώσεις κυβερνητικής αστάθειας. Την απουσία του σταθερού κράτους και τις συνέπειές της τις βιώσαμε κι εμείς κατά τη συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία και τη ΔΗΜΑΡ. Κόστισε και σε εμάς και στη ΔΗΜΑΡ το μοίρασμα του 4-2-1 στη στελέχωση του κράτους. Η προοδευτική παράταξη μπορεί και πρέπει να βάλει τη σφραγίδα της σε αυτήν τη μεγάλη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα.

Ποιες είναι οι όμως οι επιλογές που έχουμε σήμερα μπροστά μας για την παράταξή;

Να προχωρήσουμε σε μια συνδιάσκεψη εφόσον βρεθούμε ενώπιον ενός πιεστικού χρονοδιαγραμμάτος ή να προχωρήσουμε συντεταγμένα σε ένα μεγάλο, μαζικό και δημοκρατικό συνέδριο. Εύχομαι να καταφέρουμε το δεύτερο. Ένα τέτοιο συνέδριο μπορεί να στείλει το μήνυμα στην κοινωνία για τη βούλησή μας να αφήσουμε πίσω μας τις νοοτροπίες και τις πρακτικές του παρελθόντος, που ήθελαν τα κομματικά συνέδρια να έχουν στεγανά από την κοινωνία, να αναπαράγουν κομματικές γραφειοκρατίες και αρεστούς στην εκάστοτε ηγεσία. Το συνέδριο για τη δημοκρατική παράταξη οφείλει να είναιδημοκρατικό και μαζικό. Σε ένα τέτοιο συνέδριο δεν χωρούν διορισμένα μέλη και ειδικές περιπτώσεις,ξεπερασμένοι μηχανισμοί και αδιαφανείς διαδικασίες. Νομίζω πως είναι εύκολο να συμφωνήσουμε όλοι, όπως έγινε και στην Κεντρική μας Επιτροπή, ότι χρειαζόμαστε ένα συνέδριο, όπου όλοι θα είναι εκλεγμένοι, από τη βάση, μέσα από θεσμικές διαδικασίες.

Ποια θα είναι η αποστολή αυτού του συνεδρίου; Να κάνει τα δημοκρατικά και πολιτικά αυτονόητα. Δηλαδή, πρώτον, να επεξεργαστεί και να επικυρώσει την προγραμματική πρόταση της δημοκρατικής παράταξης. Δεύτερον, να επεξεργαστεί και να επικυρώσει τη στρατηγική της παράταξής μας για τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, αλλά και για τις κινήσεις μας στο μετεκλογικό σκηνικό. Τρίτον, να πιστοποιήσει την κατάρτιση των ψηφοδελτίων, που θα παρουσιάσουμε στον ελληνικό λαό, εκλέγοντας παράλληλα συντονιστική επιτροπή. Και τέταρτον, να επιλέξει το πρόσωπο εκείνο, που θα ηγηθεί της προσπάθειάς μας στον κρίσιμο προεκλογικό αγώνα.

Με αυτά τα τέσσερα αυτονόητα για μένα, αλλά θεμελιώδη, βήματα το Συνέδριο μπορεί να δώσει νέα πνοή στη δημοκρατική παράταξη, ιστορική έκφραση της οποίας ήταν και είναι το ΠΑΣΟΚ. Στην πορεία της δημοκρατικής συμπαράταξης, σεβόμαστε απόλυτα την αυτονομία και τις θεσμικές λειτουργίες των κομμάτων και των κινήσεων, οι οποίες θα συστρατευθούν μαζί μας. Αυτός ο σεβασμός όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει τροχοπέδη στην ενιαία έκφραση ενός ισχυρού πολιτικού στίγματος. Δεν μπορεί να γίνει άλλοθι στον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση. Το εγχείρημα αυτό γίνεται για να ενώσει και όχι για να διχάσει. Και όπως είπε και ο Πρόεδρος οφείλει να είναι η Ελιά plus και όχι το ΠΑΣΟΚ μείον, προσθέτω εγώ.

Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, όμως, πρέπει να γνωρίζουμε και να δηλώνουμε με σαφήνεια ποιοι είναι οι στόχοι μας. Για μένα, και νομίζω για τους περισσότερους από εμάς, ο στόχος είναι και πρέπει να είναι ξεκάθαρος. Στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ και η συμπαράταξη να αποτελέσει την τρίτη λύση μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, και όχι ένα δεκανίκι είτε για μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας είτε για μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτός δεν είναι ένας εγωιστικός ή στενά κομματικός στόχος. Είναι η απάντηση σε μια πραγματική ανάγκη μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου, που νιώθει εγκλωβισμένος στο μικρό διπολισμό Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, που νιώθει ότι δεν εκπροσωπείται ούτε από τη συντηρητική δεξιά ούτε όμως και από τον άκρατο λαϊκισμό ενός δήθεν ριζοσπαστισμού. Γιατί είναι πλέον φανερό πως το δίλημμα Νέα Δημοκρατία ή ΣΥΡΙΖΑ παράγει περισσότερα αδιέξοδα παρά γνήσιες πολιτικές επιλογές.

Από την άλλη πλευρά η λύση δεν μπορεί να προέλθει ούτε από σχήματα που απολαμβάνουν της εύνοιας των μίντια, ενώ τα ίδια πασχίζουν να ανακαλύψουν την ιδεολογία και το στίγμα τους. Την ίδια στιγμή που απαξιώνουν με αλαζονεία όσους διαθέτουν ιστορία, ιδεολογία και ταυτότητα. Η ισοπεδωτική ελαφρότητα του απολιτικού δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει προοδευτικό πρόσημο. Είναι καθαρά θέμα χρόνου οι αποδομιστές της Μεταπολίτευσης να αποδομηθούν μέσα από τις δικές τους πρακτικές διότι αποθεώνουν την επικοινωνία και απαξιώνουν τις ιδέες και την πολιτική.

Φίλες και Φίλοι,

Ενώ λοιπόν είναι φανερό πως η προοδευτική παράταξη έχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο να παίξει, ένα πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο πολλές φορές αναλώνεται σε μια συζήτηση που τίθεται σε λάθος βάση. Και είναι λάθος γιατί η Κεντροαριστερά δεν μπορεί να είναι ένας κεντρώος χυλός, μια διακήρυξη καλών προθέσεων, χωρίς αιχμές, χωρίς κοινωνικά ερείσματα. Ένα μέρος της Κεντροαριστεράς, παρά τις καλές προθέσεις, αδυνατεί να καταλάβει την ιδιαιτερότητα της σημερινής συγκυρίας. Η Ελλάδα μετά από εφτά χρόνια οικονομικής ύφεσης και οξύτατης κοινωνικής κρίσης δεν είναι ίδια με την Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του ’90. Δε βρισκόμαστε στα χρόνια που το όραμα του Μάαστριχτ έμοιαζε με έναν «γενναίο, νέο κόσμο» και η υπόσχεση μιας αέναης ανάπτυξης παρέπεμπε σε μια άλλη μπελ επόκ.

Αλλά ούτε και η Ευρώπη είναι η ίδια. Βγαίνει και αυτή τραυματισμένη και αλλαγμένη από τη χειρότερη κρίση της μεταπολεμικής περιόδου. Ένα προοδευτικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο είναι και σήμερα αναγκαίο. Αλλά για να μπορέσει να έχει μαζική απήχηση, οφείλει να λάβει υπόψη του τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες που άφησε πίσω της η κρίση. Το μεγάλο στοίχημα λοιπόν είναι η Ελληνική Σοσιαλδημοκρατία να είναι ταυτόχρονα ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική και λαϊκή. Κι αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το πετύχουμε σε διάλογο με την κοινωνία.

Γι αυτό και δεν θεωρώ ότι έχει κάτι να προσφέρει η όλη συζήτηση περί αλλαγής ονομάτων και συμβόλων, που πολλές φορές επικεντρωνόμαστε. Το πρόβλημα δεν είναι η ταμπέλα και το περιτύλιγμα. Είναι αλήθεια ότι στη δημόσια συζήτηση των τελευταίων χρόνων το ΠΑΣΟΚ συχνά δαιμονοποιείται. Σαν να ήταν αρκετό να εξαφανιστεί το ΠΑΣΟΚ και τα σύμβολά του για να επιστρέψουμε σε έναν παράδεισο ευδαιμονίας και ηθικής, όπως θέλουν να μας πείσουν Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δεν έχουμε ούτε ενοχικά σύνδρομα ούτε επιδιώκουμε επικοινωνιακές κινήσεις εντυπωσιασμού. Αυτό που έχει σημασία και για εμάς και για την κοινωνία είναι η αλλαγή των συμπεριφορών που πλήγωσαν την παράταξη και τον κόσμο της. Και σε αυτήν την αλλαγή η δέσμευσή μας είναι απόλυτη.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πιστεύω ότι η παράταξή μας ήταν πάντα από τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Αντίθετα αυτοί που βρέθηκαν από τη λάθος πλευρά, αυτοί που εναντιώθηκαν στις πολιτικές μας, λοιδωρούν σήμερα το ΠΑΣΟΚ και τη Μεταπολίτευση. Είμαστε περήφανοι για την κληρονομιά της δημοκρατικής παράταξης, οφείλουμε όμως να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Σήμερα είναι ιστορικό μας καθήκον να ξαναφτιάξουμε με ρεαλισμό μια προοδευτική, πατριωτική αφήγηση αγκαλιάζοντας ξανά το λαϊκό κόσμο της παράταξης που είτε πληγώσαμε είτε δεν άντεξε στην πίεση της δεινής οικονομικής συγκυρίας. Αυτοί θέλουμε να επιστρέψουν και όχι αυτοί που γεύτηκαν κάθε μορφής εξουσίας και σήμερα παριστάνουν τους τιμητές. Η πρότασή μας δεν απευθύνεται στους οπορτουνιστές όλων των εποχών και όλων των αποχρώσεων. Η ενότητα της δημοκρατικής συμπαράταξης δεν θα πηγάζει από το μοίρασμα της εξουσίας, αλλά από την κοινή πίστη σε ένα νέο όραμα για το λαό και την πατρίδα μας.

Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στην Ολομέλεια της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής για το συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, σας καλωσορίζω στην πρώτη συνεδρίαση της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Με τη σημερινή συνεδρίαση ανοίγει και επίσημα η διαδικασία που οδηγεί στο συνέδριο της Παράταξης. Αρχίζει μια πορεία συγκρότησης και ανάδειξης του ρόλου της Παράταξης.

Σας καλωσορίζω την κάθε μια και τον καθένα προσωπικά ,γιατί σε εσάς, τα μέλη της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής βασίζεται αυτή η προσπάθεια που πρέπει να απλωθεί σε όλη τη χώρα, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, σε όλους τους χώρους δουλειάς.

Σας καλωσορίζω χωρίς καμία διάκριση όλες και όλους. Είτε εκπροσωπείται το ΠΑΣΟΚ, είτε τις άλλες οργανώσεις, κινήσεις της Ελιάς, είτε εκπροσωπείται τον απλό προοδευτικό δημοκράτη πολίτη που θέλει να μετάσχει στις διαδικασίες της παράταξής μας .

Άλλωστε, φίλες και φίλοι, ο Ανδρέας Παπανδρέου ιδρύοντας το ΠΑΣΟΚ το ήθελε πάντα εκφραστή της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ ήταν εκ γενετής από την ίδια την ιστορική του αποστολή ένα κόμμα – κίνημα. Ένα κόμμα–παράταξη. Η κρίση βέβαια που έγινε αντιληπτή και εξερράγη τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά κυοφορήθηκε πολλά προηγούμενα χρόνια, άσκησε καταλυτική επιρροή στο κομματικό σύστημα της μεταπολίτευσης.

Διαμορφώθηκαν άλλοι συσχετισμοί και αυτό το ξέρουμε πάρα πολύ καλά γιατί το βιώνουμε στο πετσί μας, προκλήθηκε μια βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης, μια κρίση ταυτότητας όλων των πολιτικών οντοτήτων της μεταπολίτευσης.

Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να πούμε εδώ εμείς που δεν διστάσαμε ποτέ να ασκήσουμε σκληρή αυτοκριτική, ότι η αυτοκριτική ήταν και είναι η άλλη όψη του αυτοσεβασμού του ΠΑΣΟΚ. Που έχει συνείδηση της διαδρομής του συμπεριλαμβανομένων και των αρνητικών όψεων, αλλά ταυτόχρονα έχει πλήρη συνείδηση και της εισφοράς του στον τόπο.

Ο αυτοσεβασμός του ΠΑΣΟΚ είναι ένα φαινόμενο που ταυτίζεται πλέον και με το σεβασμό μιας πιο πολυφωνικής πραγματικότητας σχημάτων και ατομικών στάσεων σε όλη την ελληνική κοινωνία, ιδιαιτέρως όμως στο χώρο της προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης.

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, το ΠΑΣΟΚ μετέχει στη Δημοκρατική Παράταξη με το όνομα, με τα σύμβολα, με τα όργανά του, με την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, με το δίκτυο των οργανώσεών του. Είναι όμως ανοιχτό με σεβασμό σε όλους, αντιλαμβάνεται πλήρως την ανάγκη συσπείρωσης και ανανέωσης του ευρύτερου χώρου. Αξιώνει φυσικά τον αντίστοιχο σεβασμό από όλους τους άλλους που κινούνται ή ισχυρίζονται κάποιοι ότι κινούνται στο χώρο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Έχω πει πολλές φορές ότι δεν αποδεχόμαστε και δεν κατανοούμε συμπεριφορές απαξιωτικές, μικρομέγαλες, ή ακόμη και αλαζονικές. Οι πολίτες θέλουν τη συσπείρωση του χώρου και εν τέλει τιμωρούν την αντιφατικότητα, την ανακολουθία, την ασυνέπεια και πολύ περισσότερο τον καιροσκοπισμό.

Το ΠΑΣΟΚ δεν δέχεται το επιχείρημα περί δήθεν ´´σημερινού ΠΑΣΟΚ ´´ που εφαρμόζει το μνημόνιο και συνεργάζεται με τη ΝΔ. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ και ιδίως η Κοινοβουλευτική του Ομάδα, είναι αυτό που κράτησε τη χώρα όρθια, που ανέλαβε δυσανάλογα ιστορικά βάρη, που έκανε την επιλογή της αλήθειας και της αυτοκριτικής. Δεν δέχεται κυρίως να το λένε αυτό αυτοί που θεμελίωσαν τη συνεργασία. Δεχτήκαμε και δεχόμαστε άδικη και βίαιη κριτική. Αδικείται, φοβούμαι, η ιστορική εισφορά της Δημοκρατικής Παράταξης από συστάσεως ελληνικού κράτους.

Γίνεται άδικη η κατανομή της ευθύνης για τις παθογένειες που οδήγησαν στην κρίση. Ξεχνιέται η καταλυτική ευθύνη της περιόδου 2004–2009, που κρύφτηκε, δυστυχώς, πίσω από κάποιους χειρισμούς της περιόδου 2009–2010 που έγιναν όμως υπό την τραγική πίεση της τότε πρωτοφανούς κρίσης και της απειλής της ασύντακτης χρεοκοπίας.

Γίνεται άδικη η κατανομή της ευθύνης σε πρόσωπα. Μας εκλαμβάνουν ίσως ως αφελείς ή ανόητους; Πόσο δύσκολη νομίζουν ότι ήταν η δημαγωγική διαχείριση της κρίσης με τίμημα την απόλυτη καταστροφή της χώρας, αλλά με χρέωση στους προηγούμενους κατά τα συνήθη;

Πόσο δύσκολο ήταν και για μένα προσωπικά να μην αφήσουμε κανένα περιθώριο στο να ανθίσει η ετερόκλητη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση; Σας βεβαιώνω, καθόλου δύσκολο. Κάναμε όμως την επιλογή της ευθύνης και της αλήθειας.

Φίλες και φίλοι, η Δημοκρατική Παράταξη υπάρχει μόνο στη βάση αυτής της σχέσης εμπιστοσύνης που θεμελιώνεται στην αλήθεια και την ευθύνη. Αυτό εισπράττει η κοινωνία, αυτό θέλει η κοινωνία. Η Δημοκρατική Παράταξη υπάρχει επειδή σήκωσε και σηκώνει το βάρος της αντιμετώπισης της κρίσης και τώρα το βάρος της ασφαλούς εξόδου από το μνημόνιο και την τρόικα.

Το εγχείρημα της Ελιάς στις ευρωεκλογές ήταν ένα εξαιρετικά θετικό δείγμα που απέδειξε ότι μπορεί να υπάρχει συνεργασία, συστράτευση, πολιτικό αποτέλεσμα με ισοτιμία, με σεβασμό και αυτό αποτυπώθηκε σε ένα ψηφοδέλτιο υψηλής ποιότητας και μαχητικότητας.

