Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης υπέρβασης των Μνημονίων
Με σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας και επανεκκίνησης της οικονομίας υπερβαίνουμε τα μνημόνια
Η Ελλάδα μετά από μια επώδυνη τριετία σκληρών προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, για να επιβιώσει μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα χρειάζεται ένα δικό της Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης υπέρβασης των μνημονίων.
Ένα Εθνικό Σχέδιο που θα υπερβαίνει τα πολιτικά στερεότυπα της εποχής του «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και θα απευθύνεται και στις δυνάμεις, οι οποίες επλήγησαν από την κρίση και είναι παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας που νοιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο.
Η Ελλάδα μπορεί πράγματι, πολύ σύντομα, γιατί έχει την ευελιξία και τη δυνατότητα να το κάνει αυτό, να μετατραπεί από αποδιοπομπαίο τράγο σε παράδειγμα σύγχρονης ανταγωνιστικής οικονομίας, σε υπόδειγμα μετάβασης από μία ιδιόρρυθμη σε μία κανονική κατάσταση.
Μόνο με το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης θα πετύχουμε την υπέρβαση των μνημονίων. Αυτός είναι ο εθνικός στόχος: η ουσιαστική και όχι η δημαγωγική απελευθέρωση από το μνημόνιο.
Η ελληνική κοινωνία θέλει να αλλάξει και θέλει να ξανακερδίσει. Θέλει να είναι συνεκτική, με δομές, με δίκτυα ασφάλειας, με ενεργό τοπική αυτοδιοίκηση, με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δεν λειτουργούν μόνον περιστασιακά, αλλά έχουν μία συνολική αντίληψη για το πού πηγαίνει ο τόπος.
Ένα Εθνικό Σχέδιο που θα υπερβαίνει τα πολιτικά στερεότυπα της εποχής του «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και θα απευθύνεται και στις δυνάμεις, οι οποίες επλήγησαν από την κρίση και είναι παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας που νοιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο.
Η Ελλάδα μπορεί πράγματι, πολύ σύντομα, γιατί έχει την ευελιξία και τη δυνατότητα να το κάνει αυτό, να μετατραπεί από αποδιοπομπαίο τράγο σε παράδειγμα σύγχρονης ανταγωνιστικής οικονομίας, σε υπόδειγμα μετάβασης από μία ιδιόρρυθμη σε μία κανονική κατάσταση.
Μόνο με το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης θα πετύχουμε την υπέρβαση των μνημονίων. Αυτός είναι ο εθνικός στόχος: η ουσιαστική και όχι η δημαγωγική απελευθέρωση από το μνημόνιο.
Η ελληνική κοινωνία θέλει να αλλάξει και θέλει να ξανακερδίσει. Θέλει να είναι συνεκτική, με δομές, με δίκτυα ασφάλειας, με ενεργό τοπική αυτοδιοίκηση, με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που δεν λειτουργούν μόνον περιστασιακά, αλλά έχουν μία συνολική αντίληψη για το πού πηγαίνει ο τόπος.
Οι εξωτερικές προϋποθέσεις ανάκαμψης
Εξωτερικές προϋποθέσεις οι οποίες ορισμένες από αυτές έχουν επιτευχθεί με την στρατηγική της κυβέρνησης και την εκταμίευση της δόσης των 44,7 δις ευρώ που δίνει ζωτικό χρόνο στην χώρα για την ανασυγκρότηση της και την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της.
Πρώτη προϋπόθεση, άμεση, καθαρή πολιτική απόφαση των εταίρων μας για το ελληνικό ζήτημα που δεν θα επιτρέπει άλλο την παράταση της εκκρεμότητας.
Δεύτερη προϋπόθεση, άμεση και πλήρης εκταμίευση όλων των δόσεων που υπολείπονται έως το τέλος του 2012. Δηλαδή 31,5 + 5 + 8,2 δισ. ευρώ.
Τρίτη προϋπόθεση, η διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους.
