Τώρα μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα
κέρδισε την παραμονή στο ευρώ.
Εξασφάλισε τη συνέχιση της χρηματοδότησης,
τη μείωση του χρέους και την προοπτική
να υπάρξουν μέσα στο 2014 νέες βελτιωτικές ρυθμίσεις
Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στο Σινέ Κεραμεικός:
Εδώ, στον «Κεραμεικό», πραγματοποιήσαμε το 1ο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Συγκροτήσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά. Τη δύναμη που εμπνέεται από το όραμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Τη δύναμη που στον πυρήνα της στρατηγικής της βρίσκεται ο δημοκρατικός και αριστερός ευρωπαϊσμός, ο δρόμος των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και η οικολογική εγρήγορση. Τη δύναμη που παρεμβαίνει στο παρόν επιδιώκοντας να επηρεάσει τις εξελίξεις. Τη δύναμη που μάχεται για την ανασυγκρότηση της χώρας, με τις αρχές της ισότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της οικολογικής και δίκαιης ανάπτυξης, της υπεράσπισης των δυνάμεων της εργασίας.
Αυτούς τους στόχους θα υπηρετούμε σταθερά.
Το κόμμα μας συγκροτήθηκε μέσα στην κρίση. Παρουσιάσαμε ένα νέο πολιτικό σχέδιο για τη χώρα. Ένα πολιτικό σχέδιο που αναγνώριζε το δεσμευτικό πλαίσιο της χώρας και ταυτόχρονα επιχειρούσε να το αλλάξει. Ένα σχέδιο που έδειχνε το δρόμο εξόδου από την κρίση. Που υποστήριζε την σταδιακή απαγκίστρωση από τους επαχθείς όρους του μνημονίου παράλληλα με την προώθηση μεγάλων μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία.
Είχαμε και εμείς τη δυνατότητα να μείνουμε στο έδαφος της διαμαρτυρίας. Να επενδύσουμε προεκλογικά στην αγανάκτηση των πολιτών και να «παίξουμε» στον εύκολο δρόμο των ψηφοθηρικών υποσχέσεων. Δεν είναι στη δική μας κουλτούρα, ποτέ δεν ήταν άλλωστε, τέτοιες επιλογές. Στόχος μας ήταν και είναι η άσκηση πολιτικής, στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού προοδευτικού προγράμματος για τη διακυβέρνηση της χώρας, που όμως θα βασίζεται σε ρεαλιστικές παραδοχές και θα είναι εφαρμόσιμο.
Μετά τις εκλογές του Μαΐου και την αποτυχία να συγκροτηθεί κυβέρνηση – όχι με δική μας ευθύνη –, ζητήσαμε από το λαό «εντολή για λύση». Μετά τις εκλογές του Ιουνίου αποφασίσαμε να στηρίξουμε και να μετάσχουμε στην κυβέρνηση συνεργασίας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην κοινωνία και τη χώρα.
Όμως, σε μια εποχή συγχύσεων, πολλοί ψαρεύουν στα θολά νερά. Θολά νερά, βρώμικα ψάρια, λέει ο λαός.
Άλλος λέει ότι όποιος παίρνει την ευθύνη να υπερασπιστεί την κοινωνία, να υπερασπισθεί τους αδύναμους, με συγκεκριμένες προτάσεις, με συγκεκριμένους αγώνες δεν είναι πια Αριστερός. Όποιος παίρνει την ευθύνη να αποδείξει ότι έχει δίκιο κι αυτός λένε δεν είναι Αριστερός.
Ως εάν Αριστερός σημαίνει να κάθεσαι στην άκρη, μόνο να φωνάζεις και να μην επιχειρηματολογείς και όταν σε καλεί η ευθύνη για τη σωτηρία της χώρας, εσύ να στρίβεις, να κάνεις ότι δεν άκουσες.
Ως εάν Αριστερός σημαίνει τη μία να λες ότι το Μνημόνιο θα πέσει στη Βουλή και την άλλη να μέμφεσαι το μαζικό κίνημα γιατί δεν επιτεύχθηκε ο δικός σου μαξιμαλιστικός στόχος, τον οποίο ποτέ δεν πίστεψες. Απλώς τον πέταξες στην πολιτική αγορά για να μην πάρεις ευθύνες.
Ή μήπως είναι Αριστερός όποιος λέει χτες ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ, προχτές ότι μπορεί και η δραχμή να δώσει λύση και, σήμερα, ανακαλύπτει ότι «το ευρώ είναι το νόμισμά μας.»
Πώς άρχισε, όμως και πώς συνεχίζεται κάθε μέρα, φίλες και φίλοι, η μάχη, ο αγώνας να κρατηθεί η Ελλάδα στο Ευρώ; Άρχισε με τη συγκρότηση της κυβέρνησης εθνικής ανάγκης. Αν δεν είχαμε πάρει την ευθύνη να στηρίξουμε αυτήν την κυβέρνηση πού θα ήταν η Ελλάδα τώρα και πού το ευρώ; Θα ήταν άπιαστο όνειρο, γιατί δυστυχώς θα ζούσαμε τον εφιάλτη της δραχμής.
Και στο σημείο αυτό θέλω να στείλω ένα μήνυμα προς την ελληνική κοινωνία αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα. Πολλοί από εμάς που συγκροτούμε τη Δημοκρατική Αριστερά αναπτύξαμε πολιτική δράση πολλά χρόνια από θέσεις αντιπολίτευσης. Δεν μας συγκίνησαν ποτέ τα αξιώματα και η εξουσία. Όμως η αγωνιστική πολιτική στάση δεν ταυτίζεται με υποχρεωτική παραμονή στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Στην κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα μας, αγώνας σημαίνει αναζήτηση της βέλτιστης λύσης, με βάση τα πραγματικά δεδομένα, που, δυστυχώς, είναι εξαιρετικά δυσχερή. Έτσι αντιλαμβανόμαστε στη Δημοκρατική Αριστερά την ευθύνη και το ρόλο της Αριστεράς, ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη μεταβατική φάση για την Ελλάδα.
Τώρα, εννιά μήνες μετά τις εκλογές και το σχηματισμό κυβέρνησης, μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα κέρδισε την παραμονή στο ευρώ. Εξασφάλισε τη συνέχιση της χρηματοδότησης, τη μείωση του χρέους και την προοπτική να υπάρξουν μέσα στο 2014 νέες βελτιωτικές ρυθμίσεις. Έγινε ένα αποφασιστικό βήμα για να απομακρυνθεί η χώρα από τη διακεκαυμένη ζώνη της χρεοκοπίας και να αρχίσουν να δημιουργούνται προϋποθέσεις για την υπέρβαση του χρεοκρατικού δεσμευτικού πλαισίου.
Αυτή η επιτυχία επιβεβαίωσε την επιλογή που κάναμε για συμμετοχή στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης. Ρωτούν ορισμένοι: Θα ήταν τα πράγματα διαφορετικά αν δεν συμμετείχατε στην κυβέρνηση; Απαντάμε: Ναι, θα ήταν πολύ διαφορετικά. Δεν ισχύει αυτό που υποστηρίζει η αντιπολίτευση ότι έτσι και αλλιώς η παραμονή στο ευρώ ήταν διασφαλισμένη. Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν αυτονόητη. Δεν θα προέκυπτε αν και η Δημοκρατική Αριστερά δεν είχε τη δική της σημαντικότατη συμβολή.
Έπρεπε να σχηματιστεί κυβέρνηση και να στηριχθεί από ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έτσι ώστε να δίνει εγγυήσεις για την ευρύτερη στήριξη του προγράμματος προσαρμογής. Η συμμετοχή μας βοήθησε ουσιαστικά. Η Ελλάδα προσήλθε με ισχυρή κυβέρνηση στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Η συμμετοχή μας απέτρεψε περαιτέρω επαχθή μέτρα και βελτίωσε τους όρους της συμφωνίας σε πολλά σημεία. Χαρακτηριστική η αλλαγή της ρύθμισης του μνημονίου που προέβλεπε πως οι πόροι ενδεχόμενης υπερκάλυψης των δημοσιονομικών στόχων θα διοχετεύονταν 100% στο λογαριασμό εξόφλησης του χρέους. Για πρώτη φορά, από την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, ετέθη άμεσα το κοινωνικό ζήτημα και ιεραρχήθηκε ως εξίσου σημαντικό με το ζήτημα του χρέους.
Αυτή η πορεία δεν ήταν εύκολη ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τη Δημοκρατική Αριστερά. Δεν ήταν εύκολη για την κοινωνία. Ξέρουμε πως ό,τι κατακτήθηκε δεν έγινε χωρίς να ληφθούν μέτρα – μέτρα επώδυνα - για τον ελληνικό λαό. Γνωρίζουμε καλά τα βάρη της κοινωνίας για όλη αυτή την προσπάθεια, που δεν επιτρέπει ούτε θριαμβολογίες ούτε εφησυχασμό.
Είχαμε να κάνουμε με εταίρους και δανειστές με συντηρητικές πολιτικές αντιλήψεις, τιμωρητική διάθεση, σε αρκετές περιπτώσεις, και δογματισμό σε σχέση με τις λύσεις. Τα προγράμματα λιτότητας που επιμένουν να εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στον ευρωπαϊκό νότο δεν έφεραν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Δεν κρύβουμε ότι δεν συμφωνούμε με όλα όσα έγιναν από την κυβέρνηση αυτούς τους 9 μήνες. Είναι γνωστό ότι μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση υπάρχουν πολιτικές διαφορές. Υπάρχουν πλευρές της ασκούμενης πολιτικής που δεν μας εκφράζουν και οι διαφωνίες μας διατυπώνονται με καθαρό και δημόσιο τρόπο.
Θέτουμε βεβαίως σε προτεραιότητα τον μείζονα στόχο, που είναι η σταθερότητα στη χώρα. Σε κάθε περίπτωση όμως αναδείχθηκε ως αναγκαιότητα η διασφάλιση συναινέσεων μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Αυτό είναι το ζητούμενο στις συνεργατικές κυβερνήσεις.
Η νέα φάση που διανύει η χώρα δεν σημαίνει απαλλαγή από δυσκολίες και προκλήσεις. Η οικονομία δεν θα μπει σε φάση σταθεροποίησης και ανάκαμψης με τον αυτόματο πιλότο του προγράμματος προσαρμογής. Δεν έχουμε πλέον τον νομισματικό κίνδυνο, αλλά αντιμετωπίζουμε τη μεγάλη απειλή της ύφεσης.
Ξέρω ότι η αγορά έχει στεγνώσει, η πτώση της ζήτησης και τα προβλήματα ρευστότητας απειλούν ακόμη και επιχειρήσεις με υγιή οικονομικά μεγέθη. Ξέρω ότι αν αυτή η πορεία δεν αναστραφεί απειλείται η οικονομική δραστηριότητα.
Γνωρίζω τις κοινωνικές συνθήκες. Γνωρίζω ότι ο παλμός της κοινωνίας χτυπά στα εφημερεύοντα νοσοκομεία που πασχίζουν να ανταποκριθούν στο αίτημα για υγειονομική περίθαλψη. Γνωρίζω ότι οι ασφαλισμένοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι στριμώχνονται σε ουρές για να διευθετήσουν υποθέσεις τους με το δημόσιο. Γνωρίζω πως πολλές οικογένειες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Γνωρίζω ότι πολλοί φέτος δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν την θέρμανσή τους.
Είναι μια εικόνα που πληγώνει.
Αυτή η κατάσταση, σωρευτικό αποτέλεσμα της κρίσης αλλά και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Χρέος της κυβέρνησης είναι να την αλλάξει. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να βρεθούν αυτά τα προβλήματα και η αντιμετώπιση τους στο κέντρο του κυβερνητικού έργου.
Το πρώτο εννεάμηνο της κυβερνητικής θητείας, η προσπάθεια επικεντρώθηκε στην επαναδιαπραγμάτευση σχετικά με τη συνέχιση του προγράμματος χρηματοδοτικής στήριξης της χώρας. Τώρα πρέπει να επικεντρωθεί στην οικονομική σταθεροποίηση και τη συντεταγμένη κοινωνική ανασυγκρότηση. Υπάρχει δρόμος μπροστά μας για να υπερβούμε την πολύπλευρη κρίση. Απαιτείται συνεχής προσπάθεια.
Ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις στα προβλήματά. Αποτελεσματικότερες και δικαιότερες λύσεις όμως μπορούν να υπάρξουν. Δεν είναι νομοτέλεια η διαρκής υποβάθμιση. Δεν είναι νομοτέλεια η απίσχναση της οικονομίας. Δεν είναι νομοτέλεια η συνεχής επιβάρυνση φορολογουμένων – μισθωτών και συνταξιούχων. Πρέπει να μπει τέλος στα μέτρα λιτότητας, να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να πληρώσουν πλέον όλοι το μέρος που τους αναλογεί. Δεν μπορούν να βάζουν πλάτη για να κρατάνε τη χώρα όρθια οι ίδιοι και οι ίδιοι. Υπάρχει δικαιότερος τρόπος κατανομής των βαρών και για αυτόν μάχεται η Δημοκρατική Αριστερά.
Ξέρουμε ότι μεγάλο μέρος των πολιτών προσβλέπει στη Δημοκρατική Αριστερά. Ζητά βεβαίως να επιτελέσουμε καλύτερα το ρόλο μας για την προώθηση λύσεων στα μεγάλα προβλήματα. Αυτό θα κάνουμε.
Όλοι θα κριθούμε πολιτικά από το ρόλο που θα διαδραματίσουμε και για τους στόχους της επόμενης φάσης. Αυτοί αφορούν στο χαρακτήρα των αλλαγών που θα προωθηθούν στη χώρα και τα αποτελέσματα που θα έχουν.
Το πολιτικό σχέδιο που παρουσιάσαμε στον ελληνικό λαό και προεκλογικά, είναι αυτό που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Και αναφέρομαι στο πλαίσιο που οριοθετείται από τις παραμέτρους: Λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συνεργασία με τους εταίρους, διαπραγμάτευση δυσμενών όρων του μνημονίου και σταδιακή απαγκίστρωση από αυτό με αποκατάσταση των αδικιών, δημιουργία ασπίδας κοινωνικής προστασίας, προώθηση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την κοινωνία και πέρασμα σε ένα νέο βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.
Αυτό το σχέδιο θα υπηρετείται κάθε φορά ανάλογα και με τους πολιτικούς συσχετισμούς, που θα διαμορφώνονται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Όσο πιο δυνατή θα είναι η Δημοκρατική Αριστερά τόσο περισσότερο θα προωθείται αυτό το σχέδιο προς όφελος της χώρας και των εργαζομένων. Για αυτό σας καλούμε να στηρίξετε και να ενισχύσετε τη Δημοκρατική Αριστερά στην καθημερινή της προσπάθεια.
Η στήριξη και η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση παραμένει σταθερή επιλογή. Θέλουμε να λειτουργεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σύνθεση των διαφορετικών απόψεων μεταξύ των κομμάτων που την στηρίζουν, με αποτελεσματικότητα, συνεκτικότητα, ταχύτητα και αποδοτικότητα. Θέλουμε να δώσει σημαντικά δείγματα γραφής και αποτελέσματα για την αλλαγή και την υπέρβαση των πολιτικών και πρακτικών που οδήγησαν στην κρίση. Θέλουμε να πετύχει, γιατί αυτό θα σημαίνει επιτυχία της ελληνικής κοινωνίας.
Η στήριξη και η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση διεκδικούμε να έχει αντίκρισμα και αποτελέσματα στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Να συνιστά συμμετοχή και ταυτόχρονα έλεγχο της εξουσίας. Η διακριτή μας θέση δεν απειλεί την κυβέρνηση. Αντίθετα, τη στηρίζει. Απειλή είναι τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας. Αυτήν την απειλή κατανοούμε και για αυτό επιμένουμε με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και διεκδικήσεις.
Η προγραμματική συμφωνία για τη συγκρότηση της κυβέρνησης βρίσκεται σε ισχύ. Δεν θα παραιτηθούμε από τις βασικές ιδέες της. Η συμφωνία αυτή πρέπει να υλοποιηθεί με ορίζοντα τετραετίας. Ιδιαίτερα στα σημεία που δεν επηρεάζονται από τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, θεωρούμε ότι αυτονόητα αποτελούν δεσμευτικό πλαίσιο για την κυβέρνηση.
Ξέρουμε ότι τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, συμφωνούν σε ένα πολιτικό πλαίσιο. Δεν έχουν βεβαίως την ίδια πολιτική, ούτε στερούνται κομματικής στρατηγικής.
Με τη Νέα Δημοκρατία έχουμε σημαντικές διαφορές σε πολλά θέματα, όπως, για παράδειγμα, η ιθαγένεια, οι επιτάξεις υπηρεσιών και εργαζομένων, η επικοινωνιακή στρατηγική της έντασης, η αντίληψη για την ανάπτυξη. Είναι αυτονόητο ότι δίνουμε τη μάχη να μην ανοίγονται ζητήματα μονοκομματικής ατζέντας, ειδικά όταν αυτά δεν αφορούν υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της χώρας.
Με το ΠΑΣΟΚ επίσης έχουμε διαφορές που εδράζονται τόσο στο παρελθόν, όσο και στο παρόν. Θεωρούμε ότι ως κυβέρνηση που έφερε το μνημόνιο έχει ευθύνες και μάλιστα πολλές. Έχει ευθύνες για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της πολιτικής που άσκησε Σήμερα, στηρίζοντας μαζί με το ΠΑΣΟΚ την κυβέρνηση, η συνεργασία μας θα κρίνεται στα συγκεκριμένα ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής.
Η αναζήτηση προωθητικών συγκλίσεων με τους κυβερνητικούς εταίρους είναι για μας ζητούμενο ώστε να προχωρεί αποτελεσματικά το κυβερνητικό έργο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια τροφοδοτεί την ένταση, επιδιώκει την πόλωση και διατηρεί μια ισοπεδωτική πολεμική στο λόγο του και από την άλλη επιχειρεί να εμφανιστεί ως κυβερνητική δύναμη. Από τη μια επαναλαμβάνει την πρόταση μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου και από την άλλη μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση.
Όμως οι οβιδιακές αλλαγές των προτάσεων και των θέσεών του, η εύκολη και ανέξοδη ρητορεία, η υιοθέτηση όλων των αιτημάτων, η άρνηση κάθε μεταρρύθμισης, η πολυγλωσσία και η υποσχεσιολογία του, αποτελούν απόδειξη ανύπαρκτης προεργασίας ενός κόμματος που δηλώνει ότι φιλοδοξεί να κυβερνήσει τη χώρα. Μια πολιτική γραμμή χωρίς σταθερές, που εξαρτάται από το ακροατήριο, από τη συγκυρία και υπακούει κυρίως σε επικοινωνιακές στοχεύσεις, δεν μπορεί να είναι αυτή η πρόταση διεξόδου.
Αναλογιστείτε: Η όποια ρεαλιστική στροφή που επιχειρεί ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, εάν και όποτε αυτή λάβει χώρα, είναι ή δεν είναι παραδοχή της δικής μας πολιτικής προσέγγισης; Όσα ασθενώς λέγονται για σταδιακή αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, για προσπάθεια εντός ευρωπαϊκού πλαισίου και για ανάγκη αναπτυξιακής πορείας δικαιώνουν όσα εμείς υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε.
Είναι λάθος και επικίνδυνη η επιλογή του να στηρίζει την προοπτική του στην όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης και τη δημαγωγία.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό σημαίνει πολιτική αντιπαράθεση γόνιμη και αποτελεσματική. Αντιπαράθεση προγραμματική και επί της ουσίας και όχι επικοινωνιακή. Η ήδη διαιρεμένη ελληνική κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ακραίες αντιπαραθέσεις, υπερβολές και δημαγωγίες. Η δική μας άρνηση συμμετοχής σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων δεν είναι αδυναμία. Θα επιμείνουμε στην υπόθεση των συνθέσεων και της κοινής προσπάθειας για τη έξοδο από την κρίση.
Με κοινή προσπάθεια τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου πρέπει να αντιμετωπίσουν τον εκφασισμό της κοινωνίας που προωθεί το ναζιστικό μόρφωμα «Χρυσή Αυγή». Η μάχη πρέπει να δοθεί σε πολλά επίπεδα. Σε ιδεολογικό και πολιτικό. Αλλά και με συγκεκριμένη αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας. Προβλήματα που εκμεταλλεύεται για να τροφοδοτείται. Και ο νόμος να εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση των παράνομων ενεργειών της.
Έχουμε τη δική μας ταυτότητα, τη δική μας πολιτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Συμβάλλαμε στη παραμονή της χώρας στο ευρώ. Θα συμβάλλουμε και στην ανασυγκρότηση της με δημοκρατική εμβάθυνση, κοινωνική συνοχή, μείωση των ανισοτήτων
Διεκδικούμε αποτελεσματικές ρυθμίσεις σε σχέση με την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης και ειδικά αυτές που αφορούν τη χώρα μας.
Πρωταγωνιστούμε στην προώθηση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων εξυγίανσης, εξορθολογισμού και δημοκρατικής εμβάθυνσης. Στοχεύουμε στην εξάλειψη της διαφθοράς και τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Βάζουμε φρένο στη υποβάθμιση των δυνάμεων της εργασίας. Αγωνιζόμαστε για τη συγκρότηση ενός συνεκτικού πλέγματος πολιτικών και δράσεων με στόχο την υποστήριξη των κοινωνικά αδύναμων. Παρεμβαίνουμε για να εξαντλούνται τα όρια των βελτιώσεων ειδικά σε θέματα που αφορούν την πραγματική οικονομία. Υποστηρίζουμε την προώθηση ενός νέου σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης
Απευθύνομαι στον κόσμο της εργασίας, τον κόσμο της αλληλεγγύης, τον κόσμο της αντοχής και της υπομονής. Δεν τους ζητούμε να σκύψουν το κεφάλι. Τους ζητούμε όμως να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους. Να γίνουν μέτοχοι της προσπάθειας, παρά τις δυσκολίες, παρά τον θυμό τους. Να συνδεθούν με εκείνη την έξοχη παράδοση του λαού μας που επιμένει και δεν παραιτείται. Που επανέρχεται πάντα στο προσκήνιο, παρά τις κακουχίες και τα λάθη.
Οι συναντήσεις με την τρόικα αυτές τις μέρες επιβεβαιώνουν την αρχική πολιτική εκτίμηση πως απέναντί μας έχουμε μια στάση δογματικά άκαμπτη.
Η επιμονή για συνέχιση των ίδιων συνταγών, παρά τις ομολογίες λαθών από τους ίδιους, είναι ακατανόητη και θα έλεγα πως είναι και ιδεοληπτική. Λάθη τα οποία δημιούργησαν περιττό κοινωνικό πόνο. Λάθη που, όσο δεν οδηγούν σε αναθεωρήσεις προγραμμάτων και πολιτικών, επιβαρύνουν την κοινωνία. Πολλοί πλέον αντιλαμβάνονται πως η παρούσα ευρωπαϊκή πολιτική επιτείνει τα αδιέξοδα και είναι αναγκαία η αναθεώρησή της. Μια αναθεώρηση που θα έρθει υπό το βάρος της αναποτελεσματικότητας και της έκθεσης της ευρωπαϊκής ιδέας σε κίνδυνο.
Αυτό που χρειάζεται τώρα η χώρα μας είναι, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υλοποιηθούν αναπτυξιακές παρεμβάσεις και επενδυτικές πρωτοβουλίες, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας σε νέους τομείς και για νέους ανθρώπους. Ο στόχος μηδενισμού του ελλείμματος πρέπει να στηριχθεί σε ένα αναπτυξιακό κύμα με κινητοποίηση όλων των εσωτερικών δυνάμεων και τη μόχλευση κεφαλαίων από το εξωτερικό. Σήμερα είναι όσο ποτέ αναγκαία η δημοσιονομική εξυγίανση να συνοδευτεί με την αναπτυξιακή διαδικασία και την λήψη μέτρων για την υποστήριξη της κοινωνικής συνοχής.
Καταθέσαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη λήψη έκτακτων μέτρων υποστήριξης των ανέργων, κυρίως σ΄ ό,τι αφορά τις ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι άνεργοι που ζουν σε νοικοκυριά στα οποία δεν υπάρχει ενήλικας εργαζόμενος, οι μακροχρόνια άνεργοι με παρωχημένες ειδικότητες, οι άνεργοι άνω των 55 ετών. Σε συνδυασμό βεβαίως με την υποστήριξη των νέων ανέργων.
Η πρόταση μας περιλαμβάνει :
Αναμόρφωση των Συστημάτων Επιδότησης Ανεργίας, με στόχο την αύξηση του χρόνου επιδότησης και διεύρυνση των ωφελούμενων.
Υγειονομική περίθαλψη όλων των εγγεγραμμένων ανέργων.