Δεν υπάρχει συνεπώς για μας κανένα δίλημμα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ ή τη Δημοκρατική Παράταξη, ανάμεσα στην ανάγκη για ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ή την αποδοχή και την ανάδειξη της μεγάλης πολιτικής και εθνικής σημασίας που έχει το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.

Εφαρμόζουμε άλλωστε τις ρητές αποφάσεις του συνεδρίου μας του Μαρτίου του 2013, του Πολιτικού Συμβουλίου και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Η Δημοκρατική Παράταξη θέλουμε να είναι Ελιά συν  και όχι Ελιά  μείον. Προχωράμε ανοιχτά με την πρόσκληση συστράτευσης πάντα ενεργή προς όλους, κόμματα, κινήσεις, πρόσωπα. Αυτή η πρόσκληση αφορά τη συμμετοχή στην Εθνική Οργανωτική Επιτροπή, τη συμμετοχή στο Συνέδριο μέχρι το τέλος, μέχρι την έναρξή του.

Η πρόσκληση όμως παραμένει ανοιχτή και μετά το συνέδριο. Γιατί η χώρα θα εξακολουθήσει να πορεύεται και γιατί το κρίσιμο ζήτημα είναι η Ελλάδα μετά τις επόμενες εκλογές ,όποτε και εάν αυτές γίνουν, που κανονικά πρέπει να γίνουν τον Ιούνιο του 2016.

Θέλουμε μαζί μας όλους εκείνους που τοποθετούνται με ειλικρίνεια στο χώρο της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης, χωρίς κανένα αποκλεισμό, αλλά προχωράμε όσοι ήδη συμφωνούμε γιατί δεν υπάρχει η πολυτέλεια της αδράνειας, ή της διαρκούς ζύμωσης. Οι ανάγκες της χώρας τρέχουν, οι πολιτικές και οι οικονομικές εξελίξεις τρέχουν. Το ξέρουμε αυτό καλύτερα από κάθε άλλον, λόγω του βάρους και της ευθύνης που φέρουμε .

Αναφορά μας είναι η κοινωνία, η κοινωνική βάση της παράταξης, γι’ αυτό έχει τεράστια σημασία η πρόσκληση αυτοοργάνωσης των πολιτών με σεβασμό στις ευαισθησίες του καθένα πολίτη, με σεβασμό στις νέες πραγματικότητες που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία και φυσικά με σεβασμό στις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ. Προχωράμε με αυτές, αλλά θέλουμε να πάμε πέρα από αυτές. Κι αυτό, όπως είπα προηγουμένως, αφορά και τους χώρους δουλειάς και τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους και την κοινωνία των πολιτών και το διαδίκτυο, κάθε πεδίο έκφρασης της πολιτικής και της κοινωνικής δραστηριότητας μέσα στη χώρα μας.

Θέλουμε η Εθνική Οργανωτική Επιτροπή και πολύ περισσότερο το Συνέδριο να εκφράσει όλες αυτές τις παραμέτρους στις οποίες αναφέρθηκα και το οργανωμένο ΠΑΣΟΚ και τους εταίρους μας της Ελιάς που τους σεβόμαστε και τους τιμούμε και τα νέα πρόσωπα τα οποία θέλουμε απροκατάληπτα και αδιαμεσολάβητα, να έρθουν και να ενταχθούν σε αυτή την προσπάθεια.

Αυτό αποτυπώθηκε και στη σύνθεση της Γραμματείας της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής και στις ομάδες δουλειάς που έχουμε συγκροτήσει για την διακήρυξη, τις θέσεις και το πρόγραμμα για την οργανωτική υποστήριξη και για τα κοινωνικά Κινήματα, αποτυπώνεται και στα κλιμάκιά μας ,στις αντιπροσωπείες μας, που θα επισκεφθούν όλους τους νομούς και όλους τους Δήμους της χώρας.

Βαδίζουμε σε ένα Συνέδριο δημοκρατικό, παραταξιακό, πολιτικό, προγραμματικό. Πηγαίνουμε σε ένα Συνέδριο μέσα από το οποίο η Δημοκρατική Παράταξη θα αναδειχθεί με την αξιακή της ταυτότητα, την πολιτική της γραμμή, την προγραμματική της πρόταση και την οργανωτική της υπόσταση σε όλα τα επίπεδα: εθνικό, νομαρχιακό, δημοτικό, περιφερειακό.

Άρα, πηγαίνουμε σε ένα συνέδριο που θα συγκροτηθεί με δημοκρατική ανάδειξη συνέδρων, η οποία θα λαμβάνει φυσικά υπόψη τον παραταξιακό και όχι κομματικό χαρακτήρα της διαδικασίας και του Συνεδρίου. Θέλουμε ένα Συνέδριο εθνικό πολιτικό γεγονός. Όχι Συνέδριο συσχετισμών και μηχανισμών, αλλά Συνέδριο άμεσης και γνήσιας πολιτικής έκφρασης. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό να γίνει χωρίς να θιγεί η ταυτότητα και η οργανωτική δομή των φορέων που μετέχουν, αλλά έτσι ώστε να υπάρχει άνετος χώρος για τους πολίτες που θέλουν να ενεργοποιηθούν μέσα στους κόλπους της Παράταξης.

Δεν υπάρχουν, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, περιθώρια μιζέριας, γκρίνιας ή αμφιθυμίας. Δεν υπάρχουν περιθώρια προσωπικών στρατηγικών, δεν υπάρχουν περιθώρια να επιζητούν να ασκήσουν επιρροή στην πορεία της Παράταξης στελέχη που τιμήθηκαν από αυτήν, αλλά την εγκατέλειψαν στα δύσκολα και αναζήτησαν στέγη σε άλλους χώρους.

Δεν είναι δυνατό να αγωνίζονται με πάθος υπέρ των στρατηγικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ στελέχη της Ελιάς που δεν είχαν καμία συμμετοχή στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ των εύκολων και ένδοξων χρόνων, και να αρνούνται τις στρατηγικές μας επιλογές πρόσωπα που διέπρεψαν στο κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και τιμήθηκαν από αυτό.

Ας αφήσουν την Παράταξη να αναπνεύσει, ας μην υπονομεύουν με ασύμμετρο τρόπο τον εγγυητικό και σταθεροποιητικό ρόλο της Παράταξης. Ας μην προκαλούν τεχνητή εσωστρέφεια συσκοτίζοντας το τεράστιο έργο των βουλευτών μας και των άλλων ενεργών στελεχών.

Φίλες και φίλοι,

 Απευθυνόμαστε ως Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη σε όλους τους Έλληνες πολίτες, σε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, ιδίως αυτές που είναι ακόμη εγκλωβισμένες σε δομές ή πρακτικές ξεπερασμένες από τις εξελίξεις.
Απευθυνόμαστε στον κόσμο της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της επιστήμης, στους νέους απροκατάληπτους ανθρώπους, αλλά και σε αυτούς που έχουν εμπειρίες και μνήμες και μπορούν να συγκρίνουν και να κρίνουν.
Απευθυνόμαστε στους άνεργους που ξέρουν ότι μόνο η επάνοδος στην κανονικότητα και η ασφαλής έξοδο από την κρίση, τους δίνει πραγματικές ευκαιρίες δουλειάς αντάξιες των προσόντων και των προσδοκιών τους.
Απευθυνόμαστε στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από ένα κοινωνικό κράτος αλληλεγγύης, που μόνο μια δημοσιονομικά σταθερή και ασφαλής χώρα μπορεί να τους προσφέρει πράγματι
Απευθυνόμαστε σε αυτούς που βαρέθηκαν τα ψέματα, τις δημαγωγίες, τα εύκολα στερεότυπα.
Απευθυνόμαστε σε αυτούς που δεν θέλουν να ξαναζήσει η πατρίδα την ταπεινωτική εμπειρία της επαπειλούμενης ασύντακτης χρεοκοπίας.
Απευθυνόμαστε σε αυτούς που θέλουν όχι μόνο να ακούν την αλήθεια, αλλά και να την ψηφίζουν, γιατί δυστυχώς υπάρχουν αυτοί που ζητούν επίμονα να τους λεχθεί η αλήθεια, αλλά γοητεύονται ακόμη από κλασικά παλαιοκομματικά ψέματα και προσδοκούν την επιστροφή στις καταστάσεις προ του 2009.

Κοινός παρανομαστής όλης αυτής της προσπάθειας είναι η αναγνώριση της σημασίας μιας κανονικής χώρας, ισότιμης μέσα στην Ευρώπη, παραγωγικής και ανταγωνιστικής, σύγχρονης και λειτουργικής, συνεκτικής και δίκαιης, αυτόνομης μέσα σε μια Ευρώπη κι έναν κόσμο αλληλεξάρτησης.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη δεν ταυτίζεται φυσικά με όλο το δημοκρατικό συνταγματικό τόξο που περιλαμβάνει δυνάμεις συντηρητικές, δυνάμεις που ανήκουν στην παράδοση της κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία να υπογραμμίσουμε το εύρος των παραδόσεων που συγκεντρώνει και συνθέτει η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη.

Η Παράταξη εκφράζει τη μεγάλη παράδοση και την εισφορά του προοδευτικού Κέντρου, της Δημοκρατικής Σοσιαλιστικής Αριστεράς, της Κεντροαριστεράς, της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, του κοινωνικού εθελοντισμού και ακτιβισμού, της οικολογίας. Θεμελιώδεις αξίες μας είναι πάντα η δημοκρατία, η πολυφωνία, η ανεκτικότητα, το κράτος Δικαίου και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο πολιτικός φιλελευθερισμός που ανήκει στη δική μας παράδοση, η πίστη στον κοινοβουλευτισμό και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη ,συνοχή και αλληλεγγύη που βασίζεται στην αναδιανομή ενός κοινωνικού πλούτου που πρέπει να υπάρχει όμως, δηλαδή να παράγεται.

Θεμελιώδης αξία μας είναι ο πατριωτισμός που βασίζεται στην γνώση της ιστορίας και στην ορθή εκτίμηση του συσχετισμού των δυνάμεων και η εθνική ενότητα. Αξία μας είναι η ισότιμη συμμετοχή στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσα σε μια Ευρώπη λαών και εθνών.

Αξία μας είναι η πίστη στην αειφορία.

Στον παραγωγικό και θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας.

Όλα αυτά όμως με τρόπο έμπρακτο και όχι ρητορικό. Γιατί η κρίση δοκίμασε την βαρύτητα και την αξιοπιστία όσων λέει και κυρίως όσων κάνει ο καθένας στον τόπο αυτό.

*****

Φίλες και φίλοι,

η εθνική συγκυρία είναι βεβαίως εξαιρετικά κρίσιμη γιατί βρισκόμαστε στην καμπή, λίγο πριν από την έξοδο από την κρίση, το Μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας. Τα διλήμματα είναι πάρα πολύ σκληρά και πάρα πολύ σαφή. Στόχος είναι βεβαίως η αλλαγή σελίδας, αυτό που σχηματικά λέμε «απαλλαγή από το Μνημόνιο», ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, ανάκτηση της ουσιαστικής ισοτιμίας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ζώνη του ευρώ.

Το ζητούμενο είναι να σταθεροποιήσουμε καθαρά θετικούς και ει δυνατό υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Να αλλάξουμε τα δεδομένα στην αγορά εργασίας, να μειώσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα και δραστικά τα τραγικά υψηλά ποσοστά ανεργίας, να αλλάξουμε το ισοζύγιο απασχόλησης. Να ανακτήσουμε στην Ευρώπη και τον κόσμο τη θέση που αξίζει στη χώρα.

Όλα αυτά ,φιλόδοξα και αναγκαία, επείγοντα αλλά και στρατηγικά, δεν διασφαλίζονται μέσα σε ένα άγονο πολιτικό κλίμα, γιατί αναμφίβολα η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε ένα άγονο ,μικροκομματικό και μίζερο πολιτικό κλίμα. Κυριαρχεί ο τεχνητός μικρός διπολισμός. Καμιά φορά και οι ψευδαισθήσεις μιας αυτοδυναμίας που δεν υπάρχει, δεν θα υπάρξει, δεν συνδυάζεται με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της χώρας, αλλά και με την πολιτική διαστρωμάτωση της κοινωνίας των πολιτών.

Δυστυχώς, έχουμε απουσία συναίνεσης, αδυναμία συνεννόησης ακόμη και επικοινωνίας.

Στο υπόβαθρο της κατάστασης αυτής βρίσκεται η πεισματική άρνηση αναγνώρισης της πραγματικότητας σε σχέση με τα αίτια της κρίσης, τη δυνατότητα διαχείρισής της και το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα η χώρα δημοσιονομικά, μακροοικονομικά, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω, και αναπτυξιακά και κοινωνικά.

Στο πλαίσιο αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο λάθος η διαστροφή της λογικής των θεσμών και αυτό εκφράζεται κυρίως στο επίπεδο του Προέδρου της Δημοκρατίας, που από τη φύση και το ρόλο του είναι ο εκφραστής και το σύμβολο της εθνικής ενότητας, ο εκφραστής και το σύμβολο της θεσμικής συναίνεσης.

Κάποιοι νομίζουν ότι η πρόκληση των πρόωρων εκλογών τους προσδίδει μια πολιτική δυναμική. Η κοινωνία αντιλαμβάνεται στη μεγάλη της πλειοψηφία ότι η πρόκληση πρόωρων εκλογών δεν βοηθά την οικονομία. Δεν την θέλουν οι πολίτες αυτή την πρόκληση. Και το περίεργο είναι ότι κάποιοι νομίζουν ότι θα ευνοηθούν εάν αποσταθεροποιήσουν την χώρα, νομίζουν ότι έχουν ήδη κριθεί οριστικά οι συσχετισμοί, ότι έχουν γίνει ήδη οι τελικές επιλογές του ελληνικού λαού. Κάνουν λάθος. Ακόμη δεν έχει διαμορφωθεί το σκηνικό ,γιατί τώρα εξελίσσεται η μεγάλη εθνική διαπραγμάτευση και τώρα διαμορφώνονται τα μεγάλα διλήμματα ενώπιον των οποίων θα τεθεί εκ των πραγμάτων ο Έλληνας πολίτης. Διλήμματα σκληρά, πρακτικά, χειροπιαστά.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για το δίλημμα ανάμεσα σε μια ολοκληρωμένη συμφωνία εξόδου από το μνημόνιο με ασφάλεια -αυτήν επιδιώκουμε, αυτήν διεκδικούμε, αυτήν διαπραγματευόμαστε- ή μια πορεία στο άγνωστο και αβέβαιο με τον κίνδυνο, θυσίες πέντε ετών να εξανεμιστούν σε πέντε ημέρες που είχα την ευκαιρία να τις παρουσιάσω μία-μία σ’ ένα πρόσφατο άρθρο μου.

Χάθηκε δυστυχώς, κάθε λογικός ειρμός στη δημόσια συζήτηση. Φτάσαμε ν’ απαιτούν τη δική μας συμφωνία με τους εταίρους, αυτοί που επαγγέλλονται συνεχώς μονομερείς, λεβέντικες ενέργειες ερήμην των εταίρων!!

Οι τρεις ημέρες της έντονης αντίδρασης των αγορών και στην Ελλάδα και διεθνώς πριν από δυο εβδομάδες τι δείχνουν άραγε; Σε ποιον απευθύνονται; Είναι ένα μήνυμα που απευθύνθηκε σε ποιον; Στην κυβέρνηση; Δεν απευθύνθηκε στην αντιπολίτευση; Δεν απευθύνθηκε στην ελληνική κοινωνία στο σύνολό της; Δεν πρέπει αυτό να μας κάνει να είμαστε σοβαροί, επιφυλακτικοί, σώφρονες, υπεύθυνοι;

Παρουσίασα και επιμένω σ’ αυτά, με απόλυτη ακρίβεια και ειλικρίνεια ,μιλώντας στη Βουλή, στις 11 Οκτωβρίου, τα 7 βήματα εξόδου από την κρίση. Αυτή είναι η εθνική στρατηγική. Στο πλαίσιο αυτό πορευόμαστε και έχουμε τις τελευταίες ημέρες πολύ σημαντικές εξελίξεις που δείχνουν ότι αυτή η εθνική στρατηγική βγάζει νόημα, έχει λογική, έχει ρυθμό, έχει στόχο, θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο.

Αναφέρθηκα στον πρώτο μας στόχο που είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης της τρόικας. Η συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους και η έγκριση της συμφωνίας αυτής, το αργότερο στο Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου του 2014. Είμαστε λίγο πριν από αυτό. Έχουμε ήδη διαμορφώσει με σκληρή ενδοκυβερνητική διαπραγμάτευση, με κοινωνική ευαισθησία αλλά και με κοινωνική ευθύνη, με επίγνωση των ιστορικών δυσκολιών που υπάρχουν, το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η κυβέρνηση, το πλαίσιο δυνάμει του οποίου θα ολοκληρωθεί η τρέχουσα, τελευταία αναθεώρηση που κάνει η τρόικα λίγο πριν ολοκληρώσει την αποστολή της.