Τέταρτη προϋπόθεση, η ουσιαστική επιμήκυνση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής. Δηλαδή, η διασφάλιση πως η Ελλάδα έχει τη στήριξη των εταίρων της μέχρι την επάνοδό της στις αγορές. Αυτό έχει ήδη περιληφθεί ρητά σε σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Eurogroup , ως δέσμευση της Ευρωζώνης από τον Ιούλιο του 2011 και μετά και αποτελεί μετά τις τελευταίες αποφάσεις ένα κεκτημένο για την Ελλάδα που πρέπει και στο μέλλον να αξιοποιηθεί.
Πέμπτη προϋπόθεση, ένα νέο, ριζικά διαφορετικό επικοινωνιακό πλαίσιο, που αντιστρέφει τα αρνητικά και θανατηφόρα στερεότυπα εναντίον της Ελλάδας.
Έκτη προϋπόθεση, το αναπτυξιακό και κοινωνικό πακέτο, με τη θεσμική στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Με τη διμερή στήριξη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης για επενδύσεις και για συμμετοχή στις ιδιωτικοποιήσεις. Για αξιοποίηση προς όφελος της Ελλάδας του νέου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου που αφορά και την ΚΑΠ και το νέο ΕΣΠΑ και τα διαρθρωτικά ταμεία και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, προς το οποίο πρέπει να μεταφερθούν πόροι από τα διαρθρωτικά ταμεία για να οργανώσουμε το δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
Δημοσιονομικές και χρηματοοικονομικές προϋποθέσεις
Πρώτη ομάδα Δημοσιονομικών προϋποθέσεων
- Η κανονική εκτέλεση του Προϋπολογισμού και του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
- Η επίτευξη των στόχων στα δημόσια έσοδα, φορολογικά και ασφαλιστικά. Το πρόβλημα δεν είναι η εκτέλεση του προϋπολογισμού της κεντρικής κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι πάντα η εκτέλεση του προϋπολογισμού της γενικής κυβέρνησης. Και τα προβλήματα υστερήσεων δεν είναι στα φορολογικά έσοδα, αλλά στα ασφαλιστικά έσοδα.
- Το ίδιο ισχύει για τις δημόσιες δαπάνες, για τη μείωσή τους στα μεγάλα μέτωπα της σπατάλης στην υγεία, στη δημόσια διοίκηση και όλα τα άλλα.
- Η διαμόρφωση του νέου Εθνικού Φορολογικού Συστήματος, το οποίο πρέπει να εμπεριέχει άλλου είδους ισορροπίες, αναπτυξιακές και κοινωνικές, για να νιώσει η ελληνική κοινωνία ότι συντελείται μια ουσιαστική αλλαγή στις σχέσεις, κράτους, οικονομίας και κοινωνίας. Τα προγεφυρώματα, όμως, είναι όλα ψηφισμένα. Ισχύουν και πρέπει να εφαρμοστούν.
Δεύτερη ομάδα προϋποθέσεων, οι χρηματοοικονομικές
- Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν είναι προστασία των τραπεζιτών, ούτε προστασία απλά και μόνον των καταθέσεων. Είναι προστασία των καταθέσεων, ώστε να υπάρχουν χορηγήσεις, να υπάρχει ρευστότητα, να υπάρχει πραγματική οικονομία, να υπάρχουν οι προϋποθέσεις της ανάπτυξης
- Το κράτος πρέπει να δείξει ότι ασκεί πράγματι το στρατηγικό έλεγχο επί των τραπεζών, συνάπτοντας με αυτές τρία σύμφωνα: σύμφωνο ρευστότητας, σύμφωνο ανασυγκρότησης και σύμφωνο σταδιακής ανάκτησης της αξίας τους, ώστε να μειωθεί το βάρος που κουβαλά το δημόσιο χρέος.
- Εδώ εντάσσονται οι ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Το ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση. Μόνον έτσι μπορούν να στηριχθούν επιχειρήσεις, νέοι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κάτι στη ζωή τους στο πλαίσιο του νέου παραγωγικού μοντέλου.
Οι τράπεζες, υπό τον στρατηγικό έλεγχο του κράτους, είναι ο μοχλός που μπορεί να μετατρέψει σε πράξη την εθνική στρατηγική για την έξοδο από την κρίση.