Έκτακτες και εκτεταμένες δράσεις ένταξης των ανέργων σε προγράμματα «άμεσης δημιουργίας θέσεων απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα», εργασιακής τοποθέτησης και κατάρτισης.
Η χρηματοδότηση αυτών των προγραμμάτων πρέπει και μπορεί να γίνει με αναπροσανατολισμό των πόρων του ΕΣΠΑ και με την αξιοποίηση της εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η τροποποίηση και συμπλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής είναι αναγκαία. Πρέπει άμεσα να προχωρήσουν ρυθμίσεις για τη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση, την αύξηση του αριθμού των δόσεων για την εξόφληση των οφειλών των πολιτών προς το δημόσιο, την ουσιαστική ελάφρυνση των νοικοκυριών για την εξόφληση δανείων, με αύξηση του αριθμού των δόσεων, μείωση των επιτοκίων και περικοπή μέρους του χρέους, την επανεξέταση και τον ανακαθορισμό της συνολικής τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να υπάρξει παράταση εφαρμογής του ειδικού τέλους ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών και πρέπει να εφαρμοσθεί το 2013 ο Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Περιουσίας.
Το πρόβλημα της ρευστότητας, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα. Πρέπει να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση και να υπάρχει δέσμευση των τραπεζών, στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας με την κυβέρνηση, για να χρηματοδοτήσουν την αγορά. Πρέπει κατεπειγόντως να απελευθερωθούν πόροι για αναπτυξιακά έργα, να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις, να ανοίξουν δουλειές, να υπάρξουν θέσεις εργασίας. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αυξηθεί σημαντικά η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε αναπτυξιακές παρεμβάσεις στη χώρα μας.
Οι εκρηκτικές διαστάσεις της ανεργίας επιβάλλουν να διαμορφωθεί, χωρίς καθυστέρηση, το δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Η έξοδος της χώρας από την κρίση έχει ως αναγκαίο στοιχείο την κοινωνική συνοχή. Έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για έκτακτα μέτρα υποστήριξης των ανέργων και διεκδικούμε την εφαρμογή τους.
Η πάταξη της φοροδιαφυγής πρέπει να γίνει με την ανασυγκρότηση των φορολογικών μηχανισμών.
Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον στον Ευρωπαϊκό Νότο, οφείλουμε όλοι, και εδώ και στις Βρυξέλλες, να αντιληφθούμε ότι η πολιτική σταθερότητα πρέπει να θεμελιωθεί στην κοινωνική συνοχή. Για παράδειγμα, η στάση της τρόικας στο θέμα των απολύσεων στον δημόσιο τομέα δεν είναι αποδεκτή. Όχι μόνο δυσχεραίνει το έργο της διοικητικής μεταρρύθμισης, αλλά ταυτόχρονα υποσκάπτει και την κοινωνική σταθερότητα της χώρας.
Οι δανειστές της χώρας οφείλουν να αντιληφθούν ότι είναι και εταίροι, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δηλώνουμε καθαρά και εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουμε νέα μέτρα που ενισχύουν την ύφεση αντί να την αναχαιτίζουν. Η κατηγορηματικότητα μας δεν είναι πολιτική απειλή. Είναι περιφρούρηση της διαδικασίας παραμονής της χώρας στο ευρώ. Είναι περιφρούρηση της κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας.
Η νέα οικονομική πολιτική πρέπει να έχει αντιυφεσιακό χαρακτήρα και να πιστωθεί με τον απαραίτητο χρόνο ώστε να φανούν τα πρώτα θετικά της αποτελέσματα. Και αυτή είναι μια θέση που, πέρα από εμάς, την υποστηρίζουν πολλοί πλέον στην Ε.Ε. Αυτή μας η θέση συναντιέται με φωνές και άλλων που ζητούν τα ίδια. Η πολιτική που ασκούν οι συντηρητικές κυβερνήσεις κινείται πυροσβεστικά. Κινείται ασθμαίνοντας, γι` αυτό και αναποτελεσματικά, πίσω από την αγορά και τις αγορές, αντί να διαμορφώνει ρυθμιστικό πλαίσιο και ελέγχους της λειτουργίας τους υπέρ των πολιτών.
Η απουσία συνολικού οράματος και συνολικής λύσης ακυρώνει και τα όποια θετικά βήματα, όπως η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης ή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Εποπτείας. Ο δημοσιονομικός συντονισμός είναι ασφαλώς επείγων και αναγκαίος, αλλά καθόλου επαρκής όρος για να συνεχίσει η Ευρώπη την πορεία της. Με αυτή την πολιτική τα κράτη της περιφέρειας συνεχίζουν να μαστίζονται από βαθιά ύφεση και υψηλή ανεργία, ενώ η κρίση αγγίζει όλο και περισσότερο τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης.
Στον αντίποδα βρίσκεται μια προγραμματική ατζέντα που θα έχει ως κύρια στοιχεία :
την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας για δημοσιονομικό συντονισμό, με ένα πιο ευέλικτο «Σύμφωνο για το Ευρώ»,
τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και τη διαμόρφωση πλαισίου λειτουργίας για τις αγορές,
την έκδοση ευρωομολόγου για την αλληλέγγυα αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους των χωρών – μελών και
τα ειδικά αναπτυξιακά ευρωομόλογα για επενδύσεις σε υποδομές ευρωπαϊκής κλίμακας, κυρίως στους τομείς των μεταφορών και της ενέργειας.
Αυτά μπορούν να αποτρέψουν και να αντιστρέψουν τις φυγόκεντρες διαλυτικές τάσεις. Αυτά μπορούν να ενεργοποιήσουν την κοινωνία των πολιτών, να ενισχύσουν το αίσθημα του ευρωπαίου πολίτη, τη συνείδηση της ευρωπαϊκότητας.
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας και τη φωνή μας με την συντριπτική πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για γενναία αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για την περίοδο 2014 – 2020, αντί για τη δημοσιονομική λιτότητα που ενισχύει την ύφεση και την ανεργία, έχει ανάγκη από έναν ενισχυμένο αναδιανεμητικό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό ικανό να στηρίξει τις επενδύσεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα και την ανάπτυξη με προτεραιότητα την εργασία. Η απόφαση της Ευρωβουλής δείχνει το δρόμο για περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη δημοκρατία , περισσότερη ανάπτυξη.
Πέραν όμως των όσων δικαίως διεκδικούμε στη σχέση μας με τους εταίρους και τους δανειστές μας, είναι αδήριτη ανάγκη η προώθηση ρήξεων, ανατροπών, αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό της χώρας.
Είναι σαφές πως στη χώρα υπάρχουν δυνάμεις της αδράνειας που αντιστέκονται. Δυνάμεις που, να το πω απλά, δεν θέλουν να ξεβολευτούν. Αυτές οι δυνάμεις έρχονται από το παρελθόν. Είναι τοποθετημένες προνομιακά στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πλέγμα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Διατηρούν την ψευδαίσθηση πως μπορούν σήμερα, στο περιβάλλον της τιτάνιας προσπάθειας του ελληνικού λαού, να διαχειρίζονται τα πράγματα με τον τρόπο που είχαν συνηθίσει, εκμεταλλευόμενες την δυσανάλογη πολιτική δύναμη που είχαν. Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα που, ενδεχομένως και με δική μας ευθύνη, συνεχίζουν να προσπορίζονται διαφόρων ειδών οφέλη που δεν αντιστοιχούν ούτε στην κατάσταση της χώρας ούτε στην προσπάθεια δίκαιου καταμερισμού των βαρών.
Συμφέροντα που εξυπηρετούν το μερικό έναντι του γενικού καλού. Συμφέροντα επιχειρηματικά που δημιουργούν τεχνητή ζήτηση στο χώρο της υγείας. Καρτέλ που προμηθεύουν το δημόσιο και την αγορά με υπέρογκες τιμές. Συμφέροντα συντεχνιακά που αρνούνται πεισματικά να καταλάβουν πως η εποχή των επιμέρους διευθετήσεων παίρνει τέλος. Που αδυνατούν να καταλάβουν πως ήρθε ο καιρός της πολιτικής που υπερασπίζεται το δημόσιο και συλλογικό συμφέρον.
Τα συμφέροντα αυτά πριμοδοτούν με τις πράξεις τους τις πολιτικές των οριζόντιων περικοπών σε βάρος των γνωστών υποζυγίων.
Δεν μπορούν δημόσιες υπηρεσίες να μην ανταποκρίνονται σε οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας και να μην συνεργάζονται με στόχο την προώθηση αναδιαρθρώσεων.
Δεν μπορούν οι τράπεζες να καθυστερούν την πορεία της ανακεφαλαιοποίησης, τη στιγμή που η ρευστότητα είναι κύριο πρόβλημα της αγοράς.
Οι συνθήκες απαιτούν εγρήγορση. Ούτε εφησυχασμό, ούτε μάχες χαρακωμάτων και οπισθοφυλακών.
Ίσως κάποιοι θεώρησαν ότι η καταβολή της δόσης τον Δεκέμβρη σήμανε λήξη συναγερμού. Ίσως θεώρησαν ότι αφού κατάφεραν να διαφύγουν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας μέχρι τώρα, έπαψαν να διατρέχουν κίνδυνο. Τους πληροφορώ από αυτό το βήμα ότι πλανώνται. Γιατί, φίλες και φίλοι, δεν μπορούμε να συζητάμε για την πορεία της είσπραξης των εσόδων όταν οι φοροδιαφεύγοντες συνεχίζουν τα ίδια. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε μείωση δαπανών σε κρίσιμους κοινωνικά τομείς όταν εξακολουθούν να υπάρχουν πυρήνες κατασπατάλησης πόρων, πυρήνες διαπλοκής και διαφθοράς.
Δεν θα αφήσουμε τη δράση αυτών των δυνάμεων να δημιουργήσει κίνδυνο και στην ίδια την πορεία της χώρας. Έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες σε νομοθετικό και εκτελεστικό επίπεδο για να αντιμετωπιστούν αυτά τα φαινόμενα. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δραστηριοποιηθεί όλο το πολιτικό σύστημα.
Η μεγάλη μεταρρύθμιση είναι η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, αλλά και η ταυτόχρονη τιμωρία όσων διαχειρίστηκαν με τρόπο άνομο δημόσιο χρήμα.
Τιμωρία όσων έκλεψαν, όσων ιδιοποιήθηκαν πόρους, όσων έκαναν τα στραβά μάτια ευνοώντας φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς, όσων εξυπηρέτησαν, μέσω των πολιτικών και διοικητικών τους θέσεων, συμφέροντα μικρά ή μεγάλα. Η δήμευση των παράνομων περιουσιών τους είναι δίκαιη κοινωνική αξίωση.
Θέλουμε να λειτουργήσουμε ως επισπεύδουσα δύναμη των μεταρρυθμίσεων. Ξέρουμε ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Εργαζόμαστε για να είναι με δημοκρατικό περιεχόμενο.
Σημαντική μάχη είναι η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Προσπάθεια που έχει να αντιπαλέψει τόσο την μυωπική στάση κομμάτων της αντιπολίτευσης, που ωθούν τα πράγματα στο χειρότερο δυνατό σενάριο, αυτό των απολύσεων, όσο όμως και με τις ιδεοληψίες της τρόικας.
Δηλώνουμε πως στηρίζουμε την προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης με την ταχύτερη δυνατή ορθολογική ανακατανομή και ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού, παράλληλα με την αναγκαία μείωση των οργανικών θέσεων και την κατάργηση αυτών που πλεονάζουν, με αυτονόητη την απομάκρυνση των επιόρκων. Το µέγεθος της δηµόσιας διοίκησης, που διογκώθηκε µε τις αθρόες και χωρίς κριτήρια προσλήψεις των τελευταίων ετών, περιορίζεται δραστικά. Από το 2010 µέχρι το τέλος του 2015 ο αριθµός των απασχολουµένων θα έχει µειωθεί κατά 150.000, µε φυσιολογικό τρόπο, δηλαδή µε συνταξιοδοτήσεις. Η Ελλάδα ευθυγραµµίζεται µε ό,τι ισχύει στα κράτη-µέλη της Ε.Ε., ως προς το µέγεθος του κράτους. Οποιαδήποτε πολιτική απολύσεων είναι εποµένως και περιττή και δεν αποδίδει κανένα δηµοσιονοµικό όφελος. Αντίθετα, θα υπάρξουν σοβαρότατες επιπτώσεις στην οικονοµία και στην κοινωνία εάν προστεθούν µερικές χιλιάδες ακόµη στους σηµερινούς ενάµισι εκατοµµύριο ανέργους και µάλιστα σε περιβάλλον βαθιάς ύφεσης. Πραγµατικό ζητούµενο για τη στρατηγική εξόδου από την κρίση είναι οι διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις στο κράτος. Το ζήτηµα δεν είναι ένα κράτος όχι µεγάλο ή µικρό, αλλά ένα κράτος αποτελεσµατικό, που να σέβεται τους δηµόσιους πόρους και να τους επιστρέφει στην κοινωνία, µε κριτήριο τις ανάγκες των πολιτών.