Αυτό όμως θα γίνει, το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά, χωρίς νέα μέτρα λιτότητας, χωρίς περικοπή μισθών και συντάξεων. Θα γίνει με διαρθρωτικές αλλαγές που θέλει η κοινωνία. Γιατί η κοινωνία θέλει ένα κανονικό κράτος και απελευθέρωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων του έθνους.

Το δεύτερο σημείο στο οποίο είχα αναφερθεί, ήταν τα περιβόητα stresstests των τραπεζών που ήδη ολοκληρώθηκαν, ήδη ανακοινώθηκαν. Τα θετικά αποτελέσματα τι σημαίνουν; Είναι ένα σημαντικό βήμα προς την έξοδο από το μνημόνιο. Επιτρέπουν τώρα τη στροφή των τραπεζών. Και μιλάμε για τις τράπεζες ως θεσμούς της εθνικής οικονομίας και όχι για τους παλιούς τραπεζίτες. Στροφή των τραπεζών στην πραγματική οικονομία. Αυτό σημαίνει  νέες δυνατότητες πιστωτικής επέκτασης, δηλαδή ρευστότητας, δηλαδή χρηματοδότησης επιχειρήσεων μικρών και μεσαίων.

Όλα αυτά μας επιτρέπουν να μιλήσουμε για επιστροφή καταθέσεων στην Ελλάδα. Να μιλήσουμε για την απόλυτη ασφάλεια των καταθέσεων που υπάρχουν στη χώρα. Να μιλήσουμε τώρα πια κατά τρόπο ολοκληρωμένο, για την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, την πιο ριζική, την πιο ριζοσπαστική, την πιο γενναία που έχει γίνει ποτέ σε όλο τον κόσμο. Γιατί έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε έναν τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενων δανείων που υπερβαίνει τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά μπορούμε αυτό να το κάνουμε τώρα. Γιατί έχει προηγηθεί η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, γιατί προηγήθηκε το PSI που όλοι το ξεχνούν, δηλαδή το κούρεμα του δημοσίου χρέους και η ριζική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους, που εμπεριείχε την πρόβλεψη για την ανασυγκρότηση των τραπεζών και άρα την πρόβλεψη για την αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, στην πραγματικότητα για το κούρεμα των δανείων με όλες τις ενισχύσεις και όλα τα μπόνους που αξίζουν οι οφειλέτες που είναι συνεπείς και που στηρίζουν στις πλάτες τους και τη δημοσιονομική αλλά και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα της χώρας.

Αυτό σημαίνει ότι αποκτά νέες δυνατότητες και νέες υπεραξίες το χαρτοφυλάκιο με μετοχές τραπεζών που έχει στα χέρια του το ελληνικό δημόσιο μέσω του ΤΧΣ. Αυτό σημαίνει ότι θα υπερβούμε όλες τις προβλέψεις της μελέτης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που είχαμε συμφωνήσει το 2012. Ότι οι αποδόσεις θα είναι πολύ μεγαλύτερες. Και άρα η πρόγνωση για την εξέλιξη της καμπύλης του χρέους, θα είναι πολύ καλύτερη.

Είπαμε, τρίτο βήμα, ότι θα γίνει μέχρι το τέλος του χρόνου η ολοκλήρωση, η συμφωνημένη ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού σκέλους του προγράμματος και άρα η εφαρμογή των αποφάσεων των ευρωπαϊκών οργάνων που έχουν ληφθεί το 2012 και κυρίως το Φεβρουάριο του 2012. Μόνο που τις αποφάσεις αυτές, πολλοί τις ξεχνούν, κάποιοι τις αγνοούν και κάποιοι άλλοι τις υποτιμούν ηθελημένα. Γιατί στις αποφάσεις αυτές αποτυπώνεται η μεγάλη εισφορά, η μεγάλη συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση της ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας.

Εδώ περιλαμβάνεται και η επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Είναι αστείο και αφελές το δίλημμα αν θέλουμε ή δε θέλουμε ονομαστικό κούρεμα. Γιατί υπάρχει ήδη στην αναδιάρθρωση του χρέους του 2012, ο μηχανισμός ενός περαιτέρω ουσιαστικού κουρέματος που γίνεται μέσω παραμετρικών αλλαγών οι οποίες μπορούν να γίνουν δεκτές από τα Κοινοβούλια και τους λαούς των κρατών μελών της Ευρωζώνης. Γιατί όλα αυτά τελικά, μειώνουν το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Κι έτσι μπορούμε να φτάσουμε σε μια επικαιροποιημένη μελέτη για τη βιωσιμότητα που θ’ αφορά το μακροοικονομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η χώρα.

Στόχος μας είναι να συμφωνήσουμε σ’ ένα ύψος πρωτογενών πλεονασμάτων που είναι λογικό και που δεν παρεμποδίζει τους υψηλούς θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στον παρανομαστή του κλάσματος, στο ΑΕΠ ,τώρα που έχουμε θέσει υπό έλεγχο τα δημοσιονομικά δεδομένα του αριθμητή του κλάσματος.

Αλλά αυτά δεν έχουν γίνει τυχαία. Αυτά τα συνομολογεί όλος ο ευρωπαϊκός κύκλος που γνωρίζει τα δεδομένα, που ξέρει τους αριθμούς. Έφτασαν πλέον όχι μόνον επενδυτές που προσδοκούν πολλά από το ελληνικό χρέος, αλλά και οι μεγάλες διεθνείς Τράπεζες να μιλάνε για μια εσφαλμένη στατιστική αποτύπωση του ελληνικού χρέους. Δε φτάνουν να λένε ότι το χρέος είναι 60% του ΑΕΠ ,όπως λένε αυτοί που έχουν επενδύσει πολλά λεφτά σ’ ελληνικά ομόλογα, αλλά υπάρχουν πλέον πολύ σοβαρές διεθνείς επενδυτικές Τράπεζες που λένε ότι το ελληνικό χρέος είναι τώρα 115% του ΑΕΠ και όχι 175% όπως αποτυπώνεται εξ αδρανείας γιατί δε λαμβάνονται υπ' όψιν τα στοιχεία της αναδιάρθρωσης που έχει  ήδη γίνει σε σχέση με τη διάρκεια και τα επιτόκια.
Το τέταρτο βήμα είναι η διαμόρφωση της περιόδου μετά το πρόγραμμα, γιατί προφανώς θέλουμε μια ασφαλή περίοδο μετά το πρόγραμμα. Μια περίοδο μετά το πρόγραμμα χωρίς νέο πρόγραμμα, χωρίς νέο δάνειο, χωρίς νέο μνημόνιο, χωρίς τρόικα, με όλες τις εγγυήσεις των υφισταμένων ευρωπαϊκών μηχανισμών . Αυτό περιλαμβάνει και ενσωματώνει και την εμπειρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έπαιξε ήδη το ρόλο του στο εσωτερικό της Ευρωζώνης ,αλλά αυτή η περίοδος λήγει. Έτσι θα πετύχουμε και την αναβάθμιση της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης. Μια αναβάθμιση κατά ένα επίπεδο, μπορεί να έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι πολλές συμφωνίες με τους εταίρους ή απ’ ό,τι πολλές και δύσκολες διαπραγματεύσεις μαζί τους. Και αυτό είναι κάτι συγκεκριμένο, πρακτικό, εφικτό.
Το πέμπτο βήμα είναι η συμφωνημένη ολοκλήρωση του σκέλους του προγράμματος που αφορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αλλά αυτό προϋποθέτει συμφωνία με τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στήριξή τους, συμφωνία με το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και επιτόκια της αγοράς συγκρίσιμα με αυτά του ΔΝΤ. Αρκεί η πολιτική κατάσταση της χώρας το λεγόμενο countryrisk, να μην υπονομεύει την προσπάθεια της χώρας για την έξοδο από το πλαίσιο αυτό.
Το έκτο σημείο, το πιο φιλόδοξο, είναι το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και διαρθρωτικών αλλαγών ελληνικής, εθνικής κυριότητας, που σημαίνει όχι ένα σχέδιο υπαγορευμένο από τους εταίρους και την τρόικα, αλλά ένα σχέδιο που αποτυπώνει τις ανάγκες και τις επιθυμίες της ελληνικής κοινωνίας, για την ανταγωνιστικότητα, για τη δημιουργία θέσεων εργασίας που είναι το ύπατο κριτήριό μας.

Η Ελλάδα, η μετά το μνημόνιο και την κρίση, ανακτά, γιατί το μπορεί, τη θέση της μέσα στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή οικονομία. Η συμβολή της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, η συμβολή των δικών μας προγραμματικών προτάσεων σε αυτό το σχέδιο για την Ελλάδα του 2020, είναι καθοριστική και μπορεί να είναι ακόμη σημαντικότερη.

Αυτό φυσικά περιλαμβάνει και μια νέα γενναία, δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση που δεν προϋποθέτει μόνο την πολιτική βούληση του κράτους και των κομμάτων, αλλά και την πολιτική βούληση και συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, των επιχειρήσεων, των νοικοκυριών.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όπως είπα και χθες σε ένα συνέδριο, ότι η κρίση δεν ήταν κρίση μόνο του κράτους, αλλά και κρίση της αγοράς στην Ελλάδα. Δεν ήταν κρίση μόνο του δημόσιου τομέα, αλλά και κρίση του ιδιωτικού τομέα. Ο δημόσιος τομέας έκανε και κάνει πάρα πολλά με τεράστιο πολιτικό κόστος. Πρέπει να ανταποκριθεί και ο ιδιωτικός τομέας. Πρέπει να ανταποκριθεί ο κόσμος των επιχειρήσεων. Πρέπει να αποδείξει το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης που έχει.

Και βέβαια το έβδομο σημείο είναι η προστασία των ευπαθών ομάδων, η σταδιακή αποκατάσταση των αδικιών. Η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Όλα αυτά που έχει κάνει με τεράστιο κόπο η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, η προσπάθεια να προστατευθούν οι ανάπηροι, οι ευπαθείς ομάδες, να μη γίνουν λάθη σε φορολογικές ρυθμίσεις, να καλυφθεί όλος ο πληθυσμός ιατροφαρμακευτικά και τώρα η αποκορύφωση, το εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα που θέλουμε πολύ γρήγορα να μην είναι απλά και μόνο μια πιλοτική εφαρμογή σε 13 δήμους, αλλά να απλωθεί και στους 330 δήμους της χώρας.

Αλλά αυτό, όπως και η προστασία των ανέργων, όπως και η ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, βασίζεται στους δημοσιονομικούς στόχους που πετύχαμε. Βασίζεται στο κοινωνικό πλεόνασμα. Βασίζεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή το πιο μεγάλο στον κόσμο πρωτογενές πλεόνασμα διαρθρωτικά. Δηλαδή κυκλικά προσαρμοσμένο με βάση την ύφεση, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη εφάπαξ μέτρα, είμαστε καλύτερα από τη Σιγκαπούρη.

Το δε δημοσιονομικό μας έλλειμμα κινείται στο επίπεδο του 1%, όταν η Γαλλία και η Ιταλία αναγκάζονται να τροποποιήσουν τα σχέδια προϋπολογισμών του 2015 για να μείνουν μέσα στο όριο του Συμφώνου Σταθερότητας και για να γίνουν αποδεκτά τα σχέδια προϋπολογισμών τους από τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διεκδικώντας το 3% η Ελλάδα είναι στο 1,2% από πλευράς δημοσιονομικού ελλείμματος, δηλαδή περιλαμβανομένου και του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους. Γιατί; Γιατί αυτό το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μειώθηκε κατά περισσότερο από 60% σε σχέση με αυτό που πληρώναμε το 2010.

Φίλες και φίλοι, ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ και ιδίως των βουλευτών μας, στο όνομα της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης πάντα, στην αγωνιώδη αυτή προσπάθεια ήταν τεράστιος. Εμείς χαράξαμε την εθνική στρατηγική, εμείς προσπαθούμε να εγγυηθούμε την εφαρμογή της εθνικής αυτής στρατηγικής. Λάβαμε δύσκολες αποφάσεις μόνοι και έρημοι πολλές φορές πριν βρεθούν κυβερνητικοί εταίροι οι οποίοι όμως είχαν πολλούς δισταγμούς στην αρχή, είχαν μια «αντιμνημονιακή» προσέγγιση και καταβάλλαμε το γνωστό δυσανάλογο πολιτικό κόστος.

Όμως μπορούμε τώρα να πούμε ότι η συμβολή μας σε αυτό το επίτευγμα αριθμητικά, τεχνικά, ξεπερνά το 80% γιατί το 80% είχε επιτευχθεί πριν τις εκλογές του Ιουνίου 2012 και δεν υπολογίζω τη συνεταιρική συμβολή μας και στο υπόλοιπο 20% από το 2012 μέχρι το 2014.

Και προσέξτε, δεν είναι το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Παράταξη προστάτης πελατειακός κάποιων κεκτημένων στη δημόσια διοίκηση και τον δημόσιο τομέα. Αλλά εγγυητής της όσο γίνεται πιο δίκαιης κατανομής του βάρους της κρίσης και εγγυητής της κοινής λογικής, γιατί πολλές φορές έχουμε και προβλήματα κοινής λογικής.

Φίλες και φίλοι, επαναλαμβάνω κάτι που είναι ένα μότο αναγκαίο για τη χώρα. Όλα αυτά είναι το σχέδιο. Όλα αυτά είναι εφικτά. Όλα αυτά θα μετατραπούν, μπορούν να μετατραπούν σε συμφωνία με τους εταίρους. Όλα αυτά θα παρουσιαστούν στον ελληνικό λαό. Όλα αυτά είναι πολύ εύθραυστα. Όλα αυτά έχουν ανάγκη από προϋποθέσεις.

    Προϋποθέσεις πολιτικής σταθερότητας.
    Προϋποθέσεις εθνικής συνένωσης.
    Προϋποθέσεις που σχετίζονται με τις περιφερειακές και διεθνείς κρίσεις που περικυκλώνουν τη χώρα τη νότια και την ανατολική γειτονία της, πάρα πολύ κοντά τη γεωγραφική μας θέση. Είμαστε πάρα πολύ κοντά σε αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Πάρα πολύ κοντά σε αυτά που συμβαίνουν στην ανατολική γειτονία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
    Και βέβαια η τέταρτη και κορυφαία προϋπόθεση, το καθήκον εθνικής αλήθειας.

Αυτός είναι ο ρόλος μας. Δεν έχουμε διλήμματα ως προς το στρατηγικό μας ρόλο. Ο στρατηγικός ρόλος της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης είναι η διασφάλιση της εθνικής σταθερότητας, στοιχείο της οποίας είναι η εθνική ασφάλεια. Η σταθερότητα γίνεται αντιληπτή ίσως ως μια σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, ως μια σταθερότητα κυβερνητική, ως μια σταθερότητα κοινοβουλευτική. Αυτό έχει τη σημασία του, αλλά έχει τη σημασία του μέσα στους ρυθμούς, μέσα στο πλαίσιο το συνταγματικό, μιας κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας με περιοδικές εκλογές.

Υπάρχει και μια άλλη σταθερότητα, η θεσμική σταθερότητα που υπερβαίνει τη συγκυρία. Είναι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι η σημασία της συναίνεσης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όποιος δεν έχει επιδείξει συναίνεση στο θέμα αυτό, έχει τιμωρηθεί ιστορικά στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων και δικών μας λαθών.

Και υπάρχει και το τρίτο επίπεδο που είναι η εθνική σταθερότητα, η σταθερότητα του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας. Όπου εγγύηση δεν σημαίνει αναγκαστικά συμμετοχή σε μια κυβέρνηση, γιατί μπορείς και από τη Βουλή να συμβάλεις ως εγγυητής στην εθνική  σταθερότητα, αλλά έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να έχεις αποσαφηνίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείσαι και να καλείς όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου να συμπράξουν σε αυτό το πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής.

Και η σταθερότητα επιπλέον είναι προοδευτική, γιατί σταθερότητα δεν είναι η ακινησία. Σταθερότητα είναι η ασφαλής πρόοδος της χώρας. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να αποκτήσουμε την πλήρη αίσθηση του ρόλου μας ως εγγυητή της σταθερότητας της χώρας με την έννοια όχι απλά και μόνο της κυβερνητικής, αλλά της εθνικής θεσμικής και προοδευτικής σταθερότητας της χώρας.

Γι’ αυτό στόχος μας είναι πάντα και το 2012 και τώρα και πάντα, μια προοδευτική κυβέρνηση, αλλά πραγματικά προοδευτική, βασισμένη στην αλήθεια και την ευθύνη. Και εάν αυτό δεν γίνεται δυνατό για λόγους αριθμητικούς, κοινοβουλευτικούς, μια κυβέρνηση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου, με τον καθένα να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του ανέθεσε ο ελληνικός λαός, όχι με δυσανάλογη κατανομή της ευθύνης.