Οι προϋποθέσεις για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τη χώρα - ένα ‘’ κανονικό κράτος ‘’
- Η ριζική αλλαγή της νοοτροπίας της δημόσιας διοίκησης στα θέματα των
επενδύσεων, της επιχειρηματικότητας, ανάπτυξης.
- Υποστήριξη από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που πολλές φορές θέτει ανυπέρβλητα εμπόδια σε ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις.
- Η επίλυση των μεγάλων θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία της ελληνικής
δικαιοσύνης και τη στάση της σε αυτό που λέγεται «ανάπτυξη και επένδυση».
Χρειαζόμαστε φιλοεπενδυτική και φιλοαναπτυξιακή δικαιοσύνη.
- Οριστική αντιμετώπιση των θεμάτων του χωροταξικού και πολεοδομικού
σχεδιασμού και των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ώστε με απόλυτο
σεβασμό στην αειφορία και τις επόμενες γενιές η Ελλάδα να γίνει πεδίο επενδύσεων και όχι ένας απωθητικός προορισμός.
- Υπάρχουν, όμως και τα μεγάλα ανοικτά θέματα: Ζητήματα ασφάλειας,
μεταναστευτικής πολιτικής, λειτουργίας των πόλεων.
- Αλλά υπάρχουν και τα μεγάλα ζητήματα του εκλογικού συστήματος, της
κωδικοποίησης της νομοθεσίας και εν τέλει –το 2013- της αναθεώρησης του
Συντάγματος, ώστε να ανανεωθεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία, υιοθετώντας τις αρχές της μετα-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
- Η διαμόρφωση των προϋποθέσεων της πολιτικής διεύθυνσης της χώρας.
- Δεν αρκεί η κυβερνητική σταθερότητα. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης υπό
συνθήκες κρίσης δεν είναι ο εύκολος, συνδικαλιστικός ρόλος του παρελθόντος.
Τώρα υπάρχει εθνική ευθύνη, η οποία δεν ανήκει μόνο στη μία πλευρά του
πολιτικού φάσματος.
Μόνον υπό αυτές τις πολιτικές προϋποθέσεις μπορούμε να μετατρέψουμε σε
βούληση του τόπου το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.
Προϋποθέσεις κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης
Η ανάγκη να υπάρξει, μέσα στην κοινωνία των πολιτών, η μεταρρυθμιστική
πανστρατιά που είναι αναγκαία.
- Οι κοινωνικοί εταίροι καλούνται να απαντήσουν σε πολύ κρίσιμα διλήμματα.
Δεν αρκεί η συμμετοχή σε συζητήσεις για τις συλλογικές συμβάσεις. Το ίδιο το
μοντέλο ανάπτυξης, η υπόσταση της χώρας, είναι αντικείμενο ευθύνης και των κοινωνικών εταίρων σε εθνικό αλλά και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο μέσα από τα σύμφωνα ανάπτυξης.
- Η κοινωνική συνοχή δεν είναι έννοια, είναι κατάσταση. Αυτή προϋποθέτει μέτρα κατά της απόλυτης φτώχειας, μέτρα για τους αναπήρους, μέτρα για τον έλεγχο των τιμών.
- Όλα όμως αυτά προϋποθέτουν την ενεργό συμμετοχή των πολιτών.
Προϋποθέτουν πως η κοινωνία θα πάρει τις δικές της πρωτοβουλίες, θα αξιοποιήσει το τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο που υπάρχει, που είναι μεγάλος συντελεστής ανάπτυξης της χώρας.
Πρώτη προϋπόθεση, άμεση, καθαρή πολιτική απόφαση των εταίρων μας για το ελληνικό ζήτημα που δεν θα επιτρέπει άλλο την παράταση της εκκρεμότητας.
Δεύτερη προϋπόθεση, άμεση και πλήρης εκταμίευση όλων των δόσεων που υπολείπονται έως το τέλος του 2012. Δηλαδή 31,5 + 5 + 8,2 δισ. ευρώ.