Οι αποκρατικοποιήσεις είναι ένας ακόμη τομέας μεταρρυθμίσεων. Προκρίνουμε ένα σχέδιο όπου το κράτος θα θεσπίσει ρυθμιστικό πλαίσιο, θα διασφαλίσει την ποιότητα και την τιμολογιακή πολιτική, εάν πρόκειται για υπηρεσίες και μετά θα προβεί σε αποκρατικοποιήσεις.
Αναφέρομαι στους νέους της χώρας μας. Στους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, στους νέους ανέργους. Στους νέους μας που δίνουν τη δική τους μάχη στη σημερινή δύσκολη πραγματικότητα.
Το μυαλό μας, ο νους μας είναι σε αυτούς. Γνωρίζουμε πως το διάστημα αυτό που συμμετέχουμε στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, τα όσα έχουν επιτευχθεί, δεν είναι αρκετά, είναι λίγα για ένα νέο άνθρωπο. Απευθυνόμενος σε αυτούς ακριβώς, θέλω να τους πώ:
Έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης. Ξέρουμε τις δυσκολίες. Ξέρουμε πως το προσωπικό σχέδιο της ζωής σας έχει ανατραπεί. Πως οι δρόμοι φαίνονται κλειστοί. Κατανοούμε την δυσαρέσκειά σας για τα σημερινά δεδομένα.
Γνωρίζουμε τις δυνατότητές σας.
Θέλω να ξέρετε πως αυτή η προσπάθεια που κάνουμε δεν είναι εύκολη – δεν έχει άμεσα αποτελέσματα. Είναι μια μεσοπρόθεσμη προσπάθεια. Πολλές φορές είναι δελεαστικές οι φωνές του λαϊκισμού, του ανορθολογισμού, της ανεδαφικής επαναστατικότητας, του θυμού και της αγανάκτησης. Ποιό όμως το όφελος των ωραίων λόγων αν το τέλος του δρόμου οδηγεί σε κατάρρευση;
Δεν υποσχόμαστε – πώς θα μπορούσαμε άλλωστε – οτι υπάρχει τρόπος να επιστρέψουμε στον τρόπο ζωής που είχαμε πριν ξεσπάσει η κρίση. Όποιος σας το υπόσχεται αυτό λέει ψέματα. Μπορούμε να σας υποσχεθούμε όμως πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα από αυτό που ζούμε σήμερα όλοι μας. Εργαζόμαστε για ένα πρόγραμμα που με επίκεντρο την ανάπτυξη θα ανοίξει δρόμους για να εκφράσετε την επιστημονική και παραγωγική ζωντάνια σας.
Εσείς η γενιά του διαδικτύου και των νέων τεχνολογιών, της διεθνοποιημένης επικοινωνίας, εσείς θα είσθε η καταλυτική κοινωνική δύναμη της θέσης της χώρας σε νέα τροχιά.
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα μόλις δυόμιση ετών. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα διένυσε μεγάλη απόστασή. Ξεπέρασε αγκυλώσεις ετών. Τα επίπεδα συνεργασιών της είναι ποικίλα. Υποστηρίζει τη συμπαράταξη για την παραμονή της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και την έξοδο από την κρίση, όπως έμπρακτα αποδεικνύεται με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση. Είναι έτοιμη για συνεργασίες και κοινή δράση στα ζητήματα που υπάρχουν συμπτώσεις θέσεων με δυνάμεις του δημοκρατικού χώρου. Κινείται σταθερά για τη συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, για μια προοδευτική πλειοψηφία και για ένα εναλλακτικό προοδευτικό σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας.
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμος και κρίσιμος ο διαχωρισμός των εννοιών συνεργασία και συγχώνευση. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, όπως προανέφερα, ανοιχτή σε συνεργασίες και το απέδειξε. Μια πρόταση αντίθετα, που συσκοτίζει τη διαφορά μεταξύ της κομματικής συγχώνευσης και της πολιτικής συμμαχιών που μπορεί να έχει ένα αυτόνομο κόμμα, το αντιμετωπίζει εργαλειακά και υποτιμά τους ανθρώπους και τις ιδέες τους. Προωθεί μια σύγκλιση «από τα πάνω» όχι ως όραμα που κινητοποιεί αλλά ως επιβαλλόμενη «βούληση».
Η πρόταση της ΔΗΜΑΡ είναι καθαρή. Επιδιώκει τη συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού με την πολιτική συσπείρωση ενός αστερισμού κινήσεων και προσώπων στη βάση της φυσιογνωμίας και του πολιτικού περιεχομένου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Η ΔΗΜΑΡ επιδιώκει τη συγκρότηση μιας στρατηγικής συμμαχίας δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας που απορρίπτουν πολιτικές και καθεστηκυίες πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση. Η συμμαχία αυτή θα οικοδομείται μέσα στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα.
Λέω πολλές φορές ότι η ανασυγκρότηση του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, η ανάγκη της κοινωνίας να υπάρξει μια ισχυρή ευρύτερη Αριστερά, στενά δεμένη με την Οικολογία, με τους Αριστερούς Σοσιαλδημοκράτες και τους δημοκρατικούς μεταρρυθμιστές ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ούτε με κινήσεις Κορυφής, ούτε με συγκολλήσεις. Πολύ περισσότερο δε θα γίνει με φιλολογία προφορική ή γραπτή.
Ορισμένοι καλοπροαίρετα λένε ότι η ΔΗΜΑΡ θέτει αυτούς τους στόχους και ανεβάζει τον πήχυ για να μην το περάσει κανείς.
Θέλω να μιλήσω ευθέως.
Η ΔΗΜΑΡ, φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες δεν έφτιαξε ένα κόμμα για τον εαυτό της. Δεν έριξε τα τείχη της ακινησίας για να υψώσει τοίχους περιχαράκωσης. Δεν δημιουργήσαμε τη ΔΗΜ.ΑΡ. για να την εκχωρήσουμε σε αόριστες και θολές συμπράξεις. Θέλουμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς μοχλό για την ευρύτατη δυνατή συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων, καταλύτη διαλόγου και συναίνεσης, ενωτικό επιταχυντή για τη δημιουργία του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Για μια νέα πορεία της χώρας με τους εργαζόμενους μπροστά. Αυτό θέλουμε. Γι’ αυτό πασχίζουμε.
Οι πιο επικίνδυνοι μύθοι που συνοδεύουν την κρίση είναι η μαγεία των λύσεων και η ανημπόρια της χώρας.
Ο πρώτος, της μαγείας, λέει πως, για να λυθούν τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας, αρκεί η πολιτική βούληση ενός ηγέτη και ενός κόμματος. Δεν αρκεί! Χρειάζεται, αλλά δεν αρκεί.
Όσοι καλλιεργούν αυτόν το μύθο υποτιμούν το Λαβύρινθο των προβλημάτων, θεωρούν την εξουσία αυτοσκοπό και επιδιώκουν την τυφλή υπακοή των οπαδών.
Πλανώνται! Δεν θα τους διευκολύνουμε. Πέρασε πια η εποχή των αυτοδυναμιών, των αδιαμφισβήτητων ηγεσιών και των βεβαιοτήτων του πελατειακού κράτους.
Κανένας ηγέτης, κανένα κόμμα, μόνο του, δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε ολοκληρωμένες λύσεις, ούτε τη Δημοκρατία.
Το γιατί, το περιγράφει με τη χαρακτηριστική του οξυδέρκεια ο Στέλιος Ράμφος :
«Το πολιτικό μας σύστημα» λέει ο Ράμφος, (το) «χαρακτηρίζει μια αδιάκοπη αντιπαλότητα και αναμέτρηση κομμάτων και ομάδων με κοινό τόπο συναινέσεως την συνενοχή. Στην άσπονδη συνενοχή τους οι σπαρασσόμενες φατρίες μοιράζονται τόσα, ώστε οι θεσμοί ν΄ αδειάζουν από περιεχόμενο. Η πολιτική με συγκολλητική ουσία την ιδιοτέλεια και την μερικότητα ευνοεί κατ΄ εξοχήν τις δημόσιες αμαρτίες, ενώ οι θεσμοί έχουν ιδρυθεί για να τις αποτρέπουν».
Συντρόφισσες και σύντροφοι, στην υπόθεση της διακυβέρνησης μπήκαμε για να κλείσουμε το δρόμο στην ιδιοτέλεια και τη μερικότητα των πολιτικών του παρελθόντος. Στην ιδιοτέλεια απαντούμε με ανιδιοτέλεια, προσωπική και κομματική. Στη μερικότητα, απαντούμε με συνεργασίες, προωθητικές ενός ολοκληρωμένου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.
Αισθάνομαι ήδη την εύλογη ανησυχία σας, σύντροφοί μου. Το ερώτημα «και δεν ανησυχείς Πρόεδρε, είσαι βέβαιος ότι θα πετύχουμε με αυτήν την πολιτική; Όταν όλοι γύρω μας λένε, εγώ ο αναντικατάστατος, εγώ ο σωτήρας, εγώ ο μέγας διαπραγματευτής, εμείς θα επιμένουμε στο εμείς;»
Όχι μόνο δεν ανησυχώ, αλλά σας διαβεβαιώνω κιόλας: Αυτή είναι σήμερα η αναγκαία, η αληθινή επανάσταση στην πολιτική ζωή της χώρας μας.
Το κάρο στην ανηφόρα, και σήμερα και πάντα, το τραβούν όσοι επενδύουν στο εμείς, κόντρα στο ρεύμα του λαϊκισμού και στη μιζέρια της αδράνειας, όσοι μπορούν και θέλουν να συνεργάζονται και να συνθέτουν. Αυτή είναι η δημοκρατική πολιτική: η σύνθεση του διαλόγου. Μόνο έτσι θα ξαναδώσουμε περιεχόμενο και κύρος στους θεσμούς.
Για κάποιους η διέξοδος είναι στο παρελθόν, η επιστροφή στον πρότερο βίο της επίπλαστης ευδαιμονίας και του ωραιοποιημένου πελατειακού κράτους.
Εμείς, η Δημοκρατική Αριστερά, λέμε με απόλυτη σαφήνεια και βεβαιότητα: ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να επιστρέψουμε στο χθες και στις αμαρτίες του.
Κοιτάμε στο μέλλον και ανοίγουμε το δρόμο της προόδου. Σταθερά, σταδιακά.
Επιλέγουμε να κοιτάμε στα μάτια τις νέες και τους νέους ανθρώπους του τόπου μας. Στα μάτια. Με θάρρος. Όχι γιατί δεν ευθυνόμαστε κι εμείς για τις αδυναμίες του δικού μας παρελθόντος, αλλά διότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το σχεδιασμό του μέλλοντος.
Μην εφησυχάζετε! Το δρόμο της ζωής δεν τον ανοίγουν οι Σειρήνες του λαϊκισμού, οι κραυγές της μισαλλοδοξίας, οι οιμωγές της καταστροφής. Οι δρόμοι ανοίγουν με συγκεκριμένη πολιτική. Θα τον ανοίξουμε μαζί, νέοι και νέες. Έτσι κι αλλιώς, το ξέρετε, περάσαμε άνυδρες εποχές σε άνυδρους τόπους και σταθήκαμε όρθιοι.
Συνεχίζουμε! Περπατώντας ψύχραιμα. Στα μονοπάτια των ιδεών, στην αλληλεγγύη των γενεών, στις πολιτικές που ανοίγουν δρόμο στη δημιουργία.
Με πίστη στη δύναμη της ευθύνης του ανθρώπου. Με πίστη στη δημιουργικότητά του.
Με τη Δημοκρατική Αριστερά και την υπευθυνότητα της για την Ελλάδα και την κοινωνία.
Εδώ, στον «Κεραμεικό», πραγματοποιήσαμε το 1ο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Συγκροτήσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά. Τη δύναμη που εμπνέεται από το όραμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Τη δύναμη που στον πυρήνα της στρατηγικής της βρίσκεται ο δημοκρατικός και αριστερός ευρωπαϊσμός, ο δρόμος των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων και η οικολογική εγρήγορση. Τη δύναμη που παρεμβαίνει στο παρόν επιδιώκοντας να επηρεάσει τις εξελίξεις. Τη δύναμη που μάχεται για την ανασυγκρότηση της χώρας, με τις αρχές της ισότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της οικολογικής και δίκαιης ανάπτυξης, της υπεράσπισης των δυνάμεων της εργασίας.