Ο λαός κατανέμει τις ευθύνες και τις δυνατότητες. Ο λαός είναι αυτός που προσδιορίζει τους ρόλους. Εμείς στο λαό απευθυνόμαστε και του λέμε την αλήθεια. Και του λέμε πως είναι απολύτως αναγκαίο να σκεφτεί με ψυχραιμία, απαλλαγμένος από ψευδαισθήσεις. Γιατί αλλιώς στην πραγματικότητα δεν έχουμε πετύχει τη μεγαλύτερη διαρθρωτική αλλαγή από την οποία έχει ανάγκη ο τόπος, που είναι η διαρθρωτική αλλαγή στις νοοτροπίες όχι μόνο του πολιτικού συστήματος, αλλά και της κοινωνίας των πολιτών.

Άρα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που εμείς πιστεύουμε οι τερατογενέσεις και τα ετερόκλητα σχήματα της εν ευρεία εννοία αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης. Με αυτά τα πραγματικά διλήμματα που αφορούν την ολοκληρωμένη συμφωνία εξόδου ή την επιστροφή υπό το μηδέν στις παραμονές της ασύντακτης χρεοκοπίας, πορεύεται η χώρα και πρέπει να κερδίσουμε εθνικό χρόνο όχι κυβερνητικό χρόνο. Γιατί η χώρα έχει ανάγκη από την περίοδο μέχρι τον Ιούνιο του 2016 για να ολοκληρωθεί αυτή η εθνική στρατηγική.

Στη βάση αυτή, φίλες και φίλοι, καλώ εξ ονόματος όλων σας ,εξ ονόματος όλη της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, τους πολίτες που πιστεύουν στις αρχές και τις αξίες μας, να μετάσχουν ενεργά σε αυτή την προσπάθεια.

Καλώ εκ μέρους σας όλους τους πολίτες που καταλαβαίνουν και αναγνωρίζουν ότι χωρίς τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη δεν διασφαλίζεται η εθνική σταθερότητα και η ασφαλής και καθαρή πορεία της χώρας να συσστρατευτούν, να πάρουν μέρος στο Συνέδριο, να ενεργοποιηθούν.

Και καλώ όλους εσάς, όλα τα στελέχη του χώρου να πάρετε αυτή τη μεγάλη υπόθεση στα χέρια σας.

Σας ευχαριστώ.-

Oμιλία Τόνιας Αντωνίου εκ μέρους της Γραμματείας για τα Κοινωνικά Κινήματα

Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, η σημερινή διαδικασία αποτελεί ένα πρώτο, αλλά πολύ ουσιαστικό βήμα προς το συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Μια απόφαση πολύ σημαντική που πήραν το ΠΑΣΟΚ και όλες οι πολιτικές κινήσεις. Μια απόφαση υπέρβασης και σύνθεσης η οποία αντιλαμβάνεται πως το διακύβευμα είναι κοινό, πως όλους μας υπερβαίνει και πως πρέπει να αθροίσουμε δυνάμεις και να μην εστιάσουμε στις μικρές έστω έως και ελάχιστες διαφορές μας.

Άλλωστε το πρώτο βήμα έγινε με τη δημιουργία της Ελιάς. Η κοινή μας κάθοδο στις ευρωεκλογές, κατάφερε να καταγράψει μια δύναμη. Μπορεί να μην ήταν θρίαμβος, αλλά αν λάβουμε υπόψη τους όρους, αλλά και τις συνθήκες εντός των οποίων έλαβε χώρα το εγχείρημα, το αποτέλεσμα αυτό δίνει ένα διαβατήριο για την ανασυγκρότηση αυτού που λέμε Δημοκρατική Παράταξη.

Ο πολιτικός χάρτης όπως διαμορφώθηκε μετά τις εκλογές, καθώς και οι εξελίξεις στους άλλους πολιτικούς κομματικούς χώρους, επιβεβαίωσαν ένα πολιτικό κενό. Και φυσικά την ανάγκη ανασύστασης του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου.

Η πλειοψηφία των πολιτών εκεί προσδιορίζεται πολιτικά και το είδαμε αυτό ξεκάθαρα στα αποτελέσματα που είχαμε σε δήμους, περιφέρειες, σε μαζικούς χώρους. Έχουμε την ευθύνη να συνθέσουμε γιατί η χώρα χρειάζεται πράγματι μια πολιτική δύναμη ισχυρή, υπεύθυνη, ώριμη, ειλικρινής με τους πολίτες με προοδευτικό πρόσημο για να δώσει μάχη για την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο, με ασφάλεια και να σχεδιάσει το νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό μοντέλο της πατρίδας, μέσα πάντα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Μια δύναμη ικανή αλλά και υπεύθυνη χωρίς δογματισμούς και εμμονές, έτοιμη να υπερασπιστεί τη θέση της χώρας και το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο, τώρα ειδικά που το παγκόσμιο και το περιφερειακό περιβάλλον φαίνεται ρευστό όσο ποτέ.

Μια πολιτική δύναμη η οποία θα μπορέσει να διαμορφώσει το δικό της εφαρμόσιμο, αλλά εναλλακτικό προοδευτικό πρόγραμμα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον που στρέφεται σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Δεν αποτελεί λύση, ούτε το να κλειστούμε σε μια στενή διαχείριση του σήμερα, ούτε το να περιγράψουμε ένα αύριο με τρόπο που να εξαπατά τους πολίτες και να ξεχνά το ποια είναι η σκληρή πραγματικότητα. Καλούμαστε να διαμορφώσουμε σε ένα δύσκολο περιβάλλον μια πρόταση εφαρμόσιμη, προοδευτική, ένα πακέτο λύσεων που θα απαντά στα κοινωνικά αδιέξοδα της χώρας μας.

Μπορούμε να είμαστε εμείς η πολιτική δύναμη που θα εκφράσει τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας που θα πείσουμε για τα μεγάλα διακυβεύματα; Από εμάς εξαρτάται αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες. Από τις ιδεολογικές και πολιτικές αξίες που θα υπηρετήσει η Δημοκρατική Παράταξη, από τις συγκροτημένες προτάσεις επί του πραγματικού που θα προτάξουμε και από τον τρόπο βέβαια που θα οργανωθούμε.

Από τον τρόπο που θα επικοινωνήσουμε και θα επανασυνδεθούμε με τις κοινωνικές δυνάμεις που θα εμπνευστούν από εμάς, από τις πολιτικές μας και θα τις υπηρετήσουν.

Φίλες και φίλοι σε μια εποχή που έχουν ανατραπεί όλα όσα μέχρι χθες αντιλαμβανόμασταν ως δεδομένα και υπάρχει ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον, σε προσωπικό και σε εθνικό επίπεδο, σε μια εποχή που η πολιτική έχει απαξιωθεί για να μας ακούσουν οι πολίτες χρειάζεται να τους αποδείξουμε ότι πρώτα απ’ όλα μπορούμε να απαντήσουμε στις προκλήσεις της εποχής.

Ότι αλλάζουμε όλα όσα χρειάζεται να αλλάξουν και αυτά ουσιαστικά και όχι επιφανειακά και επικοινωνιακά. Γι’ αυτό τόσο το ίδιο το συνέδριο, αλλά όσο και η διαδρομή μας προς αυτό, θα παίξουν ένα πολύ μεγάλο και κρίσιμο ρόλο.

Το συνέδριο πρέπει να είναι πολιτικό και προγραμματικό, γιατί εκεί βρίσκεται η ουσία. Ανοιχτό και δημοκρατικό. Απευθύνοντας προσκλητήριο προς όλα τα ιστορικά ρεύματα που συγκρότησαν το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα ρεύματα και τις δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς, του χώρου του πολιτικού φιλελευθερισμού και της πολιτικής οικολογίας, το χώρο των κοινωνικών κινημάτων, αλλά και στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικά ανέστιων της ευρύτερης παράταξης.

Γι’ αυτό και χρειάζονται να δοθούν όλες οι εγγυήσεις σε επίπεδο των θεσμικών λειτουργιών. Οι εγγυητές αυτής της πολιτικής συμφωνίας είμαστε εμείς, όλοι εδώ που συμμετέχουμε στην Εθνική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης και η λειτουργία μας είτε θα προσελκύσει, είτε θα απομακρύνει τους πολίτες που θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα, διότι τα πολιτικά διακυβεύματα είναι πολύ μεγάλα.

Αντίστοιχα με την ευθύνη που εμείς φέρουμε, η ανασύσταση του κοινωνικού ιστού, η δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, η πραγματική μεταρρύθμιση στο κράτος, όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητές μας, διότι ο ρόλος των σοσιαλιστικών κομμάτων, η ουσία της κεντροαριστεράς είναι η τόνωση της κοινωνικής συνοχής και η πάταξη των ανισοτήτων. Αλλά εμείς καλούμαστε ταυτόχρονα να προτείνουμε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης για την πατρίδα, για να βρεθούν δουλειές για 1,5 εκατομμύριο ανέργους.

Η πορεία προς το συνέδριο θα μας καθορίσει. Θα σηματοδοτήσει στους πολίτες ότι πράγματι επιθυμούμε τη συμμετοχή τους, ότι πράγματι επιθυμούμε τις απόψεις μας για το περιεχόμενο του συνεδρίου μας. Ο τρόπος που θα λειτουργήσουμε θα παίξει καθοριστικό ρόλο για την ενεργοποίηση των μελών και φίλων μας.

Την ώρα που βιώνουμε τη μεγαλύτερη απαξίωση της πολιτικής και την κρίση των θεσμών, πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποδείξουμε ότι σεβόμαστε τις συλλογικότητες που οι ίδιοι επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ όλοι εμείς που έχουμε την εμπειρία των κινημάτων, οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη της συμμετοχής της ελεύθερης έκφρασης και τελικά της συνδιαμόρφωσης της πολιτικής. Με λίγα λόγια να ξαναβρούμε τον κινηματικό μας χαρακτήρα.

Το ΠΑΣΟΚ αυτά τα δύσκολα χρόνια ακρωτηριάστηκε. Όχι μόνο γιατί εφάρμοσε πολιτικές απέναντι στις ιδεολογικές του αρχές, αλλά και γιατί δεν υπήρξε όσμωση με τις συνδικαλιστικές και κοινωνικές του δυνάμεις. Δεν δώσαμε χώρο και ρόλο. Δεν δώσαμε τη δυνατότητα της συνδιαμόρφωσης. Δεν λειτουργούσαμε ως ζωντανός πολιτικός οργανισμός, αλλά ως διαχειριστές των ευθυνών και των προνομίων της εξουσίας.

Βέβαια το πρόβλημα δεν ήταν μόνο δικό μας. Ήταν συνολικότερο. Ήταν πρόβλημα όλου του πολιτικού συστήματος και βέβαια το βλέπουμε και στην Ευρώπη, ότι οι σοσιαλιστές χάνουν την κοινωνική τους δυναμική και μειώνονται τα περιθώρια παρέμβασής τους.

Αγαπητοί σύντροφοι, το πρόβλημα είναι, ήταν και παραμένει ακόμη, δομικό. Όμως στην ουσία δεν ήταν η ίδια η πολιτική που απαξιώθηκε, αλλά η διαχείρισή της. Η ανάγκη και η διάθεση συμμετοχής των πολιτών υπήρχε και μάλιστα όπως είναι λογικό σε περίοδο κρίσης, πολύ πιο έντονα.

Γι’ αυτό είδαμε ότι έπειτα από την εκδήλωση της κρίσης στη χώρα μας, να δημιουργούνται τόσες πολλές πρωτοβουλίες πολιτών, οριζόντια σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Πρωτοβουλίες οι οποίες είχαν ως στόχο τα μέλη τους να μοιραστούν τους προβληματισμούς τους και συχνά να διαμορφώσουν και προτάσεις.

Αυτό που χρειαζόμαστε ως κοινωνία δεν είναι έτοιμες λύσεις. Δεν ξέρω και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι τις έχει. Είναι ένα πλαίσιο λειτουργίας μέσα στο οποίο θα μπορέσουμε να αναζητήσουμε τις πραγματικές λύσεις, με νηφαλιότητα και έχοντας μάθει πλέον από το παρελθόν.

Η αλλαγή που χρειάζεται η πατρίδα μας δεν θα έρθει μέσα από εγχειρίδια πεφωτισμένων μεταρρυθμιστών, αλλά μέσα από ένα σχέδιο ανασυγκρότησης, το οποίο θα προέλθει από τα κάτω, από ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων το οποίο θα έχει κοινωνικοποιηθεί πριν εφαρμοστούν, ακριβώς για να είναι εφαρμόσιμο. Αυτή είναι η πραγματική έννοια της ανανέωσης.

Δεν υπάρχει παρθενογέννεση, ούτε στη ζωή ούτε στην πολιτική. Το νέο γεννιέται πάντα μέσα από το καλό σε όλες τις χώρες, σε όλους τους ιδεολογικούς χώρους, αρκεί να υπάρχει διάθεση για αλλαγή, για καινοτομία, για διεύρυνση, για υπέρβαση.

Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να αλλάξουμε εννοώντας ότι καλούμαστε να εξελιχθούμε. Η ρητορική περί παρθενογένεσης η οποία είναι διάχυτη το τελευταίο διάστημα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κάλεσμα για μια ανιστόρητη μετεξέλιξη για μια ακόμα παραλλαγή του λαϊκισμού.

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, ο τομέας των μαζικών κινημάτων είναι κομβικής σημασίας για την ανασυγκρότηση και την ανάκαμψη του χώρου μας.

Όλα τα κόμματα τα οποία κλήθηκαν να διαχειριστούν κρίσεις αντίστοιχης δυσκολίας με τη δική μας, ανασυγκροτήθηκαν μόνο εφ' όσον μπόρεσαν να επανασυνδεθούν με τους μαζικούς και κοινωνικούς χώρους, με τα Συνδικάτα, τα Επιμελητήρια, τους Δήμους, τις Περιφέρειες, τα δίκτυα πολιτών. Κι έτσι κατάφερε ν’ ανανεώσουν και το πολιτικό τους περιεχόμενο αλλά και το πολιτικό τους προσωπικό.

Η Δημοκρατική Παράταξη θα πρέπει να επανασυνδεθεί με τις δυνάμεις της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της αγροτιάς. Με τα κινήματα των πολιτών, της οικολογίας, με τ’ αυτοδιοικητικά μας στελέχη και με πολλούς άλλους χώρους ακόμη.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, προτείνουμε οι Επιτροπές που θα δημιουργηθούν στον τομέα μαζικών και κοινωνικών κινημάτων να έχουν την ευθύνη πρώτα απ’ όλα της δημιουργίας Οργανωτικών Επιτροπών Συνεδρίων, Συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης.

Σε όλους τους χώρους δουλειάς, στον ιδιωτικό τομέα, στο δημόσιο τομέα, σε όλους τους επιστημονικούς χώρους, αλλά και σε όλους τους χώρους του επιχειρείν. Και βέβαια όλοι μαζί θα σχεδιάσουμε και πού μπορούμε αλλού να δημιουργήσουμε αυτές τις Οργανωτικές Επιτροπές.

Επίσης πρέπει να δημιουργήσουμε δίκτυα όπως στον τομέα του πολιτισμού, του αθλητισμού, της Αυτοδιοίκησης, των γυναικών, των ΑμΕΑ, των αγροτών καθώς επίσης θα πρέπει ν’ αναπτύξουμε πλέον επαφές και επικοινωνία με όλα τα κινήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με κινήματα εθελοντισμού, με κινήματα οικολογίας, με κινήματα των πολιτών και μάλιστα αυτή τη στιγμή σε όλη τη χώρα, υπάρχουν πάρα πολλές κινήσεις και κινήματα που δίνουν τη μάχη για ν’ αντιμετωπισθεί αυτή η κρίση.

Τέταρτον, πιστεύω μέσα από αυτό τον τομά, θα έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε τις συλλογικότητες, να δημιουργήσουμε το διάλογο που χρειάζεται σ’ εσωτερικό επίπεδο για τις πολιτικές μας θέσεις.

Γι’ αυτό προτείνουμε, ο τομέας μαζικών και κοινωνικών κινημάτων, σε συνεργασία με τον τομέα των πολιτικών θέσεων, να υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση κι όταν είναι έτοιμες οι πολιτικές θέσεις να ξεκινήσουμε το διάλογο, τη διαβούλευση, πρώτα απ’ όλα από το δικό μας χώρο.

Την ευθύνη για όλη αυτή την οργάνωση, θα την έχει η Γραμματεία Μαζικών και Κοινωνικών Κινημάτων και οι Επιτροπές που θα δημιουργηθούν, θα στελεχωθούν από τα μέλη της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, σήμερα στο φάκελό σας έχετε μια πρόταση της Γραμματείας για τις Επιτροπές και τα δίκτυα τα οποία εμείς κατ' αρχήν εκτιμήσαμε ότι υπάρχει αναγκαιότητα να δημιουργηθούν.

