Ο βουλευτής Εύβοιας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Βαγγέλης Αποστόλου, κατέθεσε την εξής ερώτηση προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομικών, σχετικά με τη φορολόγηση των μελών των Γυναικείων Αγροτουριστικών Συνεταιρισμών:
Προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Οικονομικών
Στην πορεία που έχουν διανύσει οι γυναικείοι συνεταιρισμοί από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα, ήταν μεγάλη η συνεισφορά τους στη τοπική οικονομία γιατί:
α) παρουσίασαν τον συνεργατισμό, ως ένα διαφορετικό πρότυπο για τις σχέσεις κοινωνίας και οικονομίας ,
β) συνέβαλλαν στην πρωτογενή παραγωγή των περιοχών δραστηριοποίησής τους με τη προώθηση των τοπικών προϊόντων και την αξιοποίηση των τοπικών πόρων και
γ) βελτίωσαν το ατομικό και το οικογενειακό επίπεδο των συνεταιρισμένων γυναικών και κυρίως στήριξαν τον κοινωνικό ιστό της υπαίθρου συμβάλλοντας στη συγκράτηση του πληθυσμού στις περιοχές τους.
Μετά την έκρηξη αυτή, τα τελευταία χρόνια βιώνουν σοβαρότατα προβλήματα που επιτείνονται και από την οικονομική κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές, πράγμα που έχει φέρει ένα μεγάλο μέρος τους αντιμέτωπο και με το ενδεχόμενο της εξαφάνισης.
Στην κατάσταση αυτή συνηγορεί και το άρθρο 16, παράγραφος 5, του νόμου 4015/2011, που αναφέρει ότι: «Η εθελοντική εργασία που παρέχουν τα μέλη του Αγροτικού Συνεταιρισμού προς το Συνεταιρισμό τους, ανάλογα με τις ανάγκες του, δεν θεωρείται ότι παρέχεται στα πλαίσια σχέσης εξαρτημένης εργασίας.
Ο Συνεταιρισμός εκδίδει αποδείξεις δαπάνης για την καταβαλλόμενη αμοιβή της προσωπικής εργασίας που παρέχεται από τα μέλη του, σύμφωνα με τα οριζόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 15 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (ΚΒΣ), ανεξάρτητα από το ύψος του ποσού που καταβάλλεται και εφόσον ο δικαιούχος δεν είναι επιτηδευματίας από άλλη αιτία.»
Η παραπάνω παράγραφος δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις γυναίκες-μέλη των συνεταιρισμών , γιατί αλλοιώνει τα κριτήρια χαρακτηρισμού τους ως αγρότισσες με βάση το εισόδημά τους.
Τα έσοδα της παραπάνω εργασίας δηλώνονται και φορολογούνται ως μη αγροτικό εισόδημα, με αποτέλεσμα να χάνουν ενισχύσεις (π.χ. εξισωτική) ή να μην μπορούν να ενταχθούν σε προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης, κ.α.