Τρίτη προϋπόθεση, η διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους.
Τέταρτη προϋπόθεση, η ουσιαστική επιμήκυνση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής. Δηλαδή, η διασφάλιση πως η Ελλάδα έχει τη στήριξη των εταίρων της μέχρι την επάνοδό της στις αγορές. Αυτό έχει ήδη περιληφθεί ρητά σε σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Eurogroup , ως δέσμευση της Ευρωζώνης από τον Ιούλιο του 2011 και μετά και αποτελεί μετά τις τελευταίες αποφάσεις ένα κεκτημένο για την Ελλάδα που πρέπει και στο μέλλον να αξιοποιηθεί.
Πέμπτη προϋπόθεση, ένα νέο, ριζικά διαφορετικό επικοινωνιακό πλαίσιο, που αντιστρέφει τα αρνητικά και θανατηφόρα στερεότυπα εναντίον της Ελλάδας.
Έκτη προϋπόθεση, το αναπτυξιακό και κοινωνικό πακέτο, με τη θεσμική στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Με τη διμερή στήριξη των κρατών-μελών της Ευρωζώνης για επενδύσεις και για συμμετοχή στις ιδιωτικοποιήσεις. Για αξιοποίηση προς όφελος της Ελλάδας του νέου πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου που αφορά και την ΚΑΠ και το νέο ΕΣΠΑ και τα διαρθρωτικά ταμεία και το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, προς το οποίο πρέπει να μεταφερθούν πόροι από τα διαρθρωτικά ταμεία για να οργανώσουμε το δίχτυ κοινωνικής προστασίας.
Δημοσιονομικές και χρηματοοικονομικές προϋποθέσεις
Πρώτη ομάδα Δημοσιονομικών προϋποθέσεων
- Η κανονική εκτέλεση του Προϋπολογισμού και του Μεσοπροθέσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής.
- Η επίτευξη των στόχων στα δημόσια έσοδα, φορολογικά και ασφαλιστικά. Το πρόβλημα δεν είναι η εκτέλεση του προϋπολογισμού της κεντρικής κυβέρνησης.
Το πρόβλημα είναι πάντα η εκτέλεση του προϋπολογισμού της γενικής κυβέρνησης. Και τα προβλήματα υστερήσεων δεν είναι στα φορολογικά έσοδα, αλλά στα ασφαλιστικά έσοδα.
- Το ίδιο ισχύει για τις δημόσιες δαπάνες, για τη μείωσή τους στα μεγάλα μέτωπα της σπατάλης στην υγεία, στη δημόσια διοίκηση και όλα τα άλλα.
- Η διαμόρφωση του νέου Εθνικού Φορολογικού Συστήματος, το οποίο πρέπει να εμπεριέχει άλλου είδους ισορροπίες, αναπτυξιακές και κοινωνικές, για να νιώσει η ελληνική κοινωνία ότι συντελείται μια ουσιαστική αλλαγή στις σχέσεις, κράτους, οικονομίας και κοινωνίας. Τα προγεφυρώματα, όμως, είναι όλα ψηφισμένα. Ισχύουν και πρέπει να εφαρμοστούν.
Δεύτερη ομάδα προϋποθέσεων, οι χρηματοοικονομικές
- Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν είναι προστασία των τραπεζιτών, ούτε προστασία απλά και μόνον των καταθέσεων. Είναι προστασία των καταθέσεων, ώστε να υπάρχουν χορηγήσεις, να υπάρχει ρευστότητα, να υπάρχει πραγματική οικονομία, να υπάρχουν οι προϋποθέσεις της ανάπτυξης
- Το κράτος πρέπει να δείξει ότι ασκεί πράγματι το στρατηγικό έλεγχο επί των τραπεζών, συνάπτοντας με αυτές τρία σύμφωνα: σύμφωνο ρευστότητας, σύμφωνο ανασυγκρότησης και σύμφωνο σταδιακής ανάκτησης της αξίας τους, ώστε να μειωθεί το βάρος που κουβαλά το δημόσιο χρέος.