Θα παρακαλούσα να συμπληρώσετε τη συμμετοχή σας όπου εσείς την επιθυμείτε, να την καταθέσετε πίσω στη Γραμματεία για να έχουμε έτσι τη δυνατότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα να επικοινωνήσουμε μαζί σας, να συζητήσουμε, να δεχθούμε και αλλαγές αν εσείς πιστεύετε ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν άλλες ή να συρρικνωθούν κι έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα να μπορέσουμε να δημιουργηθούν οι ομάδες των μελών και των φίλων για να επικοινωνήσουμε με όλους αυτούς τους χώρους που όπως προσπάθησα και να τεκμηριώσω, είναι θα έλεγα, η ανάγκη ξανά, αναγέννησης της Δημοκρατικής Παράταξης.

Χωρίς τα κοινωνικά μας δίκτυα, χωρίς τους ανθρώπους που δίνουν τη μάχη καθημερινά στους χώρους δουλειάς, δε μπορούμε να μιλήσουμε για ουσιαστική ανανέωση, για διεύρυνση και για επικοινωνία ξανά με το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.

Κλείνοντας αγαπητοί φίλες και φίλοι, σήμερα κάνουμε το πρώτο μεγάλο βήμα για τη δημιουργία του συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης. Χωρίς φοβικότητα, χωρίς μιζέρια, αλλά με ενότητα και συλλογικότητα, πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε αυτό το μεγάλο βήμα της διεύρυνσης και της δημιουργίας του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου που το έχει ανάγκη πρώτα απ’ όλα η χώρα αλλά και η ελληνική κοινωνία.

Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή μας επιτυχία!

Ομιλία Χρήστου Πρωτόπαπα εκ μέρους της Γραμματείας για την Οργανωτική Ανασυγκρότηση

Παρακαλώ πολύ για την προσοχή σας, θα λύσουμε πρακτικά ζητήματα κυρίως, ερωτήματα που υπάρχουν σε όλους μας και θέματα που πρέπει να ξέρουμε και να μην έχουμε απορίες ή αμφισβητήσεις, ενόψει του Συνεδρίου.

Τι θέλουμε να κάνουμε με το Συνέδριο; Θέλουμε να εκφράσουμε ένα μέτωπο το οποίο θα κινητοποιήσει όλες τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και του ευρύτερου μετώπου της Κεντροαριστεράς στην πατρίδα μας.

Είναι συμπαράταξη και όχι Κόμμα, να το καταστήσουμε απόλυτα σαφές. Το ΠΑΣΟΚ διατηρεί την αυτονομία του, το ΠΑΣΟΚ έχει τα όργανά του, ομοίως όμως και την αυτονομία τους διατηρούν και οι πολιτικές Κινήσεις με τις οποίες συνεργαζόμαστε και τα πολιτικά πρόσωπα με τα οποία συνεργαζόμαστε.

Έχουμε έκφραση μιας συμπαράταξης, ένα μέτωπο, που συνενώνει που ενώνει, κινητοποιεί, μας βοηθάει να δίνουμε κοινές μάχες. Αυτές τις μέρες διαβάζω ότι εδώ –λέει- θα κλείσει το ΠΑΣΟΚ, οι ίδιοι που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα τη μια μέρα ότι δήθεν το ΠΑΣΟΚ τελείωσε, οι ίδιοι ακριβώς την άλλη μέρα προσπαθούν να μετατραπούν σε εγγυητές του ΠΑΣΟΚ και να συζητήσουν για την πορεία του. Δεν κινδυνεύει το ΠΑΣΟΚ από κανέναν.

Κινδυνεύει από αυτούς που έχουν αυτές τις αντιλήψεις και θα έλεγα ότι εκείνο που πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ προχωράει και τα οικονομικά του εξυγίανε και ήταν πολύ μεγάλες οι κινήσεις του συντρόφου Νίκου Σαλαγιάννη σε αυτό και ούτε ανάγκη να αλλάξει κανένα ΑΦΜ έχει, για το οποίο να θέλει να κάνει το όνομα.

Το ΠΑΣΟΚ και όλοι που είμαστε εδώ, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα ευρύτερο μέτωπο. Θέλουμε να δουλέψουμε μαζί, θέλουμε να προσπαθήσουμε μαζί. Η Κεντροαριστερά είναι ένας τεράστιος χώρος, δεν μας αρμόζει να καταγράφουμε μονοψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, δεν μας αρμόζει να παρέχουμε την πολιτική πρωτοβουλία σε άλλους, δεν μας ταιριάζει να βλέπουμε τα τρένα να περνούν. Θα είμαστε παρόντες, είμαστε παρόντες, θα συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες και θα επηρεάζουμε όλο και πιο πολύ τις εξελίξεις. Αυτό φιλοδοξούμε και θέλουμε να δουλέψουμε με όλους όσοι είναι εδώ και με τους άλλους που αν εμείς συμφωνήσουμε και προσπαθήσουμε, να είστε βέβαιοι ότι θα έρθουν.

Πάω σε πρακτικά ζητήματα. Θα έχουμε Μητρώο μελών; Πρόκειται για συμπαράταξη. Είναι σαφές ότι το Μητρώο μελών είναι εκ των πραγμάτων αυτοί που μετέχουν στις διαδικασίες. Αυτοί που θα έρθουν στις Ολομέλειες, αυτοί που θα μετάσχουν στις διαδικασίες σε όλη την Ελλάδα, αυτοί που θα συμβάλλουν στη διαδικασία ανάδειξης των συνέδρων συγκροτούν και το Μητρώο μελών της Παράταξης.

Πότε θα γίνει το Συνέδριο; Το Συνέδριο πρέπει να γίνει εκεί που είπε και ο Πρόεδρος γύρω στα τέλη του Γενάρη. Δυστυχώς δεν γίνεται νωρίτερα. Εάν θέλουμε να οργανώσουμε σωστά ένα Συνέδριο, εάν θέλουμε η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη να έχει παντού πρόσωπο, να έχει παντού έκφραση, να έχει παντού τις Επιτροπές της σε όλη την Ελλάδα σε όλους τους κλάδους, σε κάθε γειτονιά της χώρας χρειαζόμαστε λίγο χρόνο.

Άρα το Συνέδριο προσδιορίζεται χρονικά και σε αυτό μπορούμε να το αποφασίσουμε σήμερα, στα τέλη του Γενάρη του 2015.

Θα γίνει ανάδειξη συνέδρων; Ναι, θα γίνει και η ανάδειξη συνέδρων, δημοκρατικά, ανοιχτά και γνήσια. Πολλές φορές εμείς του ΠΑΣΟΚ δεν έχουμε ακολουθήσει ακριβώς την ίδια διαδικασία, αλλά δημοκρατικά, ανοιχτά και γνήσια. Και να ξεκαθαρίσουμε κάτι: επειδή πρόκειται για συμπαράταξη και όχι για νέο Κόμμα, θα πρέπει να εκφραστούν όλοι. Θα υπάρξουν ρήτρες και προβλέψεις οι οποίες θα αποφασιστούν -και ας την εξουσιοδοτήσουμε σήμερα- από τη Γραμματεία της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου, ώστε και πολιτικά πρόσωπα που ενώνουν τις δυνάμεις τους μαζί μας, ανεξάρτητοι και Κινήσεις που ενώνουν τις δυνάμεις τους μαζί μας, να έχουν τη δυνατότητα ισότιμα να εκφραστούν στο Συνέδριο.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να βρούμε αυτό τον τρόπο ώστε να βοηθήσουμε να έρθουν κι άλλοι, ξέροντας ότι κανείς δεν τους αποκλείει, κανείς μηχανισμός δεν συγκρούεται, κανείς μηχανισμός δεν πάει να ελέγξει όλοι θα έχουν φωνή και όλοι θα έχουν παρουσία σε αυτή την προσπάθεια.

Τι Συνέδριο πάμε να κάνουμε; Ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα.

Πάμε να κάνουμε ένα Συνέδριο που θα είναι εθνικό, πολιτικό γεγονός. Αυτό πρέπει να αποφασίσουμε μέσα μας. Να προσθέσει στην πολιτική ζωή της χώρας, να είναι εθνικό, πολιτικό γεγονός. Αυτό σημαίνει ότι το Συνέδριο θα συζητήσει πολιτικά. Βεβαίως, το είπε και ο σύντροφος Σκανδαλίδης και ο σύντροφος Δερβένης πριν, θα αποφασίσει διακήρυξη, θα αποφασίσει προγραμματικές θέσεις. Θα αποφασίσει όχι απλά και μόνο να καταγράψει το τι κάναμε μέχρι τώρα, αλλά και πως απαντάμε στις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας. Στις προκλήσεις για την Ελλάδα που έρχεται για τη νέα εποχή που έρχεται, την εποχή μετά το Μνημόνιο και την κρίση. Άρα θα είναι ένα εξόχως πολιτικό Συνέδριο.

Βεβαίως το Συνέδριο θα αποφασίσει και τον κανονισμό λειτουργίας της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης. Δεν συγκροτείται και δεν λειτουργεί κάτι, αν δεν έχει ένα στοιχειώδη κανονισμό λειτουργίας. Οι καθαρές εξηγήσεις, κάνουν και τους καλούς φίλους. Θα αποφασίσει λοιπόν και θα το έχει εισηγηθεί η Γραμματεία της ΕΟΕΣ ένα κανονισμό λειτουργίας.

Βεβαίως θα αναδείξει και μια συντονιστική Επιτροπή. Πρέπει να υπάρχει και μια συντονιστική Επιτροπή, πρέπει να υπάρχει ένα κέντρο. Θα αναδείξει μια συντονιστική Επιτροπή σεβόμενη όμως και εκεί τη συμμετοχή όλων των πολιτικών προσώπων, των ανεξαρτήτων, των Κινήσεων και αυτή η συντονιστική Επιτροπή θα αναλάβει βεβαίως εάν υπάρχουν και πολιτικές εξελίξεις και την τελική ευθεία μπροστά στις εξελίξεις αυτές και στις πιθανές εκλογές εάν γίνουν –εύχομαι να εκλεγεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- οι οποίες μπορεί να υπάρξουν.

Βεβαίως δεν λειτουργούμε εν κενώ και θέλω να το καταστήσω σαφές από τώρα: δεν είμαστε αλλού. Ξέρουμε ότι η χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει και πολιτικές εξελίξεις. Τις απευχόμαστε, θέλουμε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλά όπως έχει πει και ο Πρόεδρος πρέπει να είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο.

Σε αυτή την περίπτωση το Συνέδριο βεβαίως θα γίνει, θα λάβει όμως υπόψη του τι έχουμε μπροστά μας με τις πολιτικές εξελίξεις και πως με τον καλύτερο τρόπο πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτές. Κρατήστε το, διότι είναι ένα σημείο που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας.

Και βεβαίως η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη θα έχει και περιφερειακή οργάνωση, θα έχει και Δήμους και κλάδους οργάνωση. Το πώς θα καθοριστεί με τον κανονισμό λειτουργίας τον οποίο θα αποφασίσει το Συνέδριο.

Πως πάμε τώρα στο Συνέδριο. Από αύριο θα λειτουργήσουν κλιμάκια πρώτα περιφερειακά, μετά και κατά νομό. Στα κλιμάκια έχετε τη δυνατότητα να στρατευτείτε όλοι. Πάρα πολλοί από εσάς το έχουν δηλώσει στην Επιτροπή Οργανωτικού στην προηγούμενη συνεδρίασή μας. Δεν είναι κακό το Οργανωτικό στον σύντροφο τον Λευτέρη Κατσικαρέλη να το δηλώσετε και σήμερα όσοι δεν έχετε δηλώσει στις αρχικές σας προθέσεις στις αρχικές σας επιθυμίες.

Θα έχουμε το περιφερειακό κλιμάκιο και το τοπικό κλιμάκιο στο νομό. Το περιφερειακό κλιμάκιο θα αποτελείται από μέλη της Γραμματείας της ΕΟΕΣ, θα αποτελείται από στελέχη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας βουλευτές, θα αποτελείται από ανθρώπους με οργανωτική και πολιτική εμπειρία, θα αποτελείται και από ανθρώπους της Παράταξης, ανθρώπους από τις Κινήσεις, πολιτικά πρόσωπα τα οποία συμπαρίστανται και συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθειά μας.

Το κλιμάκιο θα πάει κατ' αρχήν σε κάθε νομό της χώρας. Σε κάθε νομό της χώρας θα δημιουργήσουμε τη Νομαρχιακή Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου. Πως δημιουργείται Νομαρχιακή Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου; Βεβαίως τη δημιουργεί το κλιμάκιο, την ορίζει το κλιμάκιο σε συνεννόηση με τη Γραμματεία Οργανωτικού.

Πρέπει να υπάρχουν όμως κάποιοι κανόνες. Οι κανόνες σαφώς περιγράφονται στην εγκύκλιο η οποία υπάρχει στο φάκελό σας. Στο φάκελό σας υπάρχει η εγκύκλιος που ορίζει τους κανόνες, τις διαδικασίες με τις οποίες συγκροτούνται αυτές οι Οργανωτικές Επιτροπές.

Επιτρέψτε μου να σας πω εν παρόδω ότι στο φάκελό σας υπάρχει κι ένα πλούσιο υλικό από τη Γραμματεία Επικοινωνίας για το ποια ήταν τα βήματα για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης, για απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα τα οποία μέχρι τώρα μπαίνουν από τους πολίτες και σε όλες τις διαδικασίες μας και για τη δυνατότητά σας να συμβάλλετε σε όλη αυτή την πορεία.

Οι Νομαρχιακές Επιτροπές Συνεδρίου πρέπει να συγκροτηθούν και από το ΠΑΣΟΚ και από τους άλλους, όλη τη συμπαράταξη, αλλά και από την κοινωνία και θέλουμε να το προσέξετε αυτό. Βεβαίως θα μετέχουν όλα τα μέλη της ΕΟΕΣ που είναι από το νομό, βεβαίως θα μετέχει η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, βεβαίως θα μετέχουν οι Γραμματείς των δημοτικών Οργανώσεων.

Δεν φτάνει αυτό. Πρέπει να μετέχουν και όλα τα μέλη της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης τα οποία έχουν αναφορά στο νομό. Πρέπει να μετέχουν άνθρωποι και από τοπικές Κινήσεις, άνθρωποι αυτόνομοι, άνθρωποι της κοινωνίας, άνθρωποι οι οποίοι έχουν αποδοχή κοινωνική, επιστημονική, επαγγελματική στους χώρους τους, άνθρωποι που μέχρι τώρα μπορεί να μας ψήφιζαν από μακριά αλλά δεν ήταν κοντά μας, τους χρειαζόμαστε και τους θέλουμε. Θέλουμε ανθρώπους της Αυτοδιοίκησης, ανθρώπους των κοινωνικών κινημάτων, ανθρώπους των επαγγελματικών κινημάτων.

Και προσέξτε, δεν αποκλείεται κανένας. Ο οποιοσδήποτε άνθρωπος με μια στοιχειώδη παρουσία και καταξίωση, γυρεύει, ζητεί, θέλει να συμμετάσχει σ’ αυτή την προσπάθεια, είμαστε ανοιχτοί. Θα μπει μέσα, θ’ αποτελέσει μέρος αυτής της προσπάθειας.

Δεν υπάρχουν αποκλεισμοί, δεν υπάρχουν συσχετισμοί, δεν υπάρχουν σκοπιμότητες. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά από την πρώτη στιγμή.

Με την ίδια λογική και με πρώην Βουλευτές, με προβεβλημένα στελέχη που πιθανά δεν είναι αυτή τη στιγμή ενεργά αλλά θέλουν να επενεργοποιηθούν, συγκροτούμε τις Νομαρχιακές Επιτροπές. Από κει και πέρα, ανάλογη κίνηση θα κάνουμε με τις Δημοτικές Οργανωτικές Επιτροπές Συνεδρίου και βεβαίως και με τις Κλαδικές Επιτροπές, που θ’ αναφερθεί μετρά η συντρόφισσα Αντωνίου. Και η ίδια δουλειά θα γίνει στο λεκανοπέδιο.

Για να δούμε τα χρονοδιαγράμματα τώρα για να πηγαίνουμε προς το τέλος: Έχουμε έναν οδικό χάρτη αυτή της προσπάθειας; Ναι. Θέλουμε μέσα στο Νοέμβριο –και να ξέρετε ότι η Γραμματεία Οργανωτικής Πολιτικής θα είναι σε συνεχή επαφή μαζί σας- όλα τα κλιμάκια να πάνε στους χώρους που έχουμε ορίσει. Όλα. Και εκεί να συγκροτήσουν τις Νομαρχιακές Επιτροπές τώρα, τις πρώτες εβδομάδες του Νοεμβρίου.