Επειδή
-οι Γυναικείοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί αποτελούν κύτταρο της αγροτικής οικονομίας και απειλούνται με εξαφάνιση,
-η ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας είναι επιτακτική και μπορούν να συμβάλλουν σε αυτή και
-η διάλυση τους θα σημάνει νέα επιπλέον αύξηση στην ανεργία της υπαίθρου
Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί
1)Τι ενέργειες θα κάνουν και πότε ώστε να προστατεύσουν τους Γυναικείους Συνεταιρισμούς από το μαρασμό και τη διάλυση;
2)Προτίθενται να προβούν σε νομοθετική ρύθμιση που να θεωρεί ότι τα εισοδήματα που προέρχονται από την ενασχόλησή τους με τις δραστηριότητες του συνεταιρισμού είναι αγροτικό εισόδημα και ως τέτοιο να δηλώνεται και να φορολογείται για να μην χάνουν τα δικαιώματά τους που προέρχονται και από την ενασχόλησή τους τον υπόλοιπο χρόνο με την αγροτική δραστηριότητα;
Στην πορεία που έχουν διανύσει οι γυναικείοι συνεταιρισμοί από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα, ήταν μεγάλη η συνεισφορά τους στη τοπική οικονομία γιατί:
α) παρουσίασαν τον συνεργατισμό, ως ένα διαφορετικό πρότυπο για τις σχέσεις κοινωνίας και οικονομίας ,
β) συνέβαλλαν στην πρωτογενή παραγωγή των περιοχών δραστηριοποίησής τους με τη προώθηση των τοπικών προϊόντων και την αξιοποίηση των τοπικών πόρων και
γ) βελτίωσαν το ατομικό και το οικογενειακό επίπεδο των συνεταιρισμένων γυναικών και κυρίως στήριξαν τον κοινωνικό ιστό της υπαίθρου συμβάλλοντας στη συγκράτηση του πληθυσμού στις περιοχές τους.
Μετά την έκρηξη αυτή, τα τελευταία χρόνια βιώνουν σοβαρότατα προβλήματα που επιτείνονται και από την οικονομική κρίση και τις μνημονιακές πολιτικές, πράγμα που έχει φέρει ένα μεγάλο μέρος τους αντιμέτωπο και με το ενδεχόμενο της εξαφάνισης.
Στην κατάσταση αυτή συνηγορεί και το άρθρο 16, παράγραφος 5, του νόμου 4015/2011, που αναφέρει ότι: «Η εθελοντική εργασία που παρέχουν τα μέλη του Αγροτικού Συνεταιρισμού προς το Συνεταιρισμό τους, ανάλογα με τις ανάγκες του, δεν θεωρείται ότι παρέχεται στα πλαίσια σχέσης εξαρτημένης εργασίας.
Ο Συνεταιρισμός εκδίδει αποδείξεις δαπάνης για την καταβαλλόμενη αμοιβή της προσωπικής εργασίας που παρέχεται από τα μέλη του, σύμφωνα με τα οριζόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 15 του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων (ΚΒΣ), ανεξάρτητα από το ύψος του ποσού που καταβάλλεται και εφόσον ο δικαιούχος δεν είναι επιτηδευματίας από άλλη αιτία.»
Η παραπάνω παράγραφος δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις γυναίκες-μέλη των συνεταιρισμών , γιατί αλλοιώνει τα κριτήρια χαρακτηρισμού τους ως αγρότισσες με βάση το εισόδημά τους.
Τα έσοδα της παραπάνω εργασίας δηλώνονται και φορολογούνται ως μη αγροτικό εισόδημα, με αποτέλεσμα να χάνουν ενισχύσεις (π.χ. εξισωτική) ή να μην μπορούν να ενταχθούν σε προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης, κ.α.
Επειδή
-οι Γυναικείοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί αποτελούν κύτταρο της αγροτικής οικονομίας και απειλούνται με εξαφάνιση,
-η ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας είναι επιτακτική και μπορούν να συμβάλλουν σε αυτή και
-η διάλυση τους θα σημάνει νέα επιπλέον αύξηση στην ανεργία της υπαίθρου
Ερωτώνται οι κ. Υπουργοί
1)Τι ενέργειες θα κάνουν και πότε ώστε να προστατεύσουν τους Γυναικείους Συνεταιρισμούς από το μαρασμό και τη διάλυση;
2)Προτίθενται να προβούν σε νομοθετική ρύθμιση που να θεωρεί ότι τα εισοδήματα που προέρχονται από την ενασχόλησή τους με τις δραστηριότητες του συνεταιρισμού είναι αγροτικό εισόδημα και ως τέτοιο να δηλώνεται και να φορολογείται για να μην χάνουν τα δικαιώματά τους που προέρχονται και από την ενασχόλησή τους τον υπόλοιπο χρόνο με την αγροτική δραστηριότητα;