Αυτούς τους στόχους θα υπηρετούμε σταθερά.
Το κόμμα μας συγκροτήθηκε μέσα στην κρίση. Παρουσιάσαμε ένα νέο πολιτικό σχέδιο για τη χώρα. Ένα πολιτικό σχέδιο που αναγνώριζε το δεσμευτικό πλαίσιο της χώρας και ταυτόχρονα επιχειρούσε να το αλλάξει. Ένα σχέδιο που έδειχνε το δρόμο εξόδου από την κρίση. Που υποστήριζε την σταδιακή απαγκίστρωση από τους επαχθείς όρους του μνημονίου παράλληλα με την προώθηση μεγάλων μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την οικονομία.
Είχαμε και εμείς τη δυνατότητα να μείνουμε στο έδαφος της διαμαρτυρίας. Να επενδύσουμε προεκλογικά στην αγανάκτηση των πολιτών και να «παίξουμε» στον εύκολο δρόμο των ψηφοθηρικών υποσχέσεων. Δεν είναι στη δική μας κουλτούρα, ποτέ δεν ήταν άλλωστε, τέτοιες επιλογές. Στόχος μας ήταν και είναι η άσκηση πολιτικής, στο πλαίσιο ενός εναλλακτικού προοδευτικού προγράμματος για τη διακυβέρνηση της χώρας, που όμως θα βασίζεται σε ρεαλιστικές παραδοχές και θα είναι εφαρμόσιμο.
Μετά τις εκλογές του Μαΐου και την αποτυχία να συγκροτηθεί κυβέρνηση – όχι με δική μας ευθύνη –, ζητήσαμε από το λαό «εντολή για λύση». Μετά τις εκλογές του Ιουνίου αποφασίσαμε να στηρίξουμε και να μετάσχουμε στην κυβέρνηση συνεργασίας, με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην κοινωνία και τη χώρα.
Όμως, σε μια εποχή συγχύσεων, πολλοί ψαρεύουν στα θολά νερά. Θολά νερά, βρώμικα ψάρια, λέει ο λαός.
Άλλος λέει ότι όποιος παίρνει την ευθύνη να υπερασπιστεί την κοινωνία, να υπερασπισθεί τους αδύναμους, με συγκεκριμένες προτάσεις, με συγκεκριμένους αγώνες δεν είναι πια Αριστερός. Όποιος παίρνει την ευθύνη να αποδείξει ότι έχει δίκιο κι αυτός λένε δεν είναι Αριστερός.
Ως εάν Αριστερός σημαίνει να κάθεσαι στην άκρη, μόνο να φωνάζεις και να μην επιχειρηματολογείς και όταν σε καλεί η ευθύνη για τη σωτηρία της χώρας, εσύ να στρίβεις, να κάνεις ότι δεν άκουσες.
Ως εάν Αριστερός σημαίνει τη μία να λες ότι το Μνημόνιο θα πέσει στη Βουλή και την άλλη να μέμφεσαι το μαζικό κίνημα γιατί δεν επιτεύχθηκε ο δικός σου μαξιμαλιστικός στόχος, τον οποίο ποτέ δεν πίστεψες. Απλώς τον πέταξες στην πολιτική αγορά για να μην πάρεις ευθύνες.
Ή μήπως είναι Αριστερός όποιος λέει χτες ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ, προχτές ότι μπορεί και η δραχμή να δώσει λύση και, σήμερα, ανακαλύπτει ότι «το ευρώ είναι το νόμισμά μας.»
Πώς άρχισε, όμως και πώς συνεχίζεται κάθε μέρα, φίλες και φίλοι, η μάχη, ο αγώνας να κρατηθεί η Ελλάδα στο Ευρώ; Άρχισε με τη συγκρότηση της κυβέρνησης εθνικής ανάγκης. Αν δεν είχαμε πάρει την ευθύνη να στηρίξουμε αυτήν την κυβέρνηση πού θα ήταν η Ελλάδα τώρα και πού το ευρώ; Θα ήταν άπιαστο όνειρο, γιατί δυστυχώς θα ζούσαμε τον εφιάλτη της δραχμής.
Και στο σημείο αυτό θέλω να στείλω ένα μήνυμα προς την ελληνική κοινωνία αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα. Πολλοί από εμάς που συγκροτούμε τη Δημοκρατική Αριστερά αναπτύξαμε πολιτική δράση πολλά χρόνια από θέσεις αντιπολίτευσης. Δεν μας συγκίνησαν ποτέ τα αξιώματα και η εξουσία. Όμως η αγωνιστική πολιτική στάση δεν ταυτίζεται με υποχρεωτική παραμονή στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Στην κρίσιμη περίοδο που διανύει η χώρα μας, αγώνας σημαίνει αναζήτηση της βέλτιστης λύσης, με βάση τα πραγματικά δεδομένα, που, δυστυχώς, είναι εξαιρετικά δυσχερή. Έτσι αντιλαμβανόμαστε στη Δημοκρατική Αριστερά την ευθύνη και το ρόλο της Αριστεράς, ιδιαίτερα σε αυτή την κρίσιμη μεταβατική φάση για την Ελλάδα.
Τώρα, εννιά μήνες μετά τις εκλογές και το σχηματισμό κυβέρνησης, μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα κέρδισε την παραμονή στο ευρώ. Εξασφάλισε τη συνέχιση της χρηματοδότησης, τη μείωση του χρέους και την προοπτική να υπάρξουν μέσα στο 2014 νέες βελτιωτικές ρυθμίσεις. Έγινε ένα αποφασιστικό βήμα για να απομακρυνθεί η χώρα από τη διακεκαυμένη ζώνη της χρεοκοπίας και να αρχίσουν να δημιουργούνται προϋποθέσεις για την υπέρβαση του χρεοκρατικού δεσμευτικού πλαισίου.
Αυτή η επιτυχία επιβεβαίωσε την επιλογή που κάναμε για συμμετοχή στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης. Ρωτούν ορισμένοι: Θα ήταν τα πράγματα διαφορετικά αν δεν συμμετείχατε στην κυβέρνηση; Απαντάμε: Ναι, θα ήταν πολύ διαφορετικά. Δεν ισχύει αυτό που υποστηρίζει η αντιπολίτευση ότι έτσι και αλλιώς η παραμονή στο ευρώ ήταν διασφαλισμένη. Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν αυτονόητη. Δεν θα προέκυπτε αν και η Δημοκρατική Αριστερά δεν είχε τη δική της σημαντικότατη συμβολή.
Έπρεπε να σχηματιστεί κυβέρνηση και να στηριχθεί από ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έτσι ώστε να δίνει εγγυήσεις για την ευρύτερη στήριξη του προγράμματος προσαρμογής. Η συμμετοχή μας βοήθησε ουσιαστικά. Η Ελλάδα προσήλθε με ισχυρή κυβέρνηση στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Η συμμετοχή μας απέτρεψε περαιτέρω επαχθή μέτρα και βελτίωσε τους όρους της συμφωνίας σε πολλά σημεία. Χαρακτηριστική η αλλαγή της ρύθμισης του μνημονίου που προέβλεπε πως οι πόροι ενδεχόμενης υπερκάλυψης των δημοσιονομικών στόχων θα διοχετεύονταν 100% στο λογαριασμό εξόφλησης του χρέους. Για πρώτη φορά, από την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, ετέθη άμεσα το κοινωνικό ζήτημα και ιεραρχήθηκε ως εξίσου σημαντικό με το ζήτημα του χρέους.
Αυτή η πορεία δεν ήταν εύκολη ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τη Δημοκρατική Αριστερά. Δεν ήταν εύκολη για την κοινωνία. Ξέρουμε πως ό,τι κατακτήθηκε δεν έγινε χωρίς να ληφθούν μέτρα – μέτρα επώδυνα - για τον ελληνικό λαό. Γνωρίζουμε καλά τα βάρη της κοινωνίας για όλη αυτή την προσπάθεια, που δεν επιτρέπει ούτε θριαμβολογίες ούτε εφησυχασμό.
Είχαμε να κάνουμε με εταίρους και δανειστές με συντηρητικές πολιτικές αντιλήψεις, τιμωρητική διάθεση, σε αρκετές περιπτώσεις, και δογματισμό σε σχέση με τις λύσεις. Τα προγράμματα λιτότητας που επιμένουν να εφαρμόζονται τόσο στην Ελλάδα όσο και στον ευρωπαϊκό νότο δεν έφεραν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Δεν κρύβουμε ότι δεν συμφωνούμε με όλα όσα έγιναν από την κυβέρνηση αυτούς τους 9 μήνες. Είναι γνωστό ότι μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση υπάρχουν πολιτικές διαφορές. Υπάρχουν πλευρές της ασκούμενης πολιτικής που δεν μας εκφράζουν και οι διαφωνίες μας διατυπώνονται με καθαρό και δημόσιο τρόπο.
Θέτουμε βεβαίως σε προτεραιότητα τον μείζονα στόχο, που είναι η σταθερότητα στη χώρα. Σε κάθε περίπτωση όμως αναδείχθηκε ως αναγκαιότητα η διασφάλιση συναινέσεων μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Αυτό είναι το ζητούμενο στις συνεργατικές κυβερνήσεις.
Η νέα φάση που διανύει η χώρα δεν σημαίνει απαλλαγή από δυσκολίες και προκλήσεις. Η οικονομία δεν θα μπει σε φάση σταθεροποίησης και ανάκαμψης με τον αυτόματο πιλότο του προγράμματος προσαρμογής. Δεν έχουμε πλέον τον νομισματικό κίνδυνο, αλλά αντιμετωπίζουμε τη μεγάλη απειλή της ύφεσης.
Ξέρω ότι η αγορά έχει στεγνώσει, η πτώση της ζήτησης και τα προβλήματα ρευστότητας απειλούν ακόμη και επιχειρήσεις με υγιή οικονομικά μεγέθη. Ξέρω ότι αν αυτή η πορεία δεν αναστραφεί απειλείται η οικονομική δραστηριότητα.
Γνωρίζω τις κοινωνικές συνθήκες. Γνωρίζω ότι ο παλμός της κοινωνίας χτυπά στα εφημερεύοντα νοσοκομεία που πασχίζουν να ανταποκριθούν στο αίτημα για υγειονομική περίθαλψη. Γνωρίζω ότι οι ασφαλισμένοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι στριμώχνονται σε ουρές για να διευθετήσουν υποθέσεις τους με το δημόσιο. Γνωρίζω πως πολλές οικογένειες δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Γνωρίζω ότι πολλοί φέτος δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν την θέρμανσή τους.
Είναι μια εικόνα που πληγώνει.
Αυτή η κατάσταση, σωρευτικό αποτέλεσμα της κρίσης αλλά και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Χρέος της κυβέρνησης είναι να την αλλάξει. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να βρεθούν αυτά τα προβλήματα και η αντιμετώπιση τους στο κέντρο του κυβερνητικού έργου.
Το πρώτο εννεάμηνο της κυβερνητικής θητείας, η προσπάθεια επικεντρώθηκε στην επαναδιαπραγμάτευση σχετικά με τη συνέχιση του προγράμματος χρηματοδοτικής στήριξης της χώρας. Τώρα πρέπει να επικεντρωθεί στην οικονομική σταθεροποίηση και τη συντεταγμένη κοινωνική ανασυγκρότηση. Υπάρχει δρόμος μπροστά μας για να υπερβούμε την πολύπλευρη κρίση. Απαιτείται συνεχής προσπάθεια.
Ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις στα προβλήματά. Αποτελεσματικότερες και δικαιότερες λύσεις όμως μπορούν να υπάρξουν. Δεν είναι νομοτέλεια η διαρκής υποβάθμιση. Δεν είναι νομοτέλεια η απίσχναση της οικονομίας. Δεν είναι νομοτέλεια η συνεχής επιβάρυνση φορολογουμένων – μισθωτών και συνταξιούχων. Πρέπει να μπει τέλος στα μέτρα λιτότητας, να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις και να πληρώσουν πλέον όλοι το μέρος που τους αναλογεί. Δεν μπορούν να βάζουν πλάτη για να κρατάνε τη χώρα όρθια οι ίδιοι και οι ίδιοι. Υπάρχει δικαιότερος τρόπος κατανομής των βαρών και για αυτόν μάχεται η Δημοκρατική Αριστερά.