Μέσα στο Νοέμβριο πρέπει να συγκροτηθούν όλες οι Νομαρχιακές Οργανωτικές Επιτροπές, οι Δημοτικές Οργανωτικές Επιτροπές και να υπάρξει και μια νομαρχιακή συνεδρίαση που θα ξεδιαλύνει σε όλους τις τελευταίες απορίες για την πορεία μας και που θα συζητήσει και τις βάσεις της εισήγησης της δουλειάς που θα έχει κάνει η ομάδα προγράμματος και διακήρυξης για να μιλάμε και πολιτικά μεταξύ μας και όχι μόνο πάνω σε οργανωτικούς στόχους.

Θα κουβεντιάσουμε πολιτικά, θα κουβεντιάσουμε για την πορεία μας, θα κουβεντιάσουμε για το συνέδριο. Αυτό θα γίνει τώρα, το Νοέμβριο. Πρέπει να δουλέψουμε, ν’ αφιερώσουμε χρόνο. μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει αυτή η τιτάνια προσπάθεια.

Το μήνα Δεκέμβριο και μέχρι τις γιορτές, πρέπει σε όλες τις πόλεις της χώρας και στο λεκανοπέδιο να γίνουν ανοιχτές πολιτικές εκδηλώσεις με ομιλητές στελέχη μας, ν’ αναπτύξουμε την πολιτική μας. να έρθουμε σ’ επαφή με την κοινωνία, να περάσουμε τα μηνύματά μας. Είμαστε παντού, η Δημοκρατική Παράταξη θα είναι παντού. Θα είναι παρούσα με τις θέσεις της, με τις προσπάθειές της, με τον κόσμο της.

Και βεβαίως από το Γενάρη θα πάμε στην ανάδειξη των συνέδρων και στην πραγματοποίηση του συνεδρίου.

Όχι φόβος. Όχι άμυνα. Όχι μεμψιμοιρία. Αρκετά πια με τα γκρίζα και τη μιζέρια. Τα ερωτήματα απαντώνται όλα και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ούτε το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει ούτε οι Κινήσεις κινδυνεύουν ούτε κανείς κινδυνεύει. Κινδυνεύει μόνο όποιος δε συμμετέχει. Κινδυνεύει μόνο όποιος φοβάται, κινδυνεύει μόνο όποιος δε συμμετέχει σ’ αυτή την προσπάθεια, γιατί τότε παραχωρεί στους άλλους, με αυτή την έννοια, την πρωτοβουλία.

Και η Κεντροαριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία, οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού δεν παραχωρούν στους άλλους την πρωτοβουλία. Δε δανείζουμε τους ψηφοφόρους μας και τα στελέχη μας στους άλλους. πρέπει να είμαστε εδώ. Και πρέπει να παρεμβαίνουμε στις εξελίξεις. Και αυτοί που είμαστε μέλη του ΠΑΣΟΚ και αυτοί που είμαστε μέλη των Κινήσεων και των Δυνάμεων. Και ανεξάρτητα πολιτικά πρόσωπα που συμμετέχουν στην προσπάθειά μας.

Και, προσέξτε: Και αυτοί που μας παρακολουθούν, και δεν είναι λίγοι. Υπάρχουν πολλοί που μας παρακολουθούν. Ανεξάρτητοι Βουλευτές, στελέχη πολιτικά, Κινήσεις πολιτικές, Κινήσεις και πρωτοβουλίες που ακόμη δεν έχουν ενωθεί μαζί μας.

Απευθύνουμε και σε αυτούς σήμερα, πρόσκληση ανοιχτού διαλόγου, συνεργασίας και συμμετοχής. Τους θέλουμε κοντά μας. Γιατί η Κεντροαριστερά μπορεί να ξαναγίνει μεγάλη. Και σε κάθε περίπτωση, όποιες κι αν είναι οι πολιτικές εξελίξεις, μπορεί η παράταξή μας, η προσπάθειά μας, να είναι σ’ εκείνους που θα διαδραματίσουν ακόμη μια φορά ενεργό ρόλο στις εξελίξεις στη χώρα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ομιλία Κώστα Σκανδαλίδη εκ μέρους της Γραμματείας Προγράμματος και Πολιτικών Θέσεων

Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτό που αναγκάζομαι να σας διαβάσω είναι μια συλλογική δουλειά, θα προσπαθήσω να την πω όσο γίνεται πιο ζωντανά για να μη βαρεθείτε.

Βγήκε μέσα από μια συλλογική επεξεργασία από την ομάδα, δεν κυκλοφόρησε ως κείμενο θα κυκλοφορήσει μετά τη συζήτηση που θα κάνουμε σημερινή για να γίνουν οι παρατηρήσεις από όλους σας και να μπορέσει να πάει σε μια διαδικασία ευρύτερης συζήτησης στη βάση της Παράταξης ούτως ώστε μέσα από την επόμενη φάση να προέλθουν τα τελικά συμπεράσματα που θα έρθουν ως εισήγηση στο Συνέδριο.

Τώρα είναι η ώρα. Χρειαζόμαστε μια νέα αρχή για τη χώρα, μια νέα αρχή για την ευρεία Δημοκρατική Παράταξη. Τώρα πρέπει να εκφράσουμε και να υπηρετήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα βασικά αιτούμενα της σημερινής κρίσιμης συγκυρίας:

ü  Συναίνεση και εθνική συνεννόηση για οριστική έξοδο από την κρίση με ανάπτυξη και κοινωνική συνοχή,

ü  Ρήξη με τις παθογένειες του χτες και ανανέωση θεσμών, θέσεων, πρακτικών και προσώπων,

ü  Ενότητα των ευρύτερων δυνατών δυνάμεων για την αναγέννηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Με το παρελθόν μας συνδέει η μνήμη και η συνέχεια μιας μεγάλης και πλούσιας σε προσφορά κληρονομιάς. Με το παρόν μας συνδέει η ανάγκη να βγει επιτέλους οριστικά η χώρα από την κρίση και ο λαός από την ανασφάλεια και την ανέχεια. Με το μέλλον μας συνδέει η προοπτική μιας Ελλάδας ισχυρής, ασφαλούς και ευημερούσας μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε ένα ακόμη Κόμμα στον ήδη κατακερματισμένο χώρο των προοδευτικών δυνάμεων, ούτε εκφραζόμαστε αποκλειστικά μέσα από τις γραμμές ενός Κόμματος. Απευθυνόμαστε γι' αυτό σε όλες τις δυνάμεις του χώρου: σε Κόμματα, Κινήσεις, συλλογικούς φορείς και πρόσωπα, για μια ιδεολογική και πολιτική συμπαράταξη. Απευθυνόμαστε πολιτικά στις δυνάμεις του Σοσιαλδημοκρατικού και Σοσιαλιστικού χώρου, της Δημοκρατικής Προοδευτικής Αριστεράς, του προοδευτικού και ριζοσπαστικού Κέντρου, της Οικολογίας, του μη κερδοσκοπικού κοινωνικού εθελοντισμού.

Φιλοδοξούμε να εκφράσουμε κοινωνικά τις παραγωγικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις του τόπου μας, τις δυνάμεις της δημιουργίας, της παραγωγής και της εργασίας, της κοινωνικής πνευματικής και πολιτισμικής χειραφέτησης, τις πλούσιες σε γνώση και μαχητικές σε διεκδίκηση δυνάμεις της νέας γενιάς, αλλά και τις δυνάμεις του κοινωνικού αποκλεισμού της φτώχειας, της ανεργίας, του κοινωνικού περιθωρίου.

Σεβόμαστε την πολιτική και οργανωτική αυτονομία όλων ανεξαίρετα των συλλογικών φορέων που συμπορεύονται μαζί μας και επιδιώκουμε την ευρύτερη δυνατή συσπείρωσή τους. Πρόθεση μας είναι να συγκροτήσουμε μέσα από διαδικασίες άμεσης συμμετοχής και αυτοοργάνωσης της λαϊκής βάσης ένα Κίνημα από ενεργούς πολίτες, ένα τρίτο ισχυρό πολιτικό πόλο ανάμεσα στη Δεξιά με όλες τις μορφές της και στις δυνάμεις του αριστερού λαϊκισμού και του αντιευρωπαϊσμού.

Φιλοδοξούμε ως πρώτο βήμα και απόφαση να προχωρήσουμε στην εκλογική σύμπραξη στις ερχόμενες εθνικές εκλογές διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών.

Τι μας ορίζει ως Παράταξη; Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι σε όλη τη διαδρομή του νεώτερου ελληνικού κράτους, ιστορικά και διαχρονικά η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη αντιπροσώπευε πάντοτε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο και ανανεούμενο Κίνημα εκδημοκρατισμού, προόδου και εκσυγχρονισμού. Ένα Κίνημα του οποίου τις καταβολές συγκλίνουν ιστορικά τα μεγάλα πολιτικά ρεύματα του δημοκρατικού συνταγματισμού, του αστικού εκσυγχρονισμού, της διάχυτης σοσιαλδημοκρατίας και της χειραφετημένης από δόγματα παραδοσιακής Αριστεράς.

Δεν ξεχνάμε ποτέ ότι η σύγχρονη Ελλάδα δημιουργήθηκε, μεγάλωσε και ισχυροποιήθηκε με τη δική μας κυρίως συμβολή, προσπάθεια και πρωτοβουλία. Και ότι στις δικές μας περιόδους διακυβέρνησης οι Έλληνες έζησαν σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας. Και σήμερα το ιστορικό μας χρέος παραμένει το ίδιο. Πάντοτε στον ίδιο δρόμο, δύναμη πατριωτικής ευθύνης, δημοκρατικής ευαισθησίας, αλήθειας και ειλικρίνειας, δύναμη πολιτικής σταθερότητας και εθνικής ενότητας.

Έχουμε ένα μεγάλο μεταπολιτευτικό κεκτημένο. Η Παράταξή μας μετά τη μεταπολίτευση χάρις κυρίως την εμβληματική παρουσία του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και των δυνάμεων της ανανεωτικής Αριστεράς και του ριζοσπαστικού Κέντρου, συγκροτήθηκε ιδεολογικά και προγραμματικά στο πεδίου του δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν εξέφρασε την ανάγκη της κοινωνικής αλλαγής και του εκσυγχρονισμού, εγκαθίδρυσε σθεναρά την εθνική κυριαρχία, τη δημοκρατική νομιμότητα και την πολιτική ομαλότητα. Οδήγησε την Ελλάδα στην ΟΝΕ και στο ευρώ στο κέντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων και βεβαίως ένωσε τον λαό υπερβαίνοντας ιστορικά το διχασμό του εμφυλίου πολέμου.

Τα αναμφισβήτητα επιτεύγματα μιας ολόκληρης εποχής δικαιώνουν ιστορικά τόσο τη μεταπολίτευση ως την πιο προοδευτική και δημοκρατική περίοδο του νεώτερου ελληνικού κράτους, αλλά και την Παράταξή μας ως την κύρια δύναμη των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.

Το μεταπολιτευτικό κεκτημένο και η μήτρα των αξιών που το γέννησε, προσαρμοσμένες στις ριζικά διαφορετικές συνθήκες της νέας εποχής και των συνεπειών της κρίσης παραμένουν η πυξίδα των επιλογών και των επιδιώξεών μας.

Τι κάναμε λάθος. Παράλληλα ασκώντας την εξουσία διεκδικήσαμε και σταθεροποιήσαμε τις κοινωνικές μας αναφορές σε μια διευρυμένη μεσαία Τάξη η οποία όμως εκκολάφτηκε σε πολλές περιπτώσεις κάτω από την ασφυκτική προστασία ενός κράτους που εξακολουθούσε να λειτουργεί ως δίκτυο πελατειακών σχέσεων και με συντεχνιακές πρακτικές.

Παρά τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες εκσυγχρονισμού και τις αλλαγές που επιχειρήσαμε, το κράτος δεν άλλαξε ριζικά. Αντίθετα ενσωμάτωνε στις δομές του τις πρακτικές της διακυβέρνησης και προϊόντος του χρόνου υπονόμευε κάθε μεταρρυθμιστική πνοή και δυναμική με συνέπεια να καταστεί η αχίλλειος πτέρνα της μεταπολίτευσης.

Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα μεταξύ άλλων πάτησε η κρίση που στην αφετηρία της εκδηλώθηκε ως απόρροια της διεθνούς οικονομικής συγκυρίας και της κυβερνητικής διαχείρισης της Νέας Δημοκρατίας η οποία διπλασίασε το χρέος και πολλαπλασίασε το έλλειμμα. Βρήκε όμως πρόσφορο έδαφος πάνω στις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες και στρεβλώσεις που συνοδεύουν τη χώρα, στρεβλώσεις στο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, στο αντιπαραγωγικό πελατειακό και γραφειοκρατικό κράτος, στην προϊούσα θεσμική αποδιάρθρωση των κοινωνικών δομών και την υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών.

Στον πυρήνα που αναπαράγει αυτές τις στρεβλώσεις βρίσκονται οι αμετακίνητες, αδιαφανείς και διάτρητες για χρόνια σχέσεις της πολιτικής εξουσίας με το κράτος και την αγορά. Η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και των αυτοδύναμων Κυβερνήσεων μετά την ΟΝΕ και το ευρώ να προχωρήσουν στην άρση των στρεβλώσεων και στην εσωτερική ανασύνταξη της χώρας, διευκόλυνε την εκδήλωση της κρίσης που με την κακή της διαχείριση από τη Νέα Δημοκρατία, κατέστη αξεπέραστη.

Πως λειτουργήσαμε εμείς σε αυτή την κρίσιμη φάση; Αρχής γενομένης από το πρώτο Μνημόνιο η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέφυγε για το καλό της χώρας και με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης σε ένα ιστορικό συμβιβασμό σε σχέση με την φυσιογνωμία και τη στρατηγική του. Εφάρμοσε αναγκαστικά και μπροστά στον κίνδυνο της καθολικής χρεοκοπίας μια πολιτική αταίριαστη με την ιστορία και τη διαδρομή του, μια πολιτική ωστόσο που έθετε επί τάπητος για πρώτη φορά τόσο ανάγλυφα τα διαρθρωτικά και χρόνια προβλήματα της χώρας.

Πήρε στους ώμους του την ευθύνη της διαπραγμάτευσης και των μέτρων με όλες ανεξαίρετα τις πολιτικές δυνάμεις απέναντί του.

Η Ελλάδα στάθηκε όρθια μέσα στην κρίση, πραγματοποίησε τεράστια βήματα στη δημοσιονομική προσαρμογή, επιχείρησε όχι πάντα με επιτυχία διαρθρωτικές αλλαγές και σήμερα βρίσκεται μπροστά στο τέλος αυτής της εποχής.

Εν τω μεταξύ σε αυτή τη στρατηγική προσχώρησαν κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και η ΔΗΜΑΡ αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητά της. Ωστόσο ο λαός πλήρωσε το δικό του μερίδιο δυσανάλογα μεγάλο, χάνοντας με τη μνημονιακή συνταγή δουλειές, εισοδήματα, επιχειρήσεις, κατακτημένα δικαιώματα. Και το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε βαρύ το τίμημα. Μόνο αυτό με την πολιτική του όμως δικαιωμένη στη πράξη.

Αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός τελειώνει με τη λήξη του Μνημονίου που σηματοδοτεί και την αλλαγή σελίδας που θέλουμε να έχει η χώρα.

Οι επόμενες εθνικές εκλογές αποτελούν εκ των πραγμάτων μια ιστορικών διαστάσεων δοκιμασία και για το ΠΑΣΟΚ και κυρίως για την ευρύτερη Δημοκρατική Παράταξη. Θα πρέπει σε συνθήκες εκλογικής συρρίκνωσης και κατακερματισμού, ν’ ανακτήσουμε την πολιτική μας αυτονομία ως ισχυρός παραταξιακός φορέας του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς.

Ως φορέας που δεν έχει χάσει οριστικά τη δύναμη της αναγέννησης και της ανασυγκρότησής του. Κυρίως οφείλουμε ν’ αποδείξουμε τους αμέσως επόμενους μήνες ότι διαθέτουμε τη δύναμη ν’ ανοίξουμε έναν εναλλακτικό δρόμο ανάμεσα στον παλιομοδίτικο κομματισμό της Δεξιάς και στο ριψοκίνδυνο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ και να οδηγήσουμε τη χώρα οριστικά έξω από την κρίση.

Πολλοί αναρωτιούνται αν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Έχουμε επίγνωση βαθιά ότι το τέλος του μνημονίου και η αποχώρηση της τρόικας, δεν ταυτίζονται με το οριστικό τέλος της κρίσης. Αυτό θα επέλθει όταν η χώρα ανασυντάξει τις δυνάμεις της ώστε να επιστρέψει στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών πραγμάτων ως ισότιμος εταίρος, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις μιας ενδογενούς αναπτυξιακής δυναμικής χωρίς δανεικά και δεκανίκια.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, προτείνουμε ένα νέο αξιόπιστο, εναλλακτικό, προοδευτικό και σε κάθε περίπτωση ευρωπαϊκό δρόμο για τη μετά το μνημόνιο εποχή. Είναι ένας δρόμος, αγαπητοί φίλοι, που μπορεί και πρέπει ν’ απεμπλακεί από τις ράγες του διλήμματος «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και ν’ αυτονομηθεί από τις συμπληγάδες του νέου διχασμού.