- Εδώ εντάσσονται οι ρυθμίσεις για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Το ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση. Μόνον έτσι μπορούν να στηριχθούν επιχειρήσεις, νέοι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κάτι στη ζωή τους στο πλαίσιο του νέου παραγωγικού μοντέλου.
Οι τράπεζες, υπό τον στρατηγικό έλεγχο του κράτους, είναι ο μοχλός που μπορεί να μετατρέψει σε πράξη την εθνική στρατηγική για την έξοδο από την κρίση.
Οι προϋποθέσεις για ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τη χώρα - ένα ‘’ κανονικό κράτος ‘’
- Η ριζική αλλαγή της νοοτροπίας της δημόσιας διοίκησης στα θέματα των
επενδύσεων, της επιχειρηματικότητας, ανάπτυξης.
- Υποστήριξη από τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που πολλές φορές θέτει ανυπέρβλητα εμπόδια σε ιδιωτικοποιήσεις και επενδύσεις.
- Η επίλυση των μεγάλων θεμάτων που αφορούν τη λειτουργία της ελληνικής
δικαιοσύνης και τη στάση της σε αυτό που λέγεται «ανάπτυξη και επένδυση».
Χρειαζόμαστε φιλοεπενδυτική και φιλοαναπτυξιακή δικαιοσύνη.
- Οριστική αντιμετώπιση των θεμάτων του χωροταξικού και πολεοδομικού
σχεδιασμού και των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ώστε με απόλυτο
σεβασμό στην αειφορία και τις επόμενες γενιές η Ελλάδα να γίνει πεδίο επενδύσεων και όχι ένας απωθητικός προορισμός.
- Υπάρχουν, όμως και τα μεγάλα ανοικτά θέματα: Ζητήματα ασφάλειας,
μεταναστευτικής πολιτικής, λειτουργίας των πόλεων.
- Αλλά υπάρχουν και τα μεγάλα ζητήματα του εκλογικού συστήματος, της
κωδικοποίησης της νομοθεσίας και εν τέλει –το 2013- της αναθεώρησης του
Συντάγματος, ώστε να ανανεωθεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία, υιοθετώντας τις αρχές της μετα-αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
- Η διαμόρφωση των προϋποθέσεων της πολιτικής διεύθυνσης της χώρας.
- Δεν αρκεί η κυβερνητική σταθερότητα. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης υπό
συνθήκες κρίσης δεν είναι ο εύκολος, συνδικαλιστικός ρόλος του παρελθόντος.
Τώρα υπάρχει εθνική ευθύνη, η οποία δεν ανήκει μόνο στη μία πλευρά του
πολιτικού φάσματος.
Μόνον υπό αυτές τις πολιτικές προϋποθέσεις μπορούμε να μετατρέψουμε σε
βούληση του τόπου το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.
Προϋποθέσεις κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης
Η ανάγκη να υπάρξει, μέσα στην κοινωνία των πολιτών, η μεταρρυθμιστική
πανστρατιά που είναι αναγκαία.
- Οι κοινωνικοί εταίροι καλούνται να απαντήσουν σε πολύ κρίσιμα διλήμματα.
Δεν αρκεί η συμμετοχή σε συζητήσεις για τις συλλογικές συμβάσεις. Το ίδιο το
μοντέλο ανάπτυξης, η υπόσταση της χώρας, είναι αντικείμενο ευθύνης και των κοινωνικών εταίρων σε εθνικό αλλά και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο μέσα από τα σύμφωνα ανάπτυξης.
- Η κοινωνική συνοχή δεν είναι έννοια, είναι κατάσταση. Αυτή προϋποθέτει μέτρα κατά της απόλυτης φτώχειας, μέτρα για τους αναπήρους, μέτρα για τον έλεγχο των τιμών.
- Όλα όμως αυτά προϋποθέτουν την ενεργό συμμετοχή των πολιτών.
Προϋποθέτουν πως η κοινωνία θα πάρει τις δικές της πρωτοβουλίες, θα αξιοποιήσει το τεράστιο κοινωνικό κεφάλαιο που υπάρχει, που είναι μεγάλος συντελεστής ανάπτυξης της χώρας.