Ξέρουμε ότι μεγάλο μέρος των πολιτών προσβλέπει στη Δημοκρατική Αριστερά. Ζητά βεβαίως να επιτελέσουμε καλύτερα το ρόλο μας για την προώθηση λύσεων στα μεγάλα προβλήματα. Αυτό θα κάνουμε.
Όλοι θα κριθούμε πολιτικά από το ρόλο που θα διαδραματίσουμε και για τους στόχους της επόμενης φάσης. Αυτοί αφορούν στο χαρακτήρα των αλλαγών που θα προωθηθούν στη χώρα και τα αποτελέσματα που θα έχουν.
Το πολιτικό σχέδιο που παρουσιάσαμε στον ελληνικό λαό και προεκλογικά, είναι αυτό που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Και αναφέρομαι στο πλαίσιο που οριοθετείται από τις παραμέτρους: Λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συνεργασία με τους εταίρους, διαπραγμάτευση δυσμενών όρων του μνημονίου και σταδιακή απαγκίστρωση από αυτό με αποκατάσταση των αδικιών, δημιουργία ασπίδας κοινωνικής προστασίας, προώθηση των μεταρρυθμίσεων στο κράτος και την κοινωνία και πέρασμα σε ένα νέο βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης.
Αυτό το σχέδιο θα υπηρετείται κάθε φορά ανάλογα και με τους πολιτικούς συσχετισμούς, που θα διαμορφώνονται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Όσο πιο δυνατή θα είναι η Δημοκρατική Αριστερά τόσο περισσότερο θα προωθείται αυτό το σχέδιο προς όφελος της χώρας και των εργαζομένων. Για αυτό σας καλούμε να στηρίξετε και να ενισχύσετε τη Δημοκρατική Αριστερά στην καθημερινή της προσπάθεια.
Η στήριξη και η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση παραμένει σταθερή επιλογή. Θέλουμε να λειτουργεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σύνθεση των διαφορετικών απόψεων μεταξύ των κομμάτων που την στηρίζουν, με αποτελεσματικότητα, συνεκτικότητα, ταχύτητα και αποδοτικότητα. Θέλουμε να δώσει σημαντικά δείγματα γραφής και αποτελέσματα για την αλλαγή και την υπέρβαση των πολιτικών και πρακτικών που οδήγησαν στην κρίση. Θέλουμε να πετύχει, γιατί αυτό θα σημαίνει επιτυχία της ελληνικής κοινωνίας.
Η στήριξη και η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση διεκδικούμε να έχει αντίκρισμα και αποτελέσματα στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Να συνιστά συμμετοχή και ταυτόχρονα έλεγχο της εξουσίας. Η διακριτή μας θέση δεν απειλεί την κυβέρνηση. Αντίθετα, τη στηρίζει. Απειλή είναι τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας. Αυτήν την απειλή κατανοούμε και για αυτό επιμένουμε με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και διεκδικήσεις.
Η προγραμματική συμφωνία για τη συγκρότηση της κυβέρνησης βρίσκεται σε ισχύ. Δεν θα παραιτηθούμε από τις βασικές ιδέες της. Η συμφωνία αυτή πρέπει να υλοποιηθεί με ορίζοντα τετραετίας. Ιδιαίτερα στα σημεία που δεν επηρεάζονται από τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, θεωρούμε ότι αυτονόητα αποτελούν δεσμευτικό πλαίσιο για την κυβέρνηση.
Ξέρουμε ότι τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, συμφωνούν σε ένα πολιτικό πλαίσιο. Δεν έχουν βεβαίως την ίδια πολιτική, ούτε στερούνται κομματικής στρατηγικής.
Με τη Νέα Δημοκρατία έχουμε σημαντικές διαφορές σε πολλά θέματα, όπως, για παράδειγμα, η ιθαγένεια, οι επιτάξεις υπηρεσιών και εργαζομένων, η επικοινωνιακή στρατηγική της έντασης, η αντίληψη για την ανάπτυξη. Είναι αυτονόητο ότι δίνουμε τη μάχη να μην ανοίγονται ζητήματα μονοκομματικής ατζέντας, ειδικά όταν αυτά δεν αφορούν υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της χώρας.
Με το ΠΑΣΟΚ επίσης έχουμε διαφορές που εδράζονται τόσο στο παρελθόν, όσο και στο παρόν. Θεωρούμε ότι ως κυβέρνηση που έφερε το μνημόνιο έχει ευθύνες και μάλιστα πολλές. Έχει ευθύνες για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες της πολιτικής που άσκησε Σήμερα, στηρίζοντας μαζί με το ΠΑΣΟΚ την κυβέρνηση, η συνεργασία μας θα κρίνεται στα συγκεκριμένα ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής.
Η αναζήτηση προωθητικών συγκλίσεων με τους κυβερνητικούς εταίρους είναι για μας ζητούμενο ώστε να προχωρεί αποτελεσματικά το κυβερνητικό έργο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια τροφοδοτεί την ένταση, επιδιώκει την πόλωση και διατηρεί μια ισοπεδωτική πολεμική στο λόγο του και από την άλλη επιχειρεί να εμφανιστεί ως κυβερνητική δύναμη. Από τη μια επαναλαμβάνει την πρόταση μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου και από την άλλη μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση.
Όμως οι οβιδιακές αλλαγές των προτάσεων και των θέσεών του, η εύκολη και ανέξοδη ρητορεία, η υιοθέτηση όλων των αιτημάτων, η άρνηση κάθε μεταρρύθμισης, η πολυγλωσσία και η υποσχεσιολογία του, αποτελούν απόδειξη ανύπαρκτης προεργασίας ενός κόμματος που δηλώνει ότι φιλοδοξεί να κυβερνήσει τη χώρα. Μια πολιτική γραμμή χωρίς σταθερές, που εξαρτάται από το ακροατήριο, από τη συγκυρία και υπακούει κυρίως σε επικοινωνιακές στοχεύσεις, δεν μπορεί να είναι αυτή η πρόταση διεξόδου.
Αναλογιστείτε: Η όποια ρεαλιστική στροφή που επιχειρεί ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, εάν και όποτε αυτή λάβει χώρα, είναι ή δεν είναι παραδοχή της δικής μας πολιτικής προσέγγισης; Όσα ασθενώς λέγονται για σταδιακή αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, για προσπάθεια εντός ευρωπαϊκού πλαισίου και για ανάγκη αναπτυξιακής πορείας δικαιώνουν όσα εμείς υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε.
Είναι λάθος και επικίνδυνη η επιλογή του να στηρίζει την προοπτική του στην όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης και τη δημαγωγία.
Το πολιτικό σύστημα πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό σημαίνει πολιτική αντιπαράθεση γόνιμη και αποτελεσματική. Αντιπαράθεση προγραμματική και επί της ουσίας και όχι επικοινωνιακή. Η ήδη διαιρεμένη ελληνική κοινωνία δεν έχει ανάγκη από ακραίες αντιπαραθέσεις, υπερβολές και δημαγωγίες. Η δική μας άρνηση συμμετοχής σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων δεν είναι αδυναμία. Θα επιμείνουμε στην υπόθεση των συνθέσεων και της κοινής προσπάθειας για τη έξοδο από την κρίση.
Με κοινή προσπάθεια τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου πρέπει να αντιμετωπίσουν τον εκφασισμό της κοινωνίας που προωθεί το ναζιστικό μόρφωμα «Χρυσή Αυγή». Η μάχη πρέπει να δοθεί σε πολλά επίπεδα. Σε ιδεολογικό και πολιτικό. Αλλά και με συγκεκριμένη αντιμετώπιση των προβλημάτων της κοινωνίας. Προβλήματα που εκμεταλλεύεται για να τροφοδοτείται. Και ο νόμος να εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση των παράνομων ενεργειών της.
Έχουμε τη δική μας ταυτότητα, τη δική μας πολιτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Συμβάλλαμε στη παραμονή της χώρας στο ευρώ. Θα συμβάλλουμε και στην ανασυγκρότηση της με δημοκρατική εμβάθυνση, κοινωνική συνοχή, μείωση των ανισοτήτων
Διεκδικούμε αποτελεσματικές ρυθμίσεις σε σχέση με την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης και ειδικά αυτές που αφορούν τη χώρα μας.
Πρωταγωνιστούμε στην προώθηση των μεγάλων μεταρρυθμίσεων εξυγίανσης, εξορθολογισμού και δημοκρατικής εμβάθυνσης. Στοχεύουμε στην εξάλειψη της διαφθοράς και τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος. Βάζουμε φρένο στη υποβάθμιση των δυνάμεων της εργασίας. Αγωνιζόμαστε για τη συγκρότηση ενός συνεκτικού πλέγματος πολιτικών και δράσεων με στόχο την υποστήριξη των κοινωνικά αδύναμων. Παρεμβαίνουμε για να εξαντλούνται τα όρια των βελτιώσεων ειδικά σε θέματα που αφορούν την πραγματική οικονομία. Υποστηρίζουμε την προώθηση ενός νέου σχεδίου εθνικής ανασυγκρότησης
Απευθύνομαι στον κόσμο της εργασίας, τον κόσμο της αλληλεγγύης, τον κόσμο της αντοχής και της υπομονής. Δεν τους ζητούμε να σκύψουν το κεφάλι. Τους ζητούμε όμως να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους. Να γίνουν μέτοχοι της προσπάθειας, παρά τις δυσκολίες, παρά τον θυμό τους. Να συνδεθούν με εκείνη την έξοχη παράδοση του λαού μας που επιμένει και δεν παραιτείται. Που επανέρχεται πάντα στο προσκήνιο, παρά τις κακουχίες και τα λάθη.
Οι συναντήσεις με την τρόικα αυτές τις μέρες επιβεβαιώνουν την αρχική πολιτική εκτίμηση πως απέναντί μας έχουμε μια στάση δογματικά άκαμπτη.
Η επιμονή για συνέχιση των ίδιων συνταγών, παρά τις ομολογίες λαθών από τους ίδιους, είναι ακατανόητη και θα έλεγα πως είναι και ιδεοληπτική. Λάθη τα οποία δημιούργησαν περιττό κοινωνικό πόνο. Λάθη που, όσο δεν οδηγούν σε αναθεωρήσεις προγραμμάτων και πολιτικών, επιβαρύνουν την κοινωνία. Πολλοί πλέον αντιλαμβάνονται πως η παρούσα ευρωπαϊκή πολιτική επιτείνει τα αδιέξοδα και είναι αναγκαία η αναθεώρησή της. Μια αναθεώρηση που θα έρθει υπό το βάρος της αναποτελεσματικότητας και της έκθεσης της ευρωπαϊκής ιδέας σε κίνδυνο.
Αυτό που χρειάζεται τώρα η χώρα μας είναι, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να υλοποιηθούν αναπτυξιακές παρεμβάσεις και επενδυτικές πρωτοβουλίες, που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας σε νέους τομείς και για νέους ανθρώπους. Ο στόχος μηδενισμού του ελλείμματος πρέπει να στηριχθεί σε ένα αναπτυξιακό κύμα με κινητοποίηση όλων των εσωτερικών δυνάμεων και τη μόχλευση κεφαλαίων από το εξωτερικό. Σήμερα είναι όσο ποτέ αναγκαία η δημοσιονομική εξυγίανση να συνοδευτεί με την αναπτυξιακή διαδικασία και την λήψη μέτρων για την υποστήριξη της κοινωνικής συνοχής.
Καταθέσαμε μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη λήψη έκτακτων μέτρων υποστήριξης των ανέργων, κυρίως σ΄ ό,τι αφορά τις ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι άνεργοι που ζουν σε νοικοκυριά στα οποία δεν υπάρχει ενήλικας εργαζόμενος, οι μακροχρόνια άνεργοι με παρωχημένες ειδικότητες, οι άνεργοι άνω των 55 ετών. Σε συνδυασμό βεβαίως με την υποστήριξη των νέων ανέργων.
Η πρόταση μας περιλαμβάνει :
Αναμόρφωση των Συστημάτων Επιδότησης Ανεργίας, με στόχο την αύξηση του χρόνου επιδότησης και διεύρυνση των ωφελούμενων.
Υγειονομική περίθαλψη όλων των εγγεγραμμένων ανέργων.
Έκτακτες και εκτεταμένες δράσεις ένταξης των ανέργων σε προγράμματα «άμεσης δημιουργίας θέσεων απασχόλησης μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα», εργασιακής τοποθέτησης και κατάρτισης.