Είναι ένας δρόμος που θεωρεί αδύνατη την επανεκκίνηση της χώρας τόσο μέσω της μνημονιακής συνταγής, όσο και μέσω της επιστροφής στις παραδοσιακές συμβατικές πολιτικές ενός άκρατου και άκριτου κρατισμού. Είναι ένας δρόμος που συνδέει τη γραμμή πλεύσης με τους εθνικούς στόχους, με την τύχη του εγχειρήματος και την εξέλιξη της Ευρωζώνης και ταυτόχρονα διεκδικεί και κατοχυρώνει το δικαίωμα των Ελλήνων και της Ελλάδας στην αξιοπρέπεια.

Είναι αυτός που επιβάλλει την ανάδειξη του 3ου πόλου, αυτόνομου πόλου ανάμεσα στη συντηρητική Δεξιά και στην κομμουνιστογενή Αριστερά. Είναι αυτός που εν τέλει καθιστά πατριωτικό χρέος την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Μας ρωτούν για την ιδεολογία μας. Εμείς πιστεύουμε πάρα πολύ απλά ότι τόσο η νεοσυντηρητική απορρύθμιση των αγορών με την κυριαρχία του κερδοσκοπικού και αντιπαραγωγικού κεφαλαίου όσο και ο ξεπερασμένος από τα πράγματα κρατισμός, συνιστούν εκτροπές που υπονομεύουν τις οικονομίες και αποστραγγίζουν τις κοινωνίες.

Η προσέγγιση της μεταρρυθμιστικής και Δημοκρατικής Αριστεράς, οφείλει με συνέπεια να ενθαρρύνει την παραγωγική και υπεύθυνη επιχειρηματικότητα, να οργανώσει δημοκρατικά την οικονομία των κοινωνικών εταίρων και να δημιουργήσει ξανά τις προϋποθέσεις μιας ευημερούσας κοινωνίας. Αυτός άλλωστε είναι ο στόχος και το τελικό κριτήριο του προοδευτικού κινήματος.

Πιστεύουμε σε μια ιδιωτική πρωτοβουλία ως μοχλό ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου που δημιουργεί θέσεις εργασίας εξασφαλίζοντας ευημερία και ασφάλεια για το σύνολο των πολιτών. Πιστεύουμε σ’ ένα παρεμβατικό σύγχρονο κράτος που σχεδιάζει την ανάπτυξη χωρίς να υποκαθιστά τον ιδιώτη επιχειρηματία.

Ένα κράτος που κατανέμει δίκαια τα βάρη, περιορίζει την αυθαιρεσία των ισχυρών και υποστηρίζει τη διαπραγματευτική ισχύ των αδυνάτων. Ένα κράτος που διασφαλίζει συνθήκες δημοκρατίας στην αγορά, ισονομίας για όλους και διαφάνειας παντού.

Διεκδικούμε δίκτυα κοινωνικής οικονομίας και συνεργατισμού δίπλα στην ιδιωτική επιχείρηση και την κρατική πρόνοια. Αναδεικνύουμε τον αυτόνομο ρόλο του κράτους στην εγγενή διάκριση δημοσίων αγαθών κι εμπορευμάτων με σκοπό την προστασία του γενικού δημοσίου συμφέροντος, της κοινωνικής συνοχής και των ίσων ευκαιριών.

Προτείνουμε εν τέλει ένα παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης και ευημερίας, ένα κοινωνικό μοντέλο ασφάλειας και αλληλεγγύης και ένα κράτος σύγχρονο, δίκαιο και αποτελεσματικό. Η ανάπτυξη μιας χώρας και η ευημερία του λαού της και η οικονομική της ευρωστία δεν αποτυπώνεται μόνο στους δείκτες των Χρηματιστηρίων και στα υπερκέρδη των κερδοσκόπων.

Αποτυπώνεται στην αύξηση του πλούτου που παράγει στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και στην παρουσία μιας νέας μεσαία τάξης που εκτός από την αναγκαία ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα της οικονομίας, διασφαλίζει ισόρροπη ανάπτυξη, ευημερία, πλήρη απασχόληση και κοινωνική συνοχή.

Τι είναι τελικά προοδευτικό και τι είναι συντηρητικό; Στη βάση αυτή πρέπει να επανακαθορίσουμε το περιεχόμενο των όρων «πρόοδος», «συντήρηση» και ν’ αναδιατάξουμε τις σχέσεις Αριστεράς – Δεξιάς.

Η έννοια του προοδευτικού δεν είναι συμβατή με ισορροπίες συμφερόντων ούτε με προνομιακές κι επιλεκτικές σχέσεις με κοινωνικές ομάδες, συντεχνίες και θεσμούς. το προοδευτικό κυοφορεί ρήξεις, ανατροπές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις σε συνθήκες πολιτικής μετριοπάθειας και θεσμικής νομιμότητας.

Αξίες, και αυτό να το προσέξουμε καλά, όπως η δημοκρατία, η ευνομία, η αξιοκρατία, η διαφάνεια, δε μπαίνουν στο ζύγι καμίας σκοπιμότητας ή αυθαιρεσίας. Έχουν καθολικό και απόλυτο χαρακτήρα.

Η προοδευτική πολιτική προασπίζει και κατοχυρώνει αναφαίρετα δικαιώματα στην εργασία, στη γνώση, στην αξιοπρεπή διαβίωση, στην κοινωνική ασφάλιση, στην περιβαλλοντική προστασία, στην οικολογική ισορροπία, πάντοτε με γνώμονα το γενικό συμφέρον και την κοινωνική συνοχή.

Ο τόπος έχει ανάγκη μια πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση, ένα πρόγραμμα προοδευτικού πραγματισμού. Και αυτό είναι υπόθεση και χρέος της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.

Έχουμε σχέδιο; Πρέπει να διαμορφώσουμε και να προτείνουμε και αυτό είναι το μεγάλο μας καθήκον, το εθνικό σχέδιο επανεκκίνησης και ανασυγκρότησης της χώρας. Σχέδιο που προϋποθέτει την οριστική υπέρβαση του μνημονίου και την προοδευτική αναθεώρηση των επιμέρους επιλογών που υπαγορεύει. Πάντοτε βεβαίως μέσα στο σίγουρο και σταθερό περιβάλλον των διεθνών συμβάσεων και συμφωνιών της χώρας και των ευρωπαϊκών θεσμών, διαδικασιών και οργάνων.

Είναι ένα σχέδιο ευρύτερης, από τα κάτω συμφωνίας μιας ευρείας κοινωνικής διαπραγμάτευσης, με τις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας. Μια κοινωνική προοδευτική πρόταση αλλαγή που οφείλει να εξηγήσει με σαφήνεια και τεκμηρίωση το γιατί, το πώς, το πότε και με ποιους ώστε να ξέρουν όλοι ποιος χάνει και ποιος κερδίζει από τις αλλαγές. Πώς κατανέμονται τα βάρη και τα οφέλη τους και πώς συμμετέχουν ακριβοδίκαια στο κοινωνικό και οικονομικό τους μέρισμα.

Ο πυρήνας αυτού του προγραμματικού πλαισίου αρθρώνεται σε μια συμπληρωματική δέσμη μεγάλων ανακατανομών ισχύος, πόρων και ευκαιριών που οδηγεί από την παρασιτική χρηματιστική οικονομία στην πραγματική παραγωγή, από τη συσσώρευση υπερκερδών στις παραγωγικές επενδύσεις.

Από την οικονομία των εισοδημάτων στην οικονομία των καινοτόμων επιχειρηματιών, από τα εύκολα κέρδη στη σκιά του πελατειακού κράτους και της ανομίας, στην επένδυση στους εργαζομένους και στο γενικό συμφέρον. Από τα κλειστά συστήματα και την εσωστρέφεια, στο δίκαιο ανταγωνισμό και στην εξωστρέφεια. Από την παρεοκρατία και τα άδικα προνόμια, στην αξιοπρέπεια και τις ίσες ευκαιρίες.

Στην αφετηρία της εφαρμογής του σχεδίου μας βρίσκεται ή απαλλαγή της χώρας από το μνημόνιο και η αποχώρηση της τρόικας με την ολοκλήρωση του προγράμματος.

Ο οδικός δείκτης όπως διατυπώθηκε από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για την ολοκλήρωση του προγράμματος, τη συμφωνία με την τρόικα, την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, την ολοκλήρωση της σχέσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την αποχώρησή του, την περαιτέρω ρύθμιση του χρέους, συμβαδίζει με τα πρώτα δείγματα μιας διαφορετικής πολιτικής που θα σημάνουν και αλλαγή συνολική πλεύσης για τη χώρα.

Μιλάμε για αναθεώρηση της μνημονιακής συνταγής. Μια προοδευτική αναθεώρηση έχει δυο επείγοντες και κρίσιμους στόχους: Την επανάκτηση του δικαιώματος του Έλληνα στην αξιοπρέπεια και τη δυναμική επανεκκίνηση της ανάπτυξης. Είναι δυο στόχοι που συνδέονται άρρηκτα και αλληλοτροφοδοτούνται.

Μιλάμε τώρα για την ενεργή και δυναμική αντιμετώπιση της ανεργίας, όχι μόνο με ενεργειακές πολιτικές θέσπισης προσωρινών θέσεων εργασίας αλλά με μόνιμες δομές συνδεδεμένες με την αναπτυξιακή διαδικασία.

Μιλάμε τώρα για την προστασία των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, όχι μόνο αποκαθιστώντας την αδικία μέσω του κοινωνικού μερίσματος από το πλεόνασμα, αλλά με ανακατανομή των βαρών και των φόρων, με τη φορολογική μεταρρύθμιση που είπε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Μιλάμε τώρα για έναν πραγματικό ανασχεδιασμό του κοινωνικού κράτους, στη βάση της κοινωνικής ανταποδοτικότητας, όχι μόνο μέσα από αποσπασματικές επιλογές που γιατρεύουν το σύμπτωμα, αλλά με ριζικές αλλαγές θεσμικού χαρακτήρα.

Μιλάμε τώρα για την επαναθεσμοποίηση των εργασιακών σχέσεων στη βάση του κοινοτικού κεκτημένου όχι μόνο αντιδρώντας δυναμικά σε κάθε περαιτέρω αποδιάρθρωση, αλλά σχεδιάζοντας με συλλογικές διαδικασίες και διαπραγματεύσεις το μέλλον τους.

Παράλληλα πρέπει να μιλήσουμε τώρα όχι μόνο για τη σταδιακή μείωση των φόρων, αλλά και για ριζική αλλαγή στο φορολογικό σύστημα και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Να μιλήσουμε τώρα όχι μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά για διεκδίκηση των νέων αναπτυξιακών πόρων, για αναπροσανατολισμό των διαθέσιμων πόρων, για αλλαγή επενδυτικών προσανατολισμών του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Να μιλήσουμε τώρα όχι μόνο για την αντιμετώπιση των οφειλών, των δανείων και την προστασία των επιχειρήσεων που πρέπει να γίνει, αλλά και για κίνητρα προς τις υγιείς επιχειρήσεις και για νέες επενδύσεις.

Πάνω απ’ όλα αγαπητοί φίλοι και φίλες για να έχουν οποιαδήποτε πιθανότητα να γίνουν πράξη οι νέες πολιτικές, πρέπει να μιλήσουμε τώρα και να εγγυηθούμε μια βαθιά ριζική αλλαγή συντακτικού τύπου στο κράτος και στο πολιτικό σύστημα.

Χωρίς αυτή ούτε ανάπτυξη επιταχύνεται, ούτε η κοινωνική δικαιοσύνη αποκαθίσταται. Πρέπει να μιλήσουμε καθαρά για ένα κράτος που δεν αλλάζει με κοπτική ραπτική, αλλά με ριζικό ανασχεδιασμό, αξιολόγηση και εξορθολογισμό των δομών του.

Και για ένα πολιτικό σύστημα νέο, αξιόπιστο, αντιπροσωπευτικό, αναλογικό, δίκαιο, διαφανές και σύγχρονο χωρίς παρωπίδες, παράθυρα και δυσδιάκριτες λειτουργίες και πρακτικές.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία των κομμάτων, την αναβάθμιση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, τη διαφάνεια των λειτουργιών. Κι αυτές οι αλλαγές πρέπει να περιβληθούν το κύρος μιας συνταγματικής αναθεώρησης που ουσιαστικά θα ανοίξει την εποχή μιας νέας περιόδου της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλαγές που πρέπει να έχουν και να φέρουν μέσα τους τη δυναμική μιας πραγματικά νέας μεταπολίτευσης.

Η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη ενόψει των εθνικών εκλογών, οφείλει να συμπεριλάβει αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές σε ένα αξιόπιστο, ρεαλιστικό και σαφές κυβερνητικό πρόγραμμα, με βάση το οποίο θα ζητήσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, αυτό για το οποίο όσοι από εσάς θέλετε να συμμετάσχετε στην πορεία για τη συγγραφή του, θα πρέπει να δηλώσετε την παρουσία σας γιατί ο χρόνος επείγει και μας μένουν λίγες εβδομάδες για να φτάσουμε στην εξειδίκευση αυτής της πραγματικά επαναστατικής αλλαγής σε αυτά που προτείνουμε.

Η Ευρώπη. Δεν υπάρχει προοδευτικός δρόμος για την Ελλάδα έξω από το εγχείρημα της ενωμένης Ευρώπης. Το ευρωπαϊκό πλαίσιο των εξελίξεων είναι το μόνο εφικτό αναγκαίο. Προσέξτε, όχι μόνο για προφανείς οικονομικούς λόγους, καθώς η μονομερής αποκοπή μας θα σήμαινε αυτόχρημα και καθολική χρεοκοπία. Αλλά και για λόγους εξόχως εθνικούς και πολιτικούς. Μια τέτοια απόφαση θα αποδυνάμωνε δραματικά τη διεθνή μας θέση και στο εσωτερικό θα συσσώρευε κινδύνους αποσταθεροποίησης της ίδιας της δημοκρατίας.

Δεν έχουμε το δικαίωμα να εμπλέξουμε τη χώρα σε εθνική περιπέτεια. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να προτείνουμε ως Ευρωπαίοι σοσιαλιστές και δημοκράτες, μια διαφορετική πορεία για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ιδιαίτερα σήμερα που η κρίση οδηγεί στο τέλος των συντηρητικών συμβιβασμών του Μάαστριχτ και η συνταγή της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής ηγεσίας φαίνεται αδιέξοδη.

Μια Ευρώπη με γηρασμένο πληθυσμό, εκατομμύρια ανέργους, χαμηλή ανταγωνιστικότητα και αξεπέραστους εθνικούς προστατευτισμούς. Μια Ευρώπη που απλώς παρακολουθεί τις χώρες της όχι μόνο κάποιες μικρές περιφερειακές, αλλά όπως βλέπουμε τελευταία και μεγάλες και κεντρικές να εισέρχονται στους κλυδωνισμούς ντόμινο της κρίσης, δεν ανταποκρίνεται στο όραμα των λαών της.

Ένα ισχυρό αντιευρωπαϊκό ρεύμα αναπτύσσεται, καθώς οι επιπτώσεις της μονομερούς λιτότητας, της απορρύθμισης των αγορών, της άνισης ανταλλαγής ανάμεσα στο βορρά και στο νόμο και της υποταγής στην κερδοσκοπία του χρηματοπιστωτικού τομέα και των αγορών, επιτείνουν την κρίση και πολλαπλασιάζουν τα αδιέξοδα.

Το αποτέλεσμα είναι η πολιτική ατζέντα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες να διαμορφώνεται ολοένα και περισσότερο από δυνάμεις του αριστερού και δεξιού λαϊκισμού, του ευρωσκεπτικισμού και του αδιάλλακτου εθνικισμού.

Η ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική αποδεικνύεται ανίκανη να εμβαθύνει στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και αναλώνεται στην προβληματική και αποσπασματική διαχείριση των επιμέρους κρίσεων στις εθνικές οικονομίες.

Η ευρωπαϊκή δημοκρατική και μεταρρυθμιστική αριστερά με προεξάρχουσα τη δημοκρατία, βρίσκεται πολιτικά και προγραμματικά αφυδατωμένη, τη στιγμή ακριβώς που θα πρέπει να προβάλει την δική της πρόταση. Τη στιγμή ακριβώς που το όραμα της ενωμένης Ευρώπης χρειάζεται μια ριζοσπαστική και προοδευτική αναβάθμιση.

Εμείς οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές και δημοκράτες, οφείλουμε τώρα να προσδιορίσουμε το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης και να διατυπώσουμε με σαφήνεια τον οδικό χάρτη που το υλοποιεί.

Υπάρχουν τέσσερις θεμελιώδεις αλλαγές που συνιστούν αυτή την προοδευτική στροφή και στο περιεχόμενο του σχεδίου. Η πρώτη αφορά την αναδιάρθρωση της ευρωζώνης σε αναπτυξιακή, δηλαδή προοδευτική κατεύθυνση και σηματοδοτεί το τέλος της μονόπλευρης λιτότητας.


Η αναγκαία δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση με ό,τι αυτή συνεπάγεται με την τραπεζική ένωση, τους μηχανισμούς ελέγχου και εξυγίανσης, τη σταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη βιωσιμότητα του χρέους, δεν είναι επαρκείς. Απαιτείται επανασχεδιασμός της νομισματικής πολιτικής.

Στο πλαίσιο αυτό η κοινή διασφάλιση και εγγύηση των καταθέσεων. Οι πολιτικές αναθέρμανσης της οικονομίας, η γενναία αύξηση των διαθέσιμων για την ανάπτυξη πόρων και η εκπόνηση ενός τύπου σχεδίου Μάρσαλ για τις χώρες που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης, πρέπει να αποτελέσουν τα πρώτα βήματα.

Η δεύτερη, αφορά την προώθηση της πολιτικής ένωσης με ισχυρούς κεντρικούς θεσμούς δημοκρατικά νομιμοποιημένους. Στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η πολιτικοποίηση των οικονομικών αποφάσεων και με ισχυροποίηση της οικονομικής διακυβέρνησης. Περιλαμβάνει την ενίσχυση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την απομάκρυνση του ΔΝΤ από την καρδιά της ευρωζώνης.

Προϋποθέτει την ισχυροποίηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ώστε να αποκτήσει αρμοδιότητα στον καθορισμό του επιτοκίου, την έκδοση ευρωομολόγων, στην διάχυσητων πλεονασμάτων κλπ.

Και φυσικά τον εξοπλισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με πρωτογενή νομοθετική εξουσία στις πολιτικές νομικές και κανονιστικές αποφάσεις.

Η τρίτη αφορά την προβολή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου για τη θεσμική αποκατάσταση της εταιρικής διακυβέρνησης και την προάσπιση του κοινωνικού κράτους προσαρμοσμένου στις νέες συνθήκες και με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας, των ίσων ευκαιριών και της κοινωνικής συνοχής.

Στο πλαίσιο αυτό η οργανική συνύπαρξη των στόχων της πλήρους απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, συνυπάρχει οργανικά με το σχεδιασμό της μακροοικονομικής πολιτικής. Η σύνδεση της πολιτικής μισθών με την παραγωγικότητα και η παράλληλη θέσπιση κατώτατου ευρωπαϊκού μισθού, η κατοχύρωση ενιαίου ευρωπαϊκού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, η ενσωμάτωση στις ευρωπαϊκές συνθήκες, της ρήτρας κοινωνικής ευθύνης, συνιστούν όλα αυτά ένα ολοκληρωμένο προοδευτικό πλαίσιο.

Και η τέταρτη αφορά την ανάπτυξη του διεθνούς ρόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πλαίσιο της ΚΕΠΑ για την προώθηση των αξιών της, τη μεγιστοποίηση των συμφερόντων της, την προστασία των κρατών μελών της και τον εκδημοκρατισμό της παγκοσμιοποίησης.

Ο επαναπροσδιορισμός και ο εμπλουτισμός του ευρωπαϊκού σχεδίου με τις παραπάνω διαρθρωτικές αλλαγές, μπορεί να λάβει τη μορφή ενός συμβολαίου για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και να αποτυπωθεί σε μια νέα συνταγματική συνθήκη, της οποίας η κατάρτιση θα πρέπει να γίνει και να επικυρωθεί μέσα από διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες.

Θα επιδιώξουμε το νέο ευρωπαϊκό σχέδιο να συμπεριλάβει όλες τις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν δεν είναι εφικτό όμως, θα πρέπει να υλοποιηθεί σε επίπεδο χωρών μελών της ευρωζώνης. Η εμβάθυνση της ενοποίησης θα επιστρέψει στην Ένωση να προχωρήσει και στη διεύρυνσή της με όλες τις υποψήφιες χώρες για ένταξη.

Παράλληλα και με γνώμονα την προστασία και μεγιστοποίηση των ελληνικών συμφερόντων, στοχεύουμε στην άσκηση δημιουργικής διπλωματίας για την επίλυση των προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής της χώρας, τη βάση των αρχών του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, της καλής γειτονίας και προώθησης της διαπεριφερειακής συνεργασίας.

Με επίκεντρο το περιεχόμενο της προοδευτικής μας πρότασης, θα δώσουμε μάχες για την ανατροπή των πολιτικών της λιτότητας, της ύφεσης και της ανισότητας. Είναι μια πρόταση που επιχειρεί να υπερβεί την πολύχρονη κρίση της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και την ενσωμάτωσή της στις νεοφιλελεύθερες στρατηγικές.

Προσβλέπει κατ’ αρχήν στην κοινή δράση των προοδευτικών δυνάμεων του ευρωπαϊκού νότου και στον ουσιαστικό διάλογο για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης με τη σοσιαλδημοκρατία του βορρά, αλλά και με όλες τις δυνάμεις της δημοκρατικής ευρωπαϊκής αριστεράς, το πλαίσιο της ευρωπαϊκής προοδευτικής συμπαράταξης και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Και τώρα το τελευταίο σημείο. Το τελευταίο σημείο αφορά την προοδευτική διακυβέρνηση. Είναι φανερό ότι μόνο με μια νέα πραγματικά προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου, μπορεί να ανοίξει ο εναλλακτικός προοδευτικός δρόμος.

Μια διακυβέρνηση που οριοθετεί την εθνική ενότητα ως μόνιμη στρατηγική απέναντι στις εμφυλιοπολεμικές και διχαστικές λογικές του νέου μικρού δικομματισμού.

Μια διακυβέρνηση, που με συνέπεια ενδυναμώνει τον ιστό της νέας κοινωνικής συμμαχίας, των παραγωγικών και εκσυγχρονιστικών δυνάμεων του τόπου ώστε να ηγηθεί των ρήξεων και των συναινέσεων που απαιτεί η νέα εποχή.

Μια διακυβέρνηση που εργάζεται συστηματικά να εμπεδώνει διαδικασίες εθνικής συνεννόησης μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της χώρας και να δημιουργεί τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις στο πολιτικό επίπεδο, χωρίς αφορισμούς, ηγεμονισμούς, αποκλεισμούς.

Μια διακυβέρνηση που δεν θεωρεί δεδομένο τον προοδευτισμό, είτε από τα δεξιά είτε από τα αριστερά, ως αυτοαναφορικό λόγο, γιατί έχει ισχυρή πεποίθηση ότι το προοδευτικό κρίνεται στην καθημερινή πράξη, στάση και πρόταση.

Μια διακυβέρνηση που αγνοεί το πολιτικό κόστος και το μικροκομματικό συμφέρον απέναντι στην ιστορική πρόκληση να αναβαθμιστεί η δημοκρατία, να αναζωογονηθεί η πολιτική ως συλλογική διαδικασία και να αυτονομηθεί από τα κάθε λογής συμφέροντα.

Αυτή αγαπητοί φίλες και φίλοι δεν μπορεί παρά να είναι η προοδευτική Κυβέρνηση που θα προκύψει όταν οι ζωντανές δυνάμεις του τόπου πορευτούν μαζί τον προοδευτικό, εναλλακτικό δρόμο σε συνθήκες νέας σύνθεσης και ενότητας.

Ένα δρόμο, που μόνο μια ισχυρή και αναγεννημένη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη μπορεί να εγγυηθεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση η συμμετοχή μας στη διακυβέρνηση της χώρας δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό. Είμαστε και θα παραμείνουμε εγγυητές της εθνικής σταθερότητας, που αν είναι εθνική, μπορεί να είναι προοδευτική. Αν δεν είναι, δεν είναι ενότητα.

Σας ευχαριστώ.

Ομιλία Γιάννη Τούντα, εκ μέρους των πολιτικών κινήσεων που συμμετέχουν στη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη

Σύντροφοι και συντρόφισσες καλημέρα, καλό μήνα και μια που αρχίσαμε μ’ ευχές, να ευχηθώ και ένα γόνιμο, παραγωγικό, συντροφικό διήμερο. Ένα διήμερο που πρέπει να είναι παραγωγικό και γόνιμο γιατί σήμερα είμαστε εδώ, σε μια κρίσιμη συγκυρία για τον τόπο, για να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης, για να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα για τον τόπο.

Και είμαστε εδώ, το ΠΑΣΟΚ και οι υπόλοιπες Κινήσεις που συγκροτήσαμε την Ελιά αλλά και πολλά ανένταχτα στελέχη του ευρύτερου χώρου, για να υλοποιήσουμε το μεγάλο αίτημα της ενότητας των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και για να εκφράσουμε και για να υπηρετήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα αιτήματα της κοινωνίας, τα δυο κυρίαρχα αιτήματα της κοινωνίας σήμερα, που είναι το αίτημα για σταθερότητα, αλλά και το αίτημα για αλλαγή.

Σταθερότητα για να βγούμε από την κρίση, για να διασφαλίσουμε την ευρωπαϊκή μας προοπτική, για ν’ αντιμετωπίσουμε τους αυξημένους κινδύνους που συσσωρεύονται στην ευρύτερη περιοχή μας. για να μην πάνε χαμένες οι πεντάχρονες θυσίες του ελληνικού λαού. Για να μη γυρίσουμε σ’ ένα καταστροφικό παρελθόν.

Και αλλαγή, για να βάλουμε ένα τέλος στα μνημόνια, αλλαγή για να βάλουμε ένα τέλος στη λιτότητα, να βάλουμε ένα τέλος στην ανεργία, για να μπορέσουμε ν’ αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες που δημιούργησε η κρίση.

Γύρω από αυτά τα δύο κυρίαρχα αιτήματα της εποχής μας, το αίτημα για σταθερότητα και το αίτημα για αλλαγή, χτίζεται σήμερα ένας νέος αδιέξοδος δικομματισμός. Σταθερότητα οι μεν, αλλαγή οι δε. Εμείς απέναντι σ’ αυτό το δίλημμα, απαντάμε: Αλλαγή με σταθερότητα. Και λέμε προς όλους τους Έλληνες, ότι μόνο μια ισχυρή δημοκρατική, προοδευτική παράταξη μπορεί να εγγυηθεί αλλαγή με σταθερότητα.

Σταθερότητα όμως που δε θα υπονομεύεται από παλαιοκομματικές πρακτικές, από νεοσυντηρητικές πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας ή από εμφυλιοπολεμκές ρητορικές της λαϊκής Δεξιάς. Σταθερότητα που θα στηρίζεται στη συναίνεση και στην εθνική συνεννόηση.

Όσον αφορά την αλλαγή, η αλλαγή που εμείς θέλουμε δεν είναι αλλαγή για να γυρίσουμε στο χθες. Είναι η αλλαγή για να χτίσουμε το μέλλον του τόπου. Είναι η αλλαγή για ρήξη με το λαϊκισμό και όχι για επιστροφή στην παροχολογία. Είναι η αλλαγή για ρήξη με τον κρατισμό και όχι επιστροφή στο πελατειακό κράτος. Είναι η αλλαγή για τις μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος, το κράτος, στην οικονομία, στο πολιτική μας σύστημα.

Όμως φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, πώς μπορούμε να πείσουμε και να πραγματοποιήσουμε αυτή τη μεγάλη αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος εάν δεν αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι; Πώς μπορούμε να πείσουμε τους πολίτες εάν δε σταθούμε κριτικά στα λάθη μας και τις ευθύνες μας; Εάν δεν απαλλαγούμε από τις παθογένειες του παρελθόντος;

Γι’ αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα είναι η ευκαιρία που μας προσφέρει σήμερα η ανασυγκρότηση της Προοδευτικής, Δημοκρατικής Παράταξης. Και αυτή τη δυνατότητα, αυτή την ευκαιρία ν’ αλλάξουμε κι εμείς, ν’ αλλάξουμε και τον τόπο, πρέπει να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γιατί φοβάμαι ότι τέτοιες ευκαιρίες δε θα μας δοθούν πολλές στο μέλλον.

Πρέπει ν’ αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία υπηρετώντας πρώτα απ’ όλα την ενότητα. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ηγεμονιμούς. Η υπέρβαση του παλιού δε θα επιτευχθεί ούτε με παρθενογενέσεις ούτε με Μεσσίες, με ή χωρίς σακίδια. Θα επιτευχθεί όταν θα μπορέσουμε να παντρέψουμε τις ζωντανές δυνάμεις του τόπου με τις μελλοντικές γενεές αυτής της εποχής.

Και θα πραγματοποιηθεί αυτή η ενότητα με σεβασμό στις δυνάμεις εκείνες και στα πρόσωπα που χάρις σ’ αυτούς μπόρεσε ο τόπος να σταθεί όρθιος αυτά τα κρίσιμα τελευταία χρόνια.

Ενότητα θα επιτευχθεί και με σεβασμό στην αυτοτέλεια των κομμάτων και των κινήσεων που συγκροτούν τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, αλλά που ταυτόχρονα όμως θα δίνουμε τη δυνατότητα αυτοοργάνωσης και όλων των ενδιαφερομένων πολιτών, για να μπορέσουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε ένα πλατύ κίνημα υποστήριξης μέσα στον ελληνικό λαό.

Αλλά για να υπάρχει ενότητα φίλοι και φίλες, θα πρέπει να διασφαλίσουμε σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης και λειτουργίας μας, τις δημοκρατικές διαδικασίες, την αντιπροσωπευτικότητα, τη συλλογικότητα και κυρίως την ανανέωση σε ιδέες, σε πρακτικές και σε πρόσωπα. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να ενεργοποιηθούν και να δώσουμε την ευκαιρία σε νέες γενιές να μπουν στην πολιτική.

Και αυτό που πρέπει επίσης να διακηρύξουμε με κάθε δυνατό τρόπο, είναι ότι ενότητα χωρίς ανανέωση σε ιδέες, πρακτικές και πρόσωπα δε μπορεί να υπάρξει.

Όλα αυτά πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να τ’ αποτυπώσουμε στην πορεία για το συνέδριο και έτσι να έχουμε την ευκαιρία να αρθούν οι καχυποψίες, να ξεπεραστούν οι επιφυλάξεις.

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, πρέπει να είναι πραγματικά ένα ανοιχτό συνέδριο ώστε όλοι να μπορούν να εκφράσουν τις απόψεις τους και όλοι να μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός ριζοσπαστικού προοδευτικού προγράμματος που θ’ αποτελέσει τη βάση για μελλοντικές, προοδευτικές κυβερνήσεις στον τόπο μας.

Αυτό που πρέπει να πούμε, είναι ότι χωρίς ισχυρή προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη, δε μπορεί να υπάρξουν προοδευτικές κυβερνήσεις. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αυτό που πρέπει επίσης να πούμε είναι ότι η συμμετοχή μας στη διακυβέρνηση του τόπου, δε μπορεί ν’ αποτελεί αυτοσκοπό.

Αυτός είναι ο ρόλος φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες της ιστορικής παράταξης. Της παράταξης των δυνάμεων, της σοσιαλδημοκρατίας, της Δημοκρατικής και Ανανεωτικής Αριστεράς, του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της έλλογης πολιτικής οικολογίας.

Γι’ αυτό θέλουμε ένα συνέδριο ελπίδας και προοπτικής, ένα συνέδριο που θ’ αποτελέσει ένα ακόμα βήμα για ν’ ακολουθήσουν και άλλα βήματα, για να μπορέσουμε να συσπειρώσουμε ευρύτερες δυνάμεις που σήμερα, είτε αν θέλετε από αγανάκτηση είτε από απελπισία έχουν στραφεί αλλού, άλλες δυνάμεις που παραμένουν αδρανείς και άλλες δυνάμεις που ακολουθούν παράλληλες με τη δική μας πορεία.

Όλους αυτούς πρέπει να τους συναντήσουμε. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και κάθε βήμα ν’ ακολουθεί ένα επόμενο βήμα.

Φίλες και φίλοι, αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση των καιρών. Μέσα στο καμίνι της κρίσης, να κατακτήσουμε μια νέα εθνική αυτογνωσία, να χτίσουμε πάλι ένα νέο αίσθημα λαϊκής υπερηφάνειας. Να καταστήσουμε τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη πρωταγωνιστή των εξελίξεων, πρωτομάστορα της νέας Ελλάδας.

Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση που έχουμε μπροστά μας και σ’ αυτή την πρόκληση εμείς απαντάμε ότι θα τολμήσουμε. Γιατί έτσι κάναμε στο παρελθόν, έτσι κάνουμε και τώρα, έτσι θα κάνουμε και στο μέλλον.

Θα τολμήσουμε για να κάνουμε την ενότητα και την ανανέωση της Παράταξης. Θα τολμήσουμε για να κάνουμε την αλλαγή με σταθερότητα για τον τόπο.

Καλή συνέχεια.