Η χρηματοδότηση αυτών των προγραμμάτων πρέπει και μπορεί να γίνει με αναπροσανατολισμό των πόρων του ΕΣΠΑ και με την αξιοποίηση της εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η τροποποίηση και συμπλήρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής είναι αναγκαία. Πρέπει άμεσα να προχωρήσουν ρυθμίσεις για τη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση, την αύξηση του αριθμού των δόσεων για την εξόφληση των οφειλών των πολιτών προς το δημόσιο, την ουσιαστική ελάφρυνση των νοικοκυριών για την εξόφληση δανείων, με αύξηση του αριθμού των δόσεων, μείωση των επιτοκίων και περικοπή μέρους του χρέους, την επανεξέταση και τον ανακαθορισμό της συνολικής τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Στο πλαίσιο αυτό δεν πρέπει να υπάρξει παράταση εφαρμογής του ειδικού τέλους ηλεκτροδοτούμενων επιφανειών και πρέπει να εφαρμοσθεί το 2013 ο Ενιαίος Φόρος Ακίνητης Περιουσίας.
Το πρόβλημα της ρευστότητας, αποκτά επείγοντα χαρακτήρα. Πρέπει να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση και να υπάρχει δέσμευση των τραπεζών, στο πλαίσιο μιας προγραμματικής συμφωνίας με την κυβέρνηση, για να χρηματοδοτήσουν την αγορά. Πρέπει κατεπειγόντως να απελευθερωθούν πόροι για αναπτυξιακά έργα, να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρήσεις, να ανοίξουν δουλειές, να υπάρξουν θέσεις εργασίας. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αυξηθεί σημαντικά η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε αναπτυξιακές παρεμβάσεις στη χώρα μας.
Οι εκρηκτικές διαστάσεις της ανεργίας επιβάλλουν να διαμορφωθεί, χωρίς καθυστέρηση, το δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Η έξοδος της χώρας από την κρίση έχει ως αναγκαίο στοιχείο την κοινωνική συνοχή. Έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για έκτακτα μέτρα υποστήριξης των ανέργων και διεκδικούμε την εφαρμογή τους.
Η πάταξη της φοροδιαφυγής πρέπει να γίνει με την ανασυγκρότηση των φορολογικών μηχανισμών.
Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται πλέον στον Ευρωπαϊκό Νότο, οφείλουμε όλοι, και εδώ και στις Βρυξέλλες, να αντιληφθούμε ότι η πολιτική σταθερότητα πρέπει να θεμελιωθεί στην κοινωνική συνοχή. Για παράδειγμα, η στάση της τρόικας στο θέμα των απολύσεων στον δημόσιο τομέα δεν είναι αποδεκτή. Όχι μόνο δυσχεραίνει το έργο της διοικητικής μεταρρύθμισης, αλλά ταυτόχρονα υποσκάπτει και την κοινωνική σταθερότητα της χώρας.
Οι δανειστές της χώρας οφείλουν να αντιληφθούν ότι είναι και εταίροι, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δηλώνουμε καθαρά και εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουμε νέα μέτρα που ενισχύουν την ύφεση αντί να την αναχαιτίζουν. Η κατηγορηματικότητα μας δεν είναι πολιτική απειλή. Είναι περιφρούρηση της διαδικασίας παραμονής της χώρας στο ευρώ. Είναι περιφρούρηση της κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας.
Η νέα οικονομική πολιτική πρέπει να έχει αντιυφεσιακό χαρακτήρα και να πιστωθεί με τον απαραίτητο χρόνο ώστε να φανούν τα πρώτα θετικά της αποτελέσματα. Και αυτή είναι μια θέση που, πέρα από εμάς, την υποστηρίζουν πολλοί πλέον στην Ε.Ε. Αυτή μας η θέση συναντιέται με φωνές και άλλων που ζητούν τα ίδια. Η πολιτική που ασκούν οι συντηρητικές κυβερνήσεις κινείται πυροσβεστικά. Κινείται ασθμαίνοντας, γι` αυτό και αναποτελεσματικά, πίσω από την αγορά και τις αγορές, αντί να διαμορφώνει ρυθμιστικό πλαίσιο και ελέγχους της λειτουργίας τους υπέρ των πολιτών.
Η απουσία συνολικού οράματος και συνολικής λύσης ακυρώνει και τα όποια θετικά βήματα, όπως η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης ή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Εποπτείας. Ο δημοσιονομικός συντονισμός είναι ασφαλώς επείγων και αναγκαίος, αλλά καθόλου επαρκής όρος για να συνεχίσει η Ευρώπη την πορεία της. Με αυτή την πολιτική τα κράτη της περιφέρειας συνεχίζουν να μαστίζονται από βαθιά ύφεση και υψηλή ανεργία, ενώ η κρίση αγγίζει όλο και περισσότερο τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης.
Στον αντίποδα βρίσκεται μια προγραμματική ατζέντα που θα έχει ως κύρια στοιχεία :
την αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας για δημοσιονομικό συντονισμό, με ένα πιο ευέλικτο «Σύμφωνο για το Ευρώ»,
τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και τη διαμόρφωση πλαισίου λειτουργίας για τις αγορές,
την έκδοση ευρωομολόγου για την αλληλέγγυα αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους των χωρών – μελών και
τα ειδικά αναπτυξιακά ευρωομόλογα για επενδύσεις σε υποδομές ευρωπαϊκής κλίμακας, κυρίως στους τομείς των μεταφορών και της ενέργειας.
Αυτά μπορούν να αποτρέψουν και να αντιστρέψουν τις φυγόκεντρες διαλυτικές τάσεις. Αυτά μπορούν να ενεργοποιήσουν την κοινωνία των πολιτών, να ενισχύσουν το αίσθημα του ευρωπαίου πολίτη, τη συνείδηση της ευρωπαϊκότητας.
Ενώνουμε τις δυνάμεις μας και τη φωνή μας με την συντριπτική πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για γενναία αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, για την περίοδο 2014 – 2020, αντί για τη δημοσιονομική λιτότητα που ενισχύει την ύφεση και την ανεργία, έχει ανάγκη από έναν ενισχυμένο αναδιανεμητικό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό ικανό να στηρίξει τις επενδύσεις σε ευρωπαϊκή κλίμακα και την ανάπτυξη με προτεραιότητα την εργασία. Η απόφαση της Ευρωβουλής δείχνει το δρόμο για περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη δημοκρατία , περισσότερη ανάπτυξη.
Πέραν όμως των όσων δικαίως διεκδικούμε στη σχέση μας με τους εταίρους και τους δανειστές μας, είναι αδήριτη ανάγκη η προώθηση ρήξεων, ανατροπών, αλλαγών και μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό της χώρας.
Είναι σαφές πως στη χώρα υπάρχουν δυνάμεις της αδράνειας που αντιστέκονται. Δυνάμεις που, να το πω απλά, δεν θέλουν να ξεβολευτούν. Αυτές οι δυνάμεις έρχονται από το παρελθόν. Είναι τοποθετημένες προνομιακά στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πλέγμα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Διατηρούν την ψευδαίσθηση πως μπορούν σήμερα, στο περιβάλλον της τιτάνιας προσπάθειας του ελληνικού λαού, να διαχειρίζονται τα πράγματα με τον τρόπο που είχαν συνηθίσει, εκμεταλλευόμενες την δυσανάλογη πολιτική δύναμη που είχαν. Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε μικρά και μεγάλα συμφέροντα που, ενδεχομένως και με δική μας ευθύνη, συνεχίζουν να προσπορίζονται διαφόρων ειδών οφέλη που δεν αντιστοιχούν ούτε στην κατάσταση της χώρας ούτε στην προσπάθεια δίκαιου καταμερισμού των βαρών.
Συμφέροντα που εξυπηρετούν το μερικό έναντι του γενικού καλού. Συμφέροντα επιχειρηματικά που δημιουργούν τεχνητή ζήτηση στο χώρο της υγείας. Καρτέλ που προμηθεύουν το δημόσιο και την αγορά με υπέρογκες τιμές. Συμφέροντα συντεχνιακά που αρνούνται πεισματικά να καταλάβουν πως η εποχή των επιμέρους διευθετήσεων παίρνει τέλος. Που αδυνατούν να καταλάβουν πως ήρθε ο καιρός της πολιτικής που υπερασπίζεται το δημόσιο και συλλογικό συμφέρον.
Τα συμφέροντα αυτά πριμοδοτούν με τις πράξεις τους τις πολιτικές των οριζόντιων περικοπών σε βάρος των γνωστών υποζυγίων.
Δεν μπορούν δημόσιες υπηρεσίες να μην ανταποκρίνονται σε οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας και να μην συνεργάζονται με στόχο την προώθηση αναδιαρθρώσεων.
Δεν μπορούν οι τράπεζες να καθυστερούν την πορεία της ανακεφαλαιοποίησης, τη στιγμή που η ρευστότητα είναι κύριο πρόβλημα της αγοράς.
Οι συνθήκες απαιτούν εγρήγορση. Ούτε εφησυχασμό, ούτε μάχες χαρακωμάτων και οπισθοφυλακών.
Ίσως κάποιοι θεώρησαν ότι η καταβολή της δόσης τον Δεκέμβρη σήμανε λήξη συναγερμού. Ίσως θεώρησαν ότι αφού κατάφεραν να διαφύγουν σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας μέχρι τώρα, έπαψαν να διατρέχουν κίνδυνο. Τους πληροφορώ από αυτό το βήμα ότι πλανώνται. Γιατί, φίλες και φίλοι, δεν μπορούμε να συζητάμε για την πορεία της είσπραξης των εσόδων όταν οι φοροδιαφεύγοντες συνεχίζουν τα ίδια. Δεν μπορούμε να ανεχθούμε μείωση δαπανών σε κρίσιμους κοινωνικά τομείς όταν εξακολουθούν να υπάρχουν πυρήνες κατασπατάλησης πόρων, πυρήνες διαπλοκής και διαφθοράς.
Δεν θα αφήσουμε τη δράση αυτών των δυνάμεων να δημιουργήσει κίνδυνο και στην ίδια την πορεία της χώρας. Έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες σε νομοθετικό και εκτελεστικό επίπεδο για να αντιμετωπιστούν αυτά τα φαινόμενα. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δραστηριοποιηθεί όλο το πολιτικό σύστημα.
Η μεγάλη μεταρρύθμιση είναι η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, αλλά και η ταυτόχρονη τιμωρία όσων διαχειρίστηκαν με τρόπο άνομο δημόσιο χρήμα.
Τιμωρία όσων έκλεψαν, όσων ιδιοποιήθηκαν πόρους, όσων έκαναν τα στραβά μάτια ευνοώντας φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς, όσων εξυπηρέτησαν, μέσω των πολιτικών και διοικητικών τους θέσεων, συμφέροντα μικρά ή μεγάλα. Η δήμευση των παράνομων περιουσιών τους είναι δίκαιη κοινωνική αξίωση.
Θέλουμε να λειτουργήσουμε ως επισπεύδουσα δύναμη των μεταρρυθμίσεων. Ξέρουμε ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Εργαζόμαστε για να είναι με δημοκρατικό περιεχόμενο.
Σημαντική μάχη είναι η μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Προσπάθεια που έχει να αντιπαλέψει τόσο την μυωπική στάση κομμάτων της αντιπολίτευσης, που ωθούν τα πράγματα στο χειρότερο δυνατό σενάριο, αυτό των απολύσεων, όσο όμως και με τις ιδεοληψίες της τρόικας.
Δηλώνουμε πως στηρίζουμε την προσπάθεια διοικητικής μεταρρύθμισης με την ταχύτερη δυνατή ορθολογική ανακατανομή και ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού, παράλληλα με την αναγκαία μείωση των οργανικών θέσεων και την κατάργηση αυτών που πλεονάζουν, με αυτονόητη την απομάκρυνση των επιόρκων. Το µέγεθος της δηµόσιας διοίκησης, που διογκώθηκε µε τις αθρόες και χωρίς κριτήρια προσλήψεις των τελευταίων ετών, περιορίζεται δραστικά. Από το 2010 µέχρι το τέλος του 2015 ο αριθµός των απασχολουµένων θα έχει µειωθεί κατά 150.000, µε φυσιολογικό τρόπο, δηλαδή µε συνταξιοδοτήσεις. Η Ελλάδα ευθυγραµµίζεται µε ό,τι ισχύει στα κράτη-µέλη της Ε.Ε., ως προς το µέγεθος του κράτους. Οποιαδήποτε πολιτική απολύσεων είναι εποµένως και περιττή και δεν αποδίδει κανένα δηµοσιονοµικό όφελος. Αντίθετα, θα υπάρξουν σοβαρότατες επιπτώσεις στην οικονοµία και στην κοινωνία εάν προστεθούν µερικές χιλιάδες ακόµη στους σηµερινούς ενάµισι εκατοµµύριο ανέργους και µάλιστα σε περιβάλλον βαθιάς ύφεσης. Πραγµατικό ζητούµενο για τη στρατηγική εξόδου από την κρίση είναι οι διαρθρωτικές µεταρρυθµίσεις στο κράτος. Το ζήτηµα δεν είναι ένα κράτος όχι µεγάλο ή µικρό, αλλά ένα κράτος αποτελεσµατικό, που να σέβεται τους δηµόσιους πόρους και να τους επιστρέφει στην κοινωνία, µε κριτήριο τις ανάγκες των πολιτών.
Οι αποκρατικοποιήσεις είναι ένας ακόμη τομέας μεταρρυθμίσεων. Προκρίνουμε ένα σχέδιο όπου το κράτος θα θεσπίσει ρυθμιστικό πλαίσιο, θα διασφαλίσει την ποιότητα και την τιμολογιακή πολιτική, εάν πρόκειται για υπηρεσίες και μετά θα προβεί σε αποκρατικοποιήσεις.
Αναφέρομαι στους νέους της χώρας μας. Στους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, στους νέους ανέργους. Στους νέους μας που δίνουν τη δική τους μάχη στη σημερινή δύσκολη πραγματικότητα.
Το μυαλό μας, ο νους μας είναι σε αυτούς. Γνωρίζουμε πως το διάστημα αυτό που συμμετέχουμε στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, τα όσα έχουν επιτευχθεί, δεν είναι αρκετά, είναι λίγα για ένα νέο άνθρωπο. Απευθυνόμενος σε αυτούς ακριβώς, θέλω να τους πώ:
Έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης. Ξέρουμε τις δυσκολίες. Ξέρουμε πως το προσωπικό σχέδιο της ζωής σας έχει ανατραπεί. Πως οι δρόμοι φαίνονται κλειστοί. Κατανοούμε την δυσαρέσκειά σας για τα σημερινά δεδομένα.
Γνωρίζουμε τις δυνατότητές σας.
Θέλω να ξέρετε πως αυτή η προσπάθεια που κάνουμε δεν είναι εύκολη – δεν έχει άμεσα αποτελέσματα. Είναι μια μεσοπρόθεσμη προσπάθεια. Πολλές φορές είναι δελεαστικές οι φωνές του λαϊκισμού, του ανορθολογισμού, της ανεδαφικής επαναστατικότητας, του θυμού και της αγανάκτησης. Ποιό όμως το όφελος των ωραίων λόγων αν το τέλος του δρόμου οδηγεί σε κατάρρευση;
Δεν υποσχόμαστε – πώς θα μπορούσαμε άλλωστε – οτι υπάρχει τρόπος να επιστρέψουμε στον τρόπο ζωής που είχαμε πριν ξεσπάσει η κρίση. Όποιος σας το υπόσχεται αυτό λέει ψέματα. Μπορούμε να σας υποσχεθούμε όμως πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα από αυτό που ζούμε σήμερα όλοι μας. Εργαζόμαστε για ένα πρόγραμμα που με επίκεντρο την ανάπτυξη θα ανοίξει δρόμους για να εκφράσετε την επιστημονική και παραγωγική ζωντάνια σας.
Εσείς η γενιά του διαδικτύου και των νέων τεχνολογιών, της διεθνοποιημένης επικοινωνίας, εσείς θα είσθε η καταλυτική κοινωνική δύναμη της θέσης της χώρας σε νέα τροχιά.
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα κόμμα μόλις δυόμιση ετών. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα διένυσε μεγάλη απόστασή. Ξεπέρασε αγκυλώσεις ετών. Τα επίπεδα συνεργασιών της είναι ποικίλα. Υποστηρίζει τη συμπαράταξη για την παραμονή της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και την έξοδο από την κρίση, όπως έμπρακτα αποδεικνύεται με τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση. Είναι έτοιμη για συνεργασίες και κοινή δράση στα ζητήματα που υπάρχουν συμπτώσεις θέσεων με δυνάμεις του δημοκρατικού χώρου. Κινείται σταθερά για τη συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, για μια προοδευτική πλειοψηφία και για ένα εναλλακτικό προοδευτικό σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας.
Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμος και κρίσιμος ο διαχωρισμός των εννοιών συνεργασία και συγχώνευση. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, όπως προανέφερα, ανοιχτή σε συνεργασίες και το απέδειξε. Μια πρόταση αντίθετα, που συσκοτίζει τη διαφορά μεταξύ της κομματικής συγχώνευσης και της πολιτικής συμμαχιών που μπορεί να έχει ένα αυτόνομο κόμμα, το αντιμετωπίζει εργαλειακά και υποτιμά τους ανθρώπους και τις ιδέες τους. Προωθεί μια σύγκλιση «από τα πάνω» όχι ως όραμα που κινητοποιεί αλλά ως επιβαλλόμενη «βούληση».
Η πρόταση της ΔΗΜΑΡ είναι καθαρή. Επιδιώκει τη συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού με την πολιτική συσπείρωση ενός αστερισμού κινήσεων και προσώπων στη βάση της φυσιογνωμίας και του πολιτικού περιεχομένου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Η ΔΗΜΑΡ επιδιώκει τη συγκρότηση μιας στρατηγικής συμμαχίας δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας που απορρίπτουν πολιτικές και καθεστηκυίες πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση. Η συμμαχία αυτή θα οικοδομείται μέσα στα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα.
Λέω πολλές φορές ότι η ανασυγκρότηση του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, η ανάγκη της κοινωνίας να υπάρξει μια ισχυρή ευρύτερη Αριστερά, στενά δεμένη με την Οικολογία, με τους Αριστερούς Σοσιαλδημοκράτες και τους δημοκρατικούς μεταρρυθμιστές ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ούτε με κινήσεις Κορυφής, ούτε με συγκολλήσεις. Πολύ περισσότερο δε θα γίνει με φιλολογία προφορική ή γραπτή.
Ορισμένοι καλοπροαίρετα λένε ότι η ΔΗΜΑΡ θέτει αυτούς τους στόχους και ανεβάζει τον πήχυ για να μην το περάσει κανείς.
Θέλω να μιλήσω ευθέως.
Η ΔΗΜΑΡ, φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες δεν έφτιαξε ένα κόμμα για τον εαυτό της. Δεν έριξε τα τείχη της ακινησίας για να υψώσει τοίχους περιχαράκωσης. Δεν δημιουργήσαμε τη ΔΗΜ.ΑΡ. για να την εκχωρήσουμε σε αόριστες και θολές συμπράξεις. Θέλουμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς μοχλό για την ευρύτατη δυνατή συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων, καταλύτη διαλόγου και συναίνεσης, ενωτικό επιταχυντή για τη δημιουργία του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Για μια νέα πορεία της χώρας με τους εργαζόμενους μπροστά. Αυτό θέλουμε. Γι’ αυτό πασχίζουμε.
Οι πιο επικίνδυνοι μύθοι που συνοδεύουν την κρίση είναι η μαγεία των λύσεων και η ανημπόρια της χώρας.
Ο πρώτος, της μαγείας, λέει πως, για να λυθούν τα προβλήματα της οικονομίας και της κοινωνίας, αρκεί η πολιτική βούληση ενός ηγέτη και ενός κόμματος. Δεν αρκεί! Χρειάζεται, αλλά δεν αρκεί.
Όσοι καλλιεργούν αυτόν το μύθο υποτιμούν το Λαβύρινθο των προβλημάτων, θεωρούν την εξουσία αυτοσκοπό και επιδιώκουν την τυφλή υπακοή των οπαδών.
Πλανώνται! Δεν θα τους διευκολύνουμε. Πέρασε πια η εποχή των αυτοδυναμιών, των αδιαμφισβήτητων ηγεσιών και των βεβαιοτήτων του πελατειακού κράτους.
Κανένας ηγέτης, κανένα κόμμα, μόνο του, δεν μπορεί να διασφαλίσει ούτε ολοκληρωμένες λύσεις, ούτε τη Δημοκρατία.
Το γιατί, το περιγράφει με τη χαρακτηριστική του οξυδέρκεια ο Στέλιος Ράμφος :
«Το πολιτικό μας σύστημα» λέει ο Ράμφος, (το) «χαρακτηρίζει μια αδιάκοπη αντιπαλότητα και αναμέτρηση κομμάτων και ομάδων με κοινό τόπο συναινέσεως την συνενοχή. Στην άσπονδη συνενοχή τους οι σπαρασσόμενες φατρίες μοιράζονται τόσα, ώστε οι θεσμοί ν΄ αδειάζουν από περιεχόμενο. Η πολιτική με συγκολλητική ουσία την ιδιοτέλεια και την μερικότητα ευνοεί κατ΄ εξοχήν τις δημόσιες αμαρτίες, ενώ οι θεσμοί έχουν ιδρυθεί για να τις αποτρέπουν».
Συντρόφισσες και σύντροφοι, στην υπόθεση της διακυβέρνησης μπήκαμε για να κλείσουμε το δρόμο στην ιδιοτέλεια και τη μερικότητα των πολιτικών του παρελθόντος. Στην ιδιοτέλεια απαντούμε με ανιδιοτέλεια, προσωπική και κομματική. Στη μερικότητα, απαντούμε με συνεργασίες, προωθητικές ενός ολοκληρωμένου σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.
Αισθάνομαι ήδη την εύλογη ανησυχία σας, σύντροφοί μου. Το ερώτημα «και δεν ανησυχείς Πρόεδρε, είσαι βέβαιος ότι θα πετύχουμε με αυτήν την πολιτική; Όταν όλοι γύρω μας λένε, εγώ ο αναντικατάστατος, εγώ ο σωτήρας, εγώ ο μέγας διαπραγματευτής, εμείς θα επιμένουμε στο εμείς;»
Όχι μόνο δεν ανησυχώ, αλλά σας διαβεβαιώνω κιόλας: Αυτή είναι σήμερα η αναγκαία, η αληθινή επανάσταση στην πολιτική ζωή της χώρας μας.
Το κάρο στην ανηφόρα, και σήμερα και πάντα, το τραβούν όσοι επενδύουν στο εμείς, κόντρα στο ρεύμα του λαϊκισμού και στη μιζέρια της αδράνειας, όσοι μπορούν και θέλουν να συνεργάζονται και να συνθέτουν. Αυτή είναι η δημοκρατική πολιτική: η σύνθεση του διαλόγου. Μόνο έτσι θα ξαναδώσουμε περιεχόμενο και κύρος στους θεσμούς.
Για κάποιους η διέξοδος είναι στο παρελθόν, η επιστροφή στον πρότερο βίο της επίπλαστης ευδαιμονίας και του ωραιοποιημένου πελατειακού κράτους.
Εμείς, η Δημοκρατική Αριστερά, λέμε με απόλυτη σαφήνεια και βεβαιότητα: ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να επιστρέψουμε στο χθες και στις αμαρτίες του.
Κοιτάμε στο μέλλον και ανοίγουμε το δρόμο της προόδου. Σταθερά, σταδιακά.
Επιλέγουμε να κοιτάμε στα μάτια τις νέες και τους νέους ανθρώπους του τόπου μας. Στα μάτια. Με θάρρος. Όχι γιατί δεν ευθυνόμαστε κι εμείς για τις αδυναμίες του δικού μας παρελθόντος, αλλά διότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το σχεδιασμό του μέλλοντος.
Μην εφησυχάζετε! Το δρόμο της ζωής δεν τον ανοίγουν οι Σειρήνες του λαϊκισμού, οι κραυγές της μισαλλοδοξίας, οι οιμωγές της καταστροφής. Οι δρόμοι ανοίγουν με συγκεκριμένη πολιτική. Θα τον ανοίξουμε μαζί, νέοι και νέες. Έτσι κι αλλιώς, το ξέρετε, περάσαμε άνυδρες εποχές σε άνυδρους τόπους και σταθήκαμε όρθιοι.
Συνεχίζουμε! Περπατώντας ψύχραιμα. Στα μονοπάτια των ιδεών, στην αλληλεγγύη των γενεών, στις πολιτικές που ανοίγουν δρόμο στη δημιουργία.
Με πίστη στη δύναμη της ευθύνης του ανθρώπου. Με πίστη στη δημιουργικότητά του.
Με τη Δημοκρατική Αριστερά και την υπευθυνότητα της για την Ελλάδα και την κοινωνία.